Klederdracht

Wat heb ik genoten van de cursus 'Klederdracht aantrekken'. Maar het zit er op, jammer genoeg. ik vond het echt leuk! En wat zit nou het meest comfortabel? De oude of de nieuwe dracht? Misschien kan ik beter vragen: wat ziet er het beste uit?

De 1e avond kreeg ik de ouderwetse dracht aan.

De laatste avond een pak anno 2011.

Koffietijd

Alweer 11 uur geweest en net klaar met het vervelende karweitje van frituurpannen schoonmaken. Dat zijn nou van die dingen die ik echt niet leuk vind. Het zijn altijd vieze vette dingen en ik gebruik dan ook altijd heet (echt heet) water en veel Dasty om de boel te ontvetten. Maar het is weer klaar gelukkig.
Ondertussen verschillende telefoontjes plegen. Heb nu de afsprakenlijn van het Meander aan de lijn. Terwijl ik door een vriendelijke stem wordt bezig gehouden die me regelmatig verteld dat al de medewerkers in gesprek zijn, kijk ik ondertussen mijn things to do lijstje even door. Gelukkig ik heb mijn afspraak ondertussen afgezegd. Bekijk in januari wel wat ik verder ga doen, heb nu even geen zin in dat gedoe bij de chirurg.
Nu moet ik echt naar boven om mijn kadootjes in te pakken want ik ben nu alleen thuis en kan dus even rustig aan de gang voor sinterklaas.
Dan kan ik ook meteen even wat klederdracht spulletjes bij elkaar zoeken die ik vanavond mee wil nemen naar cursus. De laatste keer alweer.

Bloedneus

Vanmorgen werd ik wakker met een bloedneus. Een bloedneus die niet zo gemakkelijk wilde stoppen. Het was bijna een uur later voor ik eindelijk een kopje thee kon drinken. Het is zo lang geleden dat ik zo heftig uit mijn neus heb gebloed. Toen ik nog op de lagere school zat, had ik ook vaak last van bloedneuzen. Toen ik 11 was, was het een keer zo erg dat oude dokter Treffers 's avonds laat nog moest komen, want uit beide neusgaten liep het bloed en ik gaf bloed over omdat ik op mijn rug gelegd werd door mijn vader.
Alle manieren van tegenwoordig zijn in ieder geval beter dan dat. Ook al duurt het dan soms nog wel lang voordat het bloeden dan stopt. Maar hier in huis zijn we wel wat gewend want bij Hans jr. is al een paar keer een adertje dicht gebrand en Dineke heeft ook zeer regelmatig nog last van bloedneuzen. Het komt zowel uit de familie Knol als uit de familie Koelewijn.
Het gaat wel weer over.

Piano

Wat kan ik ongelooflijk genieten als ik mijn kinderen 's avonds lekker achter de piano zie kruipen en heerlijk gaan zitten spelen, maakt niet uit wat.
Wat een geschenk van God om zulke talenten te bezitten! Er gaat van alles door mijn hoofd als ik dan zit te luisteren naar Hans of naar Dineke of naar allebei. Gewoon zo'n gevoel wat ik even kwijt moet.

Knutselen en zo...

Ondanks dat het weer nog helemaal niet winters is ben ik toch wel met wat winterse dingen bezig. Zoals bijvoorbeeld kaarten maken. De hele zooi staat al een paar weken op tafel en als ik dan zin heb dan ga ik even zitten knippen en plakken. Ook wil ik van de week eigenlijk nog een deurkrans maken, ik heb nu nog een herfstkrans hangen, maar ik wil eigenlijk nu een krans maken die wat meer een kerstsfeer heeft.
En dan van de week natuurlijk de gedichten nog maken voor sinterklaasavond. Ik heb vandaag de laatste cadeautjes in huis gehaald, dus van de week kan ik me bezig gaan houden met dichten en misschien wat surprises maken.

De eerste klas van 1964

Voor de oude Groen van Prinstererschool op de Zuidwenk mijn klassenfoto uit 1964. Een klas met 44 kinderen en een kleine pittige, al wat oudere juf Meinten voor de klas. Het hoofd van de school, meester Duijst, staat rechts. Hij kwam altijd met een Solex naar school.  Er zijn drie kinderen die ik niet meer herken, de rest weet ik, als ik het me goed herinner,  allemaal de namen nog van.  

Onderste rij zittend v.l.n.r.: Bertha Hopman, Marrie de Graaf, Marrie van de Groep, Bertha de Jong, Francijntje Bos, Francijntje de Jong, Agnes van de Hoogen, Hanna Zijl, Kuintje Duijst, Gea van Goor, Maria Ruizendaal,.

Tweede rij staande v.l.n.r.: Eddy Loef, Hillebrand Koelewijn, Bram de Graaf, ??, ??, Jan Huijgen, Wim de Graaf, Gerie Koelewijn, Jan van de Groep, Wim v.d. Groep, Hennie Hopman, Meta Muijs, Ellie Bos, Trijntje Vermeer, Wijna van Leeuwen, Hennie Hopman.

Derde rij v.l.n.r.: Juffrouw Meinten, Lucia van de Geest, Gerrie ter Haar, Reina de Graaf, Jannie Koelewijn, Eef van de Groep, Maria van Dijk, Klaas Bos, Meester Duijst.

Vierde rij v.l.n.r.: ??, Arie de Jong, Lubbert-Jan Bos, Wouter Koelewijn, Henk Los, Jan Koelewijn, Bob Hartog, Theo Hartog.

Eindelijk weer zon

Oh, wat is dat heerlijk, na die sombere dagen met zo'n dikke mist, nu weer genieten van de zon!
Net lekker even gewandeld met de hond, het was gewoon warm, zo lekker buiten. We kunnen weer van ons afkijken, wat was dat eng, vooral 's avonds om auto te rijden. En als er dan ook nog geen strepen op de weg zijn, dan is het helemaal gevaarlijk. Laat die mist maar wegblijven nu.

Mollen

Heb vanmiddag een poging gedaan me te verdiepen in het leven van de mol.
Mijn tuin zit er weer vol mee, lijkt het wel. Zoveel hopen en gangen zijn zichtbaar.
Dus op internet eens even rondgeneusd of ik iets kon vinden. Wat ik geleerd heb is dat het de tijd van het jaar is. Het schijnt dat ze in het najaar en de winter actiever zijn. Ze komen ook sneller terug in een al bestaand gangenstelsel, dus ze zijn eigenlijk te beroerd om nieuwe gangen te graven. Verder zijn ze zo goed als blind, maar dat zegt het spreekwoord al, dus dat was niet nieuw voor me. Het schijnt ook dat ze minimaal 1 keer per dag het water opzoeken en als je de grond nat maakt dan komen ze sneller omhoog, dus zijn ze makkelijker te vangen. Er zijn allerlei methoden om ze te verjagen en te bestrijden en te voorkomen zelfs. Maar dat laat ik maar aan de mannen over om er wat aan te doen.

Ook Babouche was ziek

Niet alleen ikzelf had problemen afgelopen weekend, ook onze lieve Bushi werd ziek. Het was al weer een tijd geleden dat hij last had van anaalklierontsteking, dus Dineke had zaterdag meteen in de gaten dat hij dat weer had. En hij was zo aanhankelijk, hij wilde alleen maar bij mij zijn. En zelf 's nachts begon hij te blaffen, wat hij nog nooit gedaan had. Het probleem is, dat je kunt het niet zelf oplossen, maar je moet er mee naar de dierenarts, die de boel leeg knijpt. Maar er zat meer aan de linkerkant wat heel hard was, dus een punctie gedaan en vanmorgen kreeg ik de uitslag dat alles gelukkig goed was. Nu alleen de penicilline kuur nog afmaken.
Zelf ben ik gisteren nog even naar de dokter geweest en mijn HB is behoorlijk te laag, maar vanwege het obstipatie probleem kan ik beter geen ijzertabletten slikken. Dus ik heb vanmorgen maar allerlei eten en drinken gehaald die goed zijn om je ijzergehalte weer op peil te brengen. Verder doe ik maar rustig aan, het werk wacht maar even, 's middags lekker even naar bed, dat doet me ook goed voel ik, en dan komen we er wel weer bovenop.

Raar weekend

Ik heb een raar weekend achter de rug. Vrijdagavond op tijd gegeten want we wilden 's avonds naar de makro toegaan. Zo gezegd zo gedaan. Ik denk dat we er zo rond 7 uur waren. Toen we een tijdje rondliepen kreeg ik behoorlijk kramp in mijn buik. Omdat er bijna 2 weken geleden door een chirurg bandjes geplaatst waren om de aambeien waar ik last van had, kon ik nog steeds niet zo gemakkelijk naar de wc. Dus ik bij de macro naar de wc, waar ik tot mijn schrik zag dat ik weer bloed verloren had. Meteen kreeg ik zo'n pijn in mijn buik en krampen dat het wel leek of ik een miskraam kreeg, omdat ik op dat moment ook niets anders deed dan bloed verliezen. Na een 10 minuten begon het allemaal weer wat af te zakken, dus toen ben ik weer terug gegaan naar Hans en Dineke. Even later voelde ik het toch weer opkomen en alles herhaalde zich nog een keer. Ik begon me ondertussen behoorlijk beroerd te voelen, dus toen ik terug was bij man en dochter stelde ik voor om maar snel de spullen te zoeken die we wilden kopen en dan naar huis te gaan. Ondertussen begon ik me steeds beroerder te voelen en ik was blij dat ik op de winkelwagen kon leunen. Toen Hans bij de kassa stond ben ik vast naar de auto gelopen en dacht als ik eenmaal zit dan zal ik het wel vol kunnen houden. Maar dat lukte dus niet. Gelukkig was de sligro in Amsterdam open en de wc's daar zijn helemaal voorin, dus ik daar weer naar de wc. Het enigste wat ik kwijtraakte was bloed en ondertussen veel kramp. Hans hielp me daarna naar de auto, waar ik op dat moment het gevoel kreeg dat ik flauw ging vallen. Ik hoorde Hans en Dineke tegen elkaar praten ergens in de verte maar ik begon weg te zakken. Met de moed der wanhoop zijn we naar huis gereden waar ik ondertussen aankwam met het nodige bloedverlies. De dienstdoende arts werd gebeld en die kwam later op de avond kijken hoe het was. Ondertussen leek alles tot rust gekomen en lag ik gelukkig weer lekker schoon in bed. Ik hoefde gelukkig niet naar het ziekenhuis, behalve als ik 's nachts weer zou gaan bloeden en dat is niet gebeurd. Maar dat ik veel bloed verloren ben dat voel ik wel, ook al voel ik me vandaag alweer beter dan gisteren. Eerst maar weer aansterken nu.
Ja zo kan je zien dat alles ineens anders kan gaan dan we zelf soms plannen.

Dagje museum

Vandaag bijna de hele dag in het museum doorgebracht. Wat ik nou het allerleukste vond? Dat weet ik eigenlijk niet, het was allemaal even leuk.

Kinderen van de Vlucht bij 'Rood en Blauw'

Vanmorgen en vanmiddag het begeleiden van de schoolkinderen tijdens de speurtocht in het museum, of vanavond de cursus aantrekken van klederdracht.
De eerste cursusavond stond in het teken van de oude klederdracht. Er was een 'slachtoffer' nodig die de kleding wilde aantrekken, zoals op de foto te zien was ik dat dus. Behalve dat ik met ik geloof 4 rokken over elkaar aan liep, was de dracht van toen niet verkeerd. Het kraplapje was klein en lekker slap. De muts zat perfect en kon opgezet worden zonder naar de kapper te hoeven. Het grappige was dat er een band met kussentjes om mijn heupen vastgemaakt werd, want des te breder de heupen des te welgestelden was men vroeger. ik vond het erg leuk om te doen en voelde me prima in deze kleding.

Wimpje is tevreden met haar werk.

Vrachtwagenchauffeurs

Toen ik afgelopen week uit was met het museum, reden we in een dubbeldekkersbus. Ik weet niet zo gauw hoe ik hem anders moet noemen. Maar afijn, ik zat bovenin en had dus royaal zicht op de cabines van de vrachtwagenchauffeurs. Iets wat je normaal gesproken nooit hebt omdat je dan veel te laag zit. Wat me toen opviel was dat zeer veel chauffeurs  tijdens het rijden bezig waren met hun telefoon. 1 hand aan het stuur, andere hand een telefoon. Je kunt je wel voorstellen hoe de blik van een chauffeur dan is. 1 oog op de weg, 1 oog op de telefoon.
En de frequentie? 2 chauffeurs geen telefoon, 1 wel, dus ⅓ is gewoon levensgevaarlijk bezig. ik had dit niet verwacht, maar kon het nu met eigen ogen constateren.

Er was eens...

Zat daarnet zo eens door mijn foto bibliotheek te bladeren. Dan kom je dit soort foto's tegen. Dat doet me wel wat moet ik zeggen. Dit heeft me jarenlang getekend. En wat ben ik blij en ontzettend dankbaar dat het me nu al bijna 9 maanden is gelukt om niet meer te roken. Op het moment dat ik naar deze foto's kijk, weet ik zeker dat ik er niet meer aan begin!

Verstrooid

Wie ruimde gisteren de tafel op?
Samen met de kwark werd de Bijbel opgeruimd. In de koelkast dus. Dat kan er maar een wezen die zo verstrooid is. De tentamens in Kampen hebben hem behoorlijk in zijn greep denk ik. In ieder geval een foto waard.

Terug naar 1999

Toen ik een jaar geleden begon met mijn blog was een van de redenen dat ik jaren geleden heel veel mailde met mijn zus Yoka in Canada en zo heel veel vastlegde over ons leventje hier in Bunschoten. Hans was toen bijna 8 jaar en Dineke was bijna 4 jaar.

Bij deze wat fragmenten uit die verstuurde mails:

13 maart 1999

…..ik begin gelukkig weer een beetje over mijn angst heen te raken, ik vind het alleen nog eng om ‘s avonds naar de kas te gaan. Maar verder gaat het best alweer. We laten nu trouwens de kinderen niet meer alleen in huis, als we doordeweeks op kantoor werken ‘s avonds dan komt mijn schoonvader in huis, want vooral Hans jr. is nog steeds bang. En Dineke is nog altijd een vreemde slaapster, die kan zo uit bed komen. Dus ik werk dan zelf ook prettiger als ik weet dat er iemand in huis is en ze weet het al precies als ze wakker wordt, dat opa dan komt. Ze begint nu trouwens wat meer aan hem te wennen.

( dit was nadat er bij ons ingebroken was)


20 maart 1999

Maandag: ‘s Middags met de crèche naar de kinderboerderij geweest. Dineke heeft genoten, vooral van het speeltuintje wat erbij was. De meeste dieren vond ze maar wat eng. Om zes uur is ze in slaap gevallen in de stoel, ik heb haar om zeven uur naar bed gedragen en ze is zo verder gegaan.

Dinsdag: ‘s Morgens en ‘s middags op kantoor gewerkt, Dineke de hele dag naar de crèche geweest. Het was een mooie dag, ze had de hele dag buiten gespeeld, dus om vier uur lag ze al te slapen.

Hans mocht donderdagmiddag verkleed naar school want een van zijn juffen was jarig. Hij is als muzikant gegaan, dat wou hij graag, met het gevolg dat iedereen aan zijn trom zat, weet je wel die ik vorig jaar in Banff voor hem gekocht heb.


2 april 1999

…en Dineke was zo moe die heb ik om kwart over zeven gedumpt. Die had vanmorgen Sonnema gedronken, en eerst dacht ik, dat had ik ook van kleine Hans begrepen, dat zij dat zelf gepakt had, maar wat bleek later, toen versprak Hans zich, hij had het voor haar ingeschonken, en ze had het nog lekker gevonden ook. Nou die is dus direct naar bed gestuurd toen we dat hoorden.

10 april 1999

….ik moet me eens gaan bezighouden met de kids, want anders heeft Dineke het hele kantoor onder geplakt (ze is met plakband aan het spelen). 

28 april 1999

Hoi, even een kort berichtje, van de week zal ik wel weer een langere brief schrijven. We hebben een drukke week gehad, ik ben met Hans jr. en een vriendje naar het groot russisch staats circus geweest, was prachtig.
(bijna iedere week schreef ik wel een mail van 2 tot 3 a-4 viertjes.)

30 april 1999

Hoi, hierbij even een fotootje van een halfuurtje geleden, groetjes Jannie

P.S. als je hem selecteert, kun je hem vergroten. 
(we moesten nog wennen aan een computer)

7 juni 1999

Lieve zus,

Het is maandagavond bijna negen uur. Ik ben uitgeteld, maar met een voldaan gevoel. Vanavond heb ik samen met Hans en Dineke de eerste vijf kilometer gelopen. Ja, Dineke heeft ook meegelopen en helemaal zelf gelopen, ze wilde met alle geweld mee. Heel overstuur toen ik vanmiddag zei dat ik met Hans ging wandelen en dat zij bij papa moest blijven. Daar was geen praten tegen. En omdat we gisteravond ook een stuk gewandeld hadden van drie kwartier, heb ik het maar gegokt, het is een uur lopen, vijf kilometer, ze begon zo ongeveer de laatste kilometer te klagen dat ze moe werd, maar toen weer een stuk niet, maar net de laatste paar honderd meter toen werd ze echt moe. Maar ze heeft het wel gehaald.

Hans jr. heeft ook een drukke week, hij moet twee keer extra repeteren voor de musical en dan de avondvierdaagse nog. Die zal van 't weekend ook wel total loss wezen. Dan heeft hij volgende week maandag het jaarlijkse schoolreisje en dan op woensdag de musical. 

Je schreef dat je voor Dineke een pakje had gekocht, ik hoop dat het niet te klein is, want ze is al 1.10 cm groot. Bijna alle T-shirts van vorig zijn haar te klein. Gelukkig draagt ze de bermuda’s nu wel veel. En ik had vorig jaar voor Hans twee witte T-shirts gekocht, die waren hem na een keer wassen al te klein, en draagt Dineke ze steeds, de mouwen sla ik een slag om, maar verder zitten ze prima, en het staat haar nu ook veel leuker, ik weet dat ze vorig jaar heel geen wit, of lichte kleuren kon hebben, die maakten haar zo flets, maar nu staat het haar hartstikke leuk, zo’n oversized shirt in wit. 

Dagje uit met vrijwilligers museum

Gisteren ben ik een dagje uit geweest. Alle vrijwilligers van museum Spakenburg waren uitgenodigd om een dagje uit te gaan. Het was een verrassing waar de reis heen zou gaan, maar we hadden er allemaal zin in en het weer was ook prachtig dus om 9 uur lieten we Bunschoten achter ons.

Het eerste bezoek brachten we aan het Textielmuseum in Tilburg. Omdat wij vorige maand net naar het museum voor mode en textiel in Nordhorn geweest waren, verwacht je een bepaald beeld als je dan naar het textielmuseum gaat, maar gelukkig dat dit toch een heel ander museum was. Leuk om machines ook werkend te zien. Ook het textiellab waar kunstenaars en ontwerpers gewoon aan het werk zijn met allerlei verschillende technieken was erg leuk. Maar het stukje wat volgens mij bijna niemand gezien/gehoord heeft was tentoonstelling 3, Hete harten, koele koppen, dit was een vertelling uit het verleden van de Tilburgers, toen men nog veel een weefgetouw thuis had, dus eigenlijk eigen baas was. Hier heb ik echt even zitten genieten van het verhaal van vroeger.
Hierna stond om 1 uur de bus klaar om ons naar de lunch lokatie te brengen in Ulvenhout.

Na een heerlijke lunch vertrokken we richting Den Bosch waar we ruim 1,5 uur de tijd hadden om te winkelen, waarna we om vijf uur vertrokken om richting Montfoort te rijden waar we zouden eten.
Moe van het vele zitten en met een overvolle buik waren we rond kwart over 9 weer terug in Bunschoten. En nu breekt het winterseizoen weer aan, dus alleen 's middags open van woensdag t/m zaterdag, dus een stuk rustiger voor het merendeel van de 60/70/80 jarige suppoosten.