Een zieke opa

Je loopt binnen. Je ziet iemand zitten. Je hebt moeite met herkenning, zonder bril. Pa/opa is ziek en ligt in het ziekenhuis. Vanavond gingen Dineke en ik op bezoek. Ik was al eerder geweest, maar Dineke zag hem voor het eerst. Ze schrok. Logisch, want opa is ineens een heel andere opa. Hij heeft allemaal wonden op zijn hoofd omdat hij gevallen is. Wat is hij breekbaar. En wat is hij ineens oud. Gelukkig kunnen we wel even fijn met hem praten. Maar hoe het verder zal gaan, we moeten het maar afwachten. Er mankeert hem zoveel. Na het overlijden van mijn eigen ouders werd ik me heel sterk bewust dat ik samen met mijn broers en zussen nu de volgende generatie ben. Ook nu denk ik daar weer regelmatig aan. Hoe zal het verder gaan met mijn schoonvader. Maar niet alleen hij, maar ook mijn schoonmoeder. Ze worden nu echt oud, 80 en 82 jaar. Een gezegende leeftijd zeggen we dan. Maar als de gebreken zo toe nemen. Laten we voor hen bidden.