Het einde van kerst

Kerst 2010 zit er bijna weer op. Ondanks dat het een witte kerst was, was het voor mijn gevoel net zo'n kerst als andere jaren. Zo zoetjes aan traditioneel de avond voor kerst naar de Noorderkerk. Gingen we jaren geleden er naar toe omdat Hans meespeelde in het B-orkest van Excelsior, die altijd een bijdrage leverde op deze kerstzangavond, tegenwoordig gaan we er weer heen omdat Hans als pianist van Chanoeka meewerkt. Toen op 1e kerstdag 's morgens naar de kerk. Ik besefte toen trouwens ook dat het wel eens de laatste kerstdienst kon zijn die door ds. Hidding is geleidt. Want volgens mij doen ze het om de beurt, dat soort dagen en volgend jaar zou ds. Kelder dan aan de beurt zijn en over  jaar is ds. Hidding met pensioen. Maar afijn dat zijn zo maar gedachten van mij persoonlijk. Hans mocht trouwens tijdens deze dienst de boel weer opvrolijken met zijn trompetspel. Gistermiddag hadden wij geen dienst, dus we zijn lekker bezig gegaan voor het kerstdiner. Ik had een warm voorgerecht gemaakt met de mooie naam 'Spaans sneetje'. Persoonlijk vond ik het heel lekker, licht verteerbaar en gezond en heel simpel te maken. Dineke had als tussengerecht een aardappelpannenkoekje met reepjes ham en gerookte zalm. Voor een onervaren kokkin vond ik dat ze het goed gedaan had. Het smaakte uitstekend zelfs. Hans sr. mocht voor het hoofdgerecht zorgen. Dat was een mix van allerlei soorten vlees met gebakken aardappeltjes. Vrij simpel, ietwat zout maar we hebben het opgegeten. Hans jr. zou voor het dessert zorgen. Daar ging wat mis mee in eerste instantie, maar hij heeft het toch goed opgelost, waardoor we een lekker toetje op tafel kregen.
Vandaag was eigenlijk meer een gewone zondag, Hans speelde vanmorgen wel weer trompet en vanmiddag tijdens het kinderkerstfeest piano en daarna thuis de restjes van gisteren opgegeten.
Nu nog een paar dagen en dan is 2010 al weer voorbij.
Die laatste dagen van het jaar ben ik altijd wat, hoe moet ik het zeggen, ik denk veel terug aan alles wat er het afgelopen jaar allemaal is gebeurd, dan raak ik vaak in een bepaalde stemming. Maar gelukkig kijk ik ook vooruit. Alle plannen die we hebben, maar ook de zorgen, de wens 'een gelukkig nieuwjaar' zegt soms zo weinig, terwijl ik heel veel zou willen wensen. Vooral liefde, vrede en gezondheid voor iedereen.  

Aan de vooravond van kerst wil ik, ook namens Hans en de kinderen, iedereen hele fijne en gezegende kerstdagen toewensen.

                

Lange winter?

Toen ik vanmorgen naar het RTL ontbijtnieuws zat te kijken zag ik dat bij de stelling van gisteren: Ik ben klaar met het winterweer, 62% geantwoord had met ja. Ik moet altijd denken aan mijn zus in Canada als we het over lange winterperiodes hebben. Ik ben er zelf verschillende keren geweest, ook in de wintermaanden. Ze woont tegenwoordig in Edmonton, maar ze heeft ook een tijd in Smoky Lake gewoont, een paar honderd kilometer ten noorden van Edmonton. De winters duren daar van ongeveer oktober tot april. Ik ben een aantal keren in februari bij haar geweest en dan maakte ik het mee dat het 45 graden onder nul was. Niemand geloofde me als ik dat later thuis vertelde. Maar het was echt waar. De ijspegels hingen onder aan je neus en als je je mond niet bedekte dan bevroren je lippen. Overdag was het meestal prachtig, een strakblauwe hemel en volop zon, waardoor je het wel eventjes uit kon houden. Maar dat Joke er nooit aan gewend raakte, aan die lange winters kan ik me goed voorstellen, want 6 maanden winter, waar zeuren wij dan nog over...

Kerstwandeling

Maandagavond werd er door de Petrakerk een kerstwandeling georganiseerd. Dineke moest met de slagwerkgroep van Excelsior meespelen. Zij stonden bij de Ark, bij een temperatuur van ongeveer -6 graden. Met onder haar uniformbroek een legging en een thermolegging en onder haar jas meerdere truien kon ze het aardig uithouden. Het enigste waar ze last van had was ijskoude voeten en vingers.

Hans daarentegen moest met Chanoeka in de hal van de kerk optreden. Je denkt die zit binnen, dus die zal het wel niet koud hebben. Maar dat viel ook tegen, want iedere keer ging de deur open, dus van alle kanten voelde je de kou trekken. 

Maar ze hebben toch leuk gespeeld allebei.

Tijd om te ontdooien

Als het buiten vriest is het een ideaal moment om je diepvrieskist leeg te halen en te laten ontdooien. Dus vanmiddag maar een kruiwagen gepakt en naast mijn vrieskist gezet. Alles erin gegooid en naar buiten gereden. Normaal doe ik het in mijn boodschappentassen, maar Hans jr had zich vanmorgen verslapen en moest toen met de auto naar Kampen. En ik laat mijn boodschappentassen altijd achter in de auto liggen, dus geen tas voorhanden. Maar ik moet zeggen dat een kruiwagen wel gemakkelijk is. Dus nu maar wachten tot het ijs uit de vrieskist is en dan kan hij er weer een poosje tegen.

Sneeuw

Deze foto's zijn vrijdag gemaakt. Zijn het geen prachtige plaatjes? 

Met dank aan Dineke natuurlijk, die ze heeft gemaakt.  

Koud in Kampen

Gisteravond zijn we naar Kampen geweest. Er was een vesper in de Ev. Lutherse kerk, die georganiseerd werd door de cantorij van de TU. Omdat Hans meezingt in de cantorij vonden we het wel leuk om er heen te gaan. We besloten rond vier uur te vertrekken en dan voor de tijd rustig ergens een hapje te gaan eten. Maar junior gooide roet in het eten, want die was in Utrecht eerder klaar dan wij dachten, dus hij zou nu rond half zes in Kampen aankomen maar hij moest om half zeven al in de kerk zijn voor de laatste repetitie. Dus we hebben van kwart voor vijf tot rond half zes door de winkelstraat gelopen en dat was echt koud. Hans had al vaker gezegd dat het in Kampen altijd kouder is dan hier, maar dat is geloof ik echt waar, want wat was ik verkleumd. Het was dan ook heerlijk toen we in een knus restaurantje, meer een eetcafe eigenlijk, lekker op konden warmen. Nadat Hans ons om half zeven had verlaten hebben we nog even rustig een kop koffie gedronken en zijn toen naar de kerk gelopen. Een heel leuk kerkje trouwens. Helemaal wit van binnen, lekker warm, en een vesper die gelukkig niet  al te lang duurde, want ik werd ongelooflijk lui toen ik eenmaal stil zat in de warmte. Maar het was wel mooi.

Momenten

Gisteren was Hans, mijn man jarig. Toen de visite weg was gisteravond zaten we nog even met z'n vieren te genieten van de rust. Toen kwam ook het moment weer boven van 10 jaar geleden. Een beeld, dat ik nooit meer vergeet. Mijn ouders had ik 's middags opgehaald, zo rond theetijd. We wilden ze verrassen door naar Langenoord te gaan om daar een pannenkoekje te gaan eten. De kinderen waren 9 en 5 jaar en mijn ouders waren daar nog nooit geweest. Mijn moeder klaagde wel over hoofdpijn toen ik ze ophaalde, maar ze begon zich beter te voelen toen ze een poosje bij ons was. Eenmaal aangekomen in Langenoord werd het een feest voor iedereen. Mijn ouders genoten zo ontzettend van de pannenkoek met boerenjongens en hun jongste 2 kleinkinderen, dat wijzelf ook een heerlijk uitje hadden. 

De volgende dag kreeg mijn moeder haar eerste lichte tia. Begin februari 2001 kreeg ze een zwaar herseninfarct, waardoor ze voor de helft verlamd was en nooit meer heeft kunnen praten. 31 januari 2009 is ze overleden. 13 december 2000 blijft voor mij een gedenkwaardig moment, de laatste dag dat mijn moeder gezond was en zo ontzettend genoot, bij Langenoord en hier bij mij thuis.  

Hij is af

Is tie niet mooi geworden?

Vanavond meteen wol wezen kopen om een paar beenwarmers te breien voor Dineke. Ik heb de smaak weer helemaal te pakken. De beenwarmers worden wel op wat dikkere naalden gebreid met dubbele draad, dus die hoop ik wat sneller af te hebben. En op 4 naalden, lekker makkelijk.

Stoken

We stoken wat af. Als ik 's morgens wakker ben, is na mijn kopje koffie en het nieuws, een van de eerste dingen die ik doe, de open haard aan steken. We hebben er een glaswand voor, dus ik kan rustig weggaan, zonder bang te hoeven zijn dat de boel af brand.  Ik probeer hem de hele dag brandende te houden. Dat scheelt weer energie. We hebben altijd genoeg hout op voorraad, ik moet het alleen een paar keer per dag naar binnen brengen. Want de mand die ik in huis heb staan, kunnen 2 Ikea tassen vol in en dan is hij vol. Ik heb geen verstand van houtsoorten, maar nu heb ik hout wat heel lang brand. Het zijn mooie schone, maar ook zware stukken en het duurt wel even voor het goed brand, maar dan brand het ook lang. De ruit schoon maken doe ik allang niet meer, dan kan ik aan de gang blijven want het is zo weer zwart. En omdat mijn middeltje op is en niet meer verkrijgbaar is, moet ik hem nu schoonmaken met koude thee en as. Zo'n beetje grootmoeders manier, maar het werkt wel. Maar dat komt na de winter wel weer.

Tafelgesprekken

Gezamenlijk eten, dat is altijd een hoogtepunt van de dag. Er is altijd genoeg gesprekstof, vooral de kinderen hebben altijd genoeg te vertellen. Daarom hebben Hans en ik altijd als eersten onze borden leeg (of zijn onze porties kleiner?). Vandaag ging het over het boekje 'brieven uit de hel'. Dit kleine werkje had ik junior gegeven voor sinterklaas (stond op zijn lijstje). Dus bij ieder punt wat besproken werd en tot discussie leidde kwam er de opmerking achteraan: 'dat komt van de duivel'.  We kwamen tot slot tot de conclusie dat de duivel overal tussen probeert te komen. Het is dus wel een boekje wat je wakker houdt. De schrijver, ene meneer Lewis, leeft allang niet meer, ergens rond 1930 overleden, maar zijn boekje schijnt nog steeds heel populair te zijn. Misschien door de titel. Ik hoop dat Hans het gauw uit heeft, dan kan ik het gaan lezen.

De sint is weer weg

Een gezellige pakjesavond gehad. Het is niet zondagavond geworden, zoals de planning was, maar zaterdagavond. We waren allemaal klaar met onze pakjes en gedichten, dus toen zoonlief voorstelde om het zaterdagavond te doen was ik snel om. Dineke was op dat moment nog niet klaar en vond dat we het op zondag moesten doen, net als manlief. Maar zo rond 9 uur was iedereen toch klaar en besloten we om toch maar aan de gang te gaan. Dus alle pakjes bij de open haard en het feest kon beginnen. Ik heb eindelijk mijn pantoffels gekregen. En mijn rieten wasmand. Twee dingen die al jaren op mijn lijstje staan, en die ik nu eindelijk gekregen heb. Ik had voor Dineke een fotolijstje gemaakt met haar geboortekaartje erin. een leuk stofje als achtergrond en met roze lint en een stukje wit kant afgezet. Dit kado viel echt in de smaak. Net als de 2 fotolijstjes die ik had gemaakt voor Hans en Dineke met een collectie van gulden munten. Dit konden ze allebei erg waarderen.
Net als het kadootje wat ik voor manlief had. Een weekje samen op vakantie. Dat viel ook goed in de smaak. Maar we hebben het weer gehad. En nu heb ik vanavond de kerstboom opgetuigd.

De laatste maand van 2010

We zijn de laatste maand van 2010 alweer ingegaan. Altijd zo'n hectische maand, dat hij om is voordat je het in de gaten hebt. We leven van het ene feest naar het andere. Met als hoogtepunt natuurlijk het kerstfeest. De geboorte van Jezus. Onze kerstdagen zijn, vergeleken met wat ik om me heen hoor, vrij sober altijd. Geen grote familie of vrienden party's, geen grote (vr)eetpartijen. Gewoon lekker thuis met z'n viertjes, bijkomen van alle zangavonden en kerstdiensten. Even geen 'Ere zij God' meer kunnen zingen, spelen en horen. Gewoon stil zijn, beseffen wat of kerst nou echt betekent.
Maar nu eerst zondagavond pakjesavond. Alles is gekocht, ingepakt en de gedichten zijn klaar. Ik heb het zelfs nog op kunnen brengen om een surprise te maken. Wel spannend hoor, wat of ze allemaal voor mij gekocht hebben, ze kunnen in ieder geval goed hun mond houden, want ik weet nog niets!

Opgeruimd staat netjes … of is dom?

Was ik net even mijn trapkast aan het opruimen. Dineke en ik waren in de vooravond even naar de Lidl geweest en ik dacht laat ik alles eens even nakijken. Mijn pinda's en nootjes bewaar ik altijd in blikken. Dus ik kijk ook die blikken even in en zie van die Japanse rijstkoekjes. Ik denk, die zijn hardstikke oud, dus ik gooi zo dat blikje leeg in de pedaalemmer.
Komt Dineke even later: 'mam, waar zijn die zoutjes gebleven?' Uh ja, die heb ik net weggegooid. Zo goed heb ik dus opgelet bij de kassa dat ik geeneens in de gaten had dat ik een zakje nootjes had gekocht.