Tandarts

Vanmiddag weer mijn halfjaarlijkse beurt gehad bij de tandarts. Gelukkig hoef ik niet terug te komen. Hij wil me wel erg graag een keertje naar de mondhygieniste sturen om het tandsteen goed weg te halen, maar ik geef daar niet zo direct aan toe, dus we kunnen er weer een half jaartje tegen.
Over het algemeen heb ik nooit zo'n probleem om in de stoel te zitten. ook niet als ik wel eens terug moet komen, het gebeurt nog wel eens dat ik wel terug moet komen om een klein gaatje te vullen en daar heb ik dan ook niet zo'n moeite mee. Ik hoop alleen dat ik nooit aan een kunstgebit hoef. Dat lijkt me nou echt helemaal niks. Eerst al eens al je tanden en kiezen uit je mond en dan zo'n nep gebit erin. Sