Broodtrommel

Vanmorgen heb ik, ik hoop voor de laatste keer, Dineke naar het Guido gebracht. Vandaag is haar laatste examendag. Vanmorgen Duits en vanmiddag Maatschappijwetenschappen. En dat begon dus op 13 mei, nu vandaag is het 23 mei, en over precies 3 weken op 13 juni zijn de uitslagen.
Terwijl ik in de keuken aan het werk ben, kom ik haar broodtrommel tegen. Sentimenteel als ik ben, denk ik terug aan 4 jaar geleden. Hans heeft 6 jaar lang dezelfde broodtrommel meegenomen naar het Guido; Tupperware, dus niet kapot te krijgen, en toen hij daar klaar was, kreeg dus ook zijn broodtrommel rust, oftewel nooit is die meer meegenomen; zijn brood los in een zakje tussen zijn andere spullen in.
Nu zie ik dus Dineke haar broodtrommel. Ben benieuwd wat voor leven die gaat leiden straks. Ze heeft hem jarenlang meegehad, maar ik dacht niet alle zes jaren. Vaak wilde ze een andere hebben, maar we vonden nooit een goeie broodtrommel zoals deze. En ik moet zeggen, dit is geen Tupperware, maar hij is wel ijzersterk. Maar net zoals we de toekomst van de broodtrommel nog niet weten, zo weten we de toekomst van Dineke ook nog niet. Eerst maar eens kijken of ze slaagt, en dan zien we wel weer verder.

Files

Wie heeft er geen last van? Het is een drama op dit moment. Een drama om 's morgens hier uit Bunschoten weg te komen. Vanmorgen om tien voor 8 de deur uit gegaan om Dineke naar school te brengen; 35 minuten later was ik bij school. Op de Bisschopsweg was het een slakkengangetje. Dat kroop vooruit. Daar deed ik het langst over. Om de A1 op te komen moest ik even kruipen, maar eenmaal erop reed het goed door gelukkig tot Amersfoort, maar daar moest ik er toch af. En dan te bedenken dat het nog weken duurt voordat de Amersfoortseweg weer te berijden is. Terug kon ik gelukkig over de Zevenhuizerstraat, wat voor mijn gevoel iets sneller gaat dan via Baarn. Maar het blijft irritatie geven, dat is iedere Spakenburger wel met me eens denk ik.

Verkleurd

Vandaag is me iets gebeurd, wat me al jaren niet gebeurd is. Ik had 2 overhemden van mijn lieve zoon in de was gedaan, samen met een broek van Dineke. Er absoluut niet bij stil gestaan dat er wat mis kon gaan. Toen ik dan ook de wasmachine leeg haalde, zag ik tot mijn grote schrik dat zijn witte overhemd een mooie mintgroene kleur gekregen had. Net als zijn overhemd dat hij droeg toen hij zelf belijdenis deed en wat al wel wat ouder was dus, maar nu dus echt niet meer te dragen is. De broek van Dineke gaf dus behoorlijk af. Dit is me dus echt al lang niet meer overkomen, dat ik dingen bij elkaar in stop die afgeven. Voortaan maar weer beter opletten.

Kleine dingetjes

Het is alweer een week geleden dat het moederdag was, maar ze hebben me vorige week het meest verwend door me de hele dag in de watten te leggen, oftewel dat alles voor me gedaan werd. Dat vond ik toch echt wel heerlijk. daarnaast zat ik vanmiddag nog lekker te smullen van de overheerlijke bonbons die ik gekregen had van Dineke. Hans had een leuk tasje met een pompje zeep, douchegel stukje zeep en een washandje. Gekocht in het klooster toen hij daar een paar weken geleden was. Marian had een mascara voor me gekocht en Dineke had ook nog een paar mooie kleuren oogschaduw. Gewoon echt leuke kleine dingetjes waar ik weer heel lang wat aan heb en waar ik heel erg blij mee ben.

