Kassabon

Een uitdrukking die vaak genoemd wordt tegenwoordig is: het zal wel in de genen zitten. Nou wat bij mij in de genen zit is denk ik het nakijken van mijn kassabon als ik naar de supermarkt geweest ben.
Mijn ouders waren daar ook pietje precies in. En ik moet zeggen dat ik het als een soort sport zie om mijn boodschappen te controleren. Ik noem mezelf een kritische consument. En dat levert nog wel eens wat op heb ik de afgelopen week gemerkt. Laat ik voorop stellen dat het mij daar absoluut niet om te doen is, want het liefst heb ik dat mijn kassabon klopt en dat ik niet terug hoef naar de winkel. Maar als het niet klopt dan onderneem ik wel actie.
Zo ontdekte ik vorige week dat de yoghurt die maar 0% vet bevat deze week in de reclame was van 1,09 voor 1 euro. Ik koop dus zo'n potje yoghurt. Kom ik thuis en zie ik dat er op de kassabon 1,15 staat. Ik balen, want ik had geen tijd en zin om nu weer terug te gaan naar de winkelen daarbij was het niet de eerste keer. Dus ik een mail gestuurd naar het hoofdkantoor. Op vrijdag was ik in Hardenberg en ging daar naar dezelfde supermarkt. Dineke vond het wel spannend toen ze het schap van de yoghurt zag en vroeg of we hier ook niet een pot wilden kopen, gewoon even uitproberen. Daar voelde ik wel voor en kocht dus ook daar dezelfde pot yoghurt. Tot mijn verbazing moest ik ook daar 1,15 euro betalen.  Nou ik dus meteen naar de servicebalie met mijn bon en pot yoghurt. Daar werd het in ieder geval netjes opgelost, ik kreeg mijn 1,15 terug en nog een pot yoghurt extra.
Na de korte break in Hardenberg thuisgekomen, kreeg ik ondertussen mail van het hoofdkantoor. De filiaalhouder hier in Bunschoten wilde graag een gesprek met mij. Dus ik gistermiddag naar de betreffende winkel, waar ik helaas geen gelegenheid had om een gesprek te hebben, maar ik zou gebeld worden. Gisteravond was het dan zover, de filiaalhouder belde mij en heeft me uitgelegd wat er misgegaan was vanuit het hoofdkantoor en heeft ook zijn excuus aangeboden. Als ik weer in de winkel kom krijg ik een bos bloemen heeft hij gezegd en ik zou ook nog een waardebon van het hoofdkantoor krijgen, maar die heb ik nog niet ontvangen.
Ik heb het verhaal van de yoghurt van de week al aan verschillende mensen verteld en wat me dan opvalt is dat de meesten nooit hun kassabon nakijken. Het kan misschien wel ouderwets klinken, maar als je geen dief van je eigen portemonnee wil zijn zeg ik, neem even de moeite want ook grote supermarkten maken fouten en het kan je soms behoorlijk wat schelen. Ik heb in ieder geval geen boompje in de tuin waar euro's aan groeien en ik zeg altijd maar: wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd.

En dat was Miezert de muis

de kindermuisjes

Wat een geslaagde avond was het zaterdag. Wat hebben die kids van Chanoeka hun best gedaan. En ook alle lof voor Tiny, Hans en Ada. Wat hebben zij er een energie ingestoken. Ontzettend leuk om het resultaat te zien. En zoveel publiek, geweldig! Wil je alle foto's zien, kijk dan hier.

Alweer een week voorbij

Ondertussen zaterdag 16 april. Een spannende dag want vanavond spelen de kinderen van Chanoeka de musical 'Miezert Muis'. Ik heb vanmorgen de generale gezien en ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt.
En dan hebben we alweer een week achter de rug. Een week die weer omgevlogen is. Dinsdagmiddag heb ik weer meegedraaid in het museum. Deze keer een rustige middag gehad. Woensdagmorgen hadden we de laatste verenigingsmorgen van dit seizoen. Woensdagmiddag is Bush weer naar de kapper geweest, die is weer lekker kortgeknipt. Woensdagavond ben ik even samen met Dineke naar Ikea geweest. Daar dachten we op een gegeven moment dat we in candid camera waren. Wat was het geval, we hadden een paar dingetjes in de winkelwagen en besloten nog even de koopjeshoek in te gaan. Daar hadden we de wagen ook neergezet, zo tegen een bank aan. We waren snel door de koopjeshoek heen en liepen naar de plek toe waar we de winkelwagen achtergelaten hadden. Stom verbaasd stonden we allebei te kijken naar de plek waar onze kar zou horen te staan maar er niet stond. We wisten toch zeker dat we hem daar achtergelaten hadden, maar hij stond er dus niet. Wij overal zoeken en kijken, maar niets te vinden. Er bleef niets anders over dan maar terug te gaan om onze spullen opnieuw te gaan halen uit de winkel. Terwijl Dineke voor een dingetje nog even naar boven moest, ben ik nog eens rondgelopen en wat vind ik daar, onze winkelwagen, op een heel andere plek dan waar wij hem achtergelaten hadden. Dus iemand anders heeft zonder erg onze wagen gepakt en is later tot de ontdekking gekomen dat hij/zij de verkeerde wagen had. We konden er in ieder geval wel om lachen.
Eenmaal thuis gekomen hebben we voor het eerst dit seizoen weer bij de open haard in de tuinkamer gezeten. Lekker weer genieten van de buitenlucht, de vissen in de vijver en een heerlijk vuurtje stoken. Even geen computer en tv. Donderdag mijn vloeren allemaal weer eens een goeie beurt gegeven. En vrijdagmiddag gezellig even naar het dorp geweest. Zo'n markt moeten ze vaker doen, was heel gezellig. Ben ook nog even naar het museum geweest om een pakje blauw te kopen. Een ouderwets middeltje om grauwe stoffen weer helderder te maken. Ik wil het eens proberen met mijn vitrage, eens kijken of ze weer witter worden. En van de week ben ik ook nog drie keer naar fitness geweest, en dat bevalt me uitstekend. Ik probeer mezelf iedere keer te verbeteren, want mijn conditie moet beter kunnen. Dus daar blijf ik aan werken.  

Rooie doeken rok

Hij is af. De rok voor Dineke van rooie doeken stof. Het was een heel gepuzzel, omdat ik een patroon had, of eigenlijk Dineke had een patroon van een model in haar hoofd en de stof die ik daarvoor nodig had, was heel wat meer dan ik nu had, omdat rode doeken stof maar 80 cm breed is. Maar het is toch een leuke rok geworden, met een brede boord met plooien, een hele brede zoom, die echt op moet vallen door zijn breedte, echt geslaagd, al zeg ik het zelf.

Schietpartij

Wat afschuwelijk. In wat voor wereld leven we? Toen ik gisteren het nieuws hoorde van de schietpartij in Alphen aan de Rijn, moest ik denken aan ons viertjes. Wij liepen gistermiddag in het winkelcentrum in Emmen. Stel dat hier zo'n gek ineens was begonnen te schieten, dat had zo maar gekund. Als wij gaan winkelen lopen we dan met z'n viertjes, dan twee aan twee, dan allemaal alleen, dan 1 alleen en de rest bij elkaar. En dan zou er zo'n gek met een geweer ineens je hele leven op z'n kop zetten, verwoesten, onbegrijpelijk! Laten we de slachtoffers en nabestaanden en familie in Alphen aan de Rijn gedenken.

Lekker bezig

Gistermiddag was ik invaller in het museum. Het liep lekker. Op een gegeven moment waren alle suppoosten in het museum en was ik alleen in het museum cafe. Maar dat alleen zijn duurde geloof ik nog geen minuut, want er kwam iemand vragen of we ook koffie hadden. Ja natuurlijk was mijn antwoord. de reactie was daarop: We zijn met ongeveer 39 mensen en iedereen is verkleumd, maar we kunnen het dorp niet in met de rolstoelen, of de groep hier naar binnen mocht om koffie te drinken. Ja natuurlijk, zei ik, rij iedereen maar naar binnen dan komt het vast wel goed. Nou met de hulp van de vrijwilligers die de  dementerende ouderen begeleiden hebben we het prima gered. Tegen de tijd dat onze eigen suppoosten weer uit het museum kwamen was de groep al bijna weer buiten op weg naar de bus. Iedereen was weer opgewarmd, voorzien van warme chocolademelk of koffie met hart en jan hagel.
Wat geweldig om dit mooie werk te doen besefte ik toen de groep weer weg was.  

TROTS!!

Ja trots met hoofdletters, dat ben ik. Wat speelde hij geweldig zaterdagavond! Ik had een brok in mijn keel toen Arjen Bos de dirigent hem naar binnen haalde. Wat gaat er dan door je heen! Met ingehouden adem ga je zitten kijken en luisteren, maar al snel zie je dat hij er zo lekker ontspannen bijstaat. De muziek die we thuis zo vaak gehoord hebben, maar dan zonder de begeleiding van het orkest, wat klinkt het allemaal goed nu! Dineke en ik lachen naar elkaar als we de bekende stukjes horen.
En nu is het weer maandag en we gaan weer toeleven naar de volgende activiteit, zaterdag 16 april, de musical met Chanoeka.

Sjoon in museum Spakenburg

Vandaag is de eerste dag dat museum Spakenburg weer haar zomeropeningstijden heeft. Dus Dineke heeft vandaag ook weer haar eerste 'lange' dag, oftewel van 10 tot 5. Het is ook museumweekend, dus de toegang is vandaag voor iedereen gratis, dus ik zou zeggen, allemaal op naar het museum.
Dineke ontvangt je vandaag in klederdracht in het museumcafe. Ze  heeft haar eigen pak nu en al zeg ik het zelf, ze ziet er kras uut.
Het thema dit jaar is sjoon en op de site van het museum staat een leuke spreuk hierover, namelijk:

Duurt mannenwerk van zon tot maan,

Vrouwenwerk is nooit gedaan.