Na 4 weken vakantie

Zo in de vakantieperiode heb ik altijd de neiging om nooit meer thuis te komen. Ik omschrijf het misschien verkeerd maar ik heb altijd moeite om de draad weer op te pakken. We zijn nu een week thuis uit Hardenberg en na een paar dagen even goed de knop omzetten heb ik al weer aardig het ritme te pakken. Gelukkig wel, want Hardenberg was voor mijn gevoel geen vakantie, ook al heb ik weer eens meegedaan aan de dropping(2,5 uur gelopen...). Met 2 Groningse meisjes in de groep die Spakenburg goed kennen omdat ze hier familie hebben wonen (wat is de wereld toch klein).
Als we in Hardenberg zijn moet iedereen zo nodig naar huis terug om te werken of voor andere afspraken. Zo heeft mijn lieve zoon het ineens in zijn hoofd gehaald om het plafond en de muren van de overloop te sauzen. Wilde hij daarom ineens naar huis of was hij Hardenberg zat? Ik weet het niet, we komen er al 11 jaar en we kennen het er zo goed allemaal.
Dineke ging deze keer ook een paar keer terug om in het museum te werken.
Ik was zelf de enige die 2 weken in Hardenberg is geweest. Maar nu vanavond heb ik lekker genoten van het augustusweer en samen met Dineke hebben we lekker een stuk gefietst hier in de buurt van Bunschoten.
En ook afgelopen woensdag heb ik weer lekker gewerkt in het museumcafe, voor de eerste keer in klederdracht. En in mijn eigen pak. Ik weet al aardig goed hoe ik me aan moet kleden, na een paar keer oefenen, lukt het bijna helemaal alleen.  Gelukkig zijn er in het museum altijd wel mensen die de puntjes op de i zetten en mijn banden goed doen, want ik ben tenslotte geen fulltime klederdrachtdraagster.
Mahr juli zit er weer op. Parijs, Hardenberg, Spakenburg, en nog een dagje ????... wie zegt het ons. Dineke en ik willen nog een dagje weg, maar we zijn er nog niet uit waar naar toe.