Een vreemde tijd achter de rug

Het is bijna 2 weken geleden dat ik mijn laatste blog schreef en in de 2 weken is er zoveel gebeurd. Mijn schoonvader is afgelopen zaterdag overleden en vandaag hebben we hem in Loppersum begraven. Vandaag dus, een hele vreemde dag gehad, ook een lange dag gehad, uren in de auto gezeten, bijna 2,5 uur heen en dezelfde tijd terug. Wat een lange dag. Wat ligt Loppersum ver weg als je het in 1 dag heen en terug moet rijden. De rouwdienst vanmorgen in de Immanuelkerk was mooi. Dineke en Sjoerd hadden een gedicht gemaakt samen en dat hebben ze samen voorgelezen. Hans begeleide ons met het zingen op de piano. Albert las een mooi gedicht voor dat vader ooit geschreven had.
Donderdag was het 30 juni. De dag dat onze dochter 16 jaar is geworden. We hadden plannen, maar dat veranderd in een keer allemaal als opa sterft. Je merkt dat je ineens wordt geleefd in zo'n week. Op de verjaardag van je dochter ben je bezig de liturgie voor de rouwdienst in elkaar te zetten, te printen en te vouwen. Op de verjaardag van je dochter zit je met de begrafenisondernemer de dag van de begrafenis door te nemen. En het leven gaat gewoon door. Want ook in diezelfde week komt de envelop van het Guido binnen met de brief dat je dochter over is met een mooie cijferlijst. ook diezelfde week hoort je zoon dat hij met mooie cijfers zijn tentamens haalt. Ja, het leven gaat verder. Ook afgelopen week uren aan de telefoon gezeten met mijn lieve zus in Canada, de vakantie doorgesproken. Want ook die vakantie zit eraan te komen. Ook tijdens die warme dinsdagmiddag nog even meegedraaid in het museum.
En nu zit ik nog even te genieten van een glaasje wijn, terwijl ik de film van de rouwdienst ondertussen op de computer zet. Toch wel een dierbare herinnering.
En het leven gaat door.