Weer een week voorbij

Het is alweer vrijdag. Weer een week voorbij. Toch wel een andere week weer dan de doorsnee. De examens zijn begonnen. ook hier heeft dat zijn impact. Ook zijn Hans en ik nog een nachtje naar de caravan geweest. Donderdag ben ik druk geweest om daar alles weer pico bello te krijgen voor de seniorenweken die volgende week beginnen. Dan is hij verhuurd, dus ja, dan moet alles netjes zijn. Gelukkig was het in Hardenberg gisteren de hele dag droog, dus ik heb lekker alle dekbedden en kussens de hele dag buiten gehad om te luchten. Door die feestdagen is een week toch ook anders. Toch ook weer wat extra's in huis halen, oftewel wat lekkers voor het Pinksterweekend.
En dan natuurlijk ook het weer. Ik wordt er zo moe van, die kou, ik loop nog steeds met mijn winterjas aan, terwijl het al half mei is, oh ik snak zo naar warmte.
Ik heb gelukkig van de week wel tijd genomen om te gaan sporten. Ook al heb ik niet altijd zin, als ik er eenmaal ben dan ben ik wel altijd blij dat ik gegaan ben.
En ja, zo wordt het weer weekend, het belangrijkste op dit moment is aftellen naar donderdag. De laatste examendag voor Dineke. De vlag uit, figuurlijk dan, want 13 juni weten we pas of het dan ook letterlijk kan.

Het is zover

Het is dan eindelijk zover. Vandaag zijn de examens begonnen. De afgelopen twee weken heeft Dineke dagelijks zitten leren om maar zoveel mogelijk de stof erin te krijgen. En nu zit ze op dit moment te zweten op haar Nederlands. Gelukkig is het weer voor de examenperiode goed, want vorig jaar was het behoorlijk warm en dat is ook niet echt prettig. Het aftellen is nu begonnen, deze week op woensdag en vrijdag en volgende week nog drie dagen en dan is het wachten op 13 juni, de dag van de uitslagen! Precies over een maand dan is alles achter de rug, het lijkt zo ver weg, maar je zit er zo weer tegen aan. Ik hoop voor iedereen die dit jaar examen doet, dat ze het mogen halen en dat ze daarmee weer een fase in hun leven af kunnen sluiten.

Ganzenterreur op het fietspad….

Bijna 2 weken geleden was het dan eindelijk zover, bij het ganzen echtpaar dat achter bij ons op het eilandje zat te broeden, kwamen de eieren uit. Tot die tijd zagen we alleen het mannetje vaak lopen in de groenstrook naast het fietspad, maar nu is dus de ellende begonnen. Want pa en ma gans met hun 4 jonge kuikens lopen de hele dag langst het fietspad, steken het fietspad vele malen over en worden dus boos als er een fietser, bromfietser of wandelaar langst komt.
Het is niet alleen blazen wat ze doen, maar het mannetje valt gewoon mensen aan. Afgelopen woensdag zag ik het drie keer gebeuren, daarnaast hoorde ik een paar keer gegil van meiden die werden aangevallen. Hij wacht tot je voorbij bent en dan vliegt hij omhoog en pikt tegen de rug/nek van de passerende voorbijganger. Dit geeft natuurlijk gevaarlijke situaties.
Dus ik heb woensdag eerst de dierenambulance gebeld. Maar omdat er kosten aan verbonden zijn om de ganzen weg te halen, moest ik van hun de gemeente bellen, zodat zij opdracht krijgen en een adres hebben om de rekening naartoe te sturen. Dus ik woensdagmorgen meteen de gemeente gebeld. Daar mijn verhaal gedaan, ook kreeg ik te horen dat er maandag ook al iemand gebeld had. Ik heb toen ook gezegd dat zij de dierenambulance moesten bellen. Er zou actie ondernomen worden vertelde de telefoniste me. Maar ondertussen is het vrijdag en de ganzen zitten er nog steeds en ze vallen nog steeds mensen aan. Vanmorgen fietste een vrouw vanuit richting Amersfoort rustig langst de familie gans. Ik liep met de hond buiten en zag het allemaal gebeuren. Ze schrok zich wild toen ze gepikt werd nadat ze de ganzen gepasseerd was.
Ik vraag me af of er eerst ongelukken moeten gebeuren voordat er wat gebeurd.
Maandag beginnen de scholen weer en denk maar niet dat meneer gans zijn kindertjes dan ineens niet meer zou beschermen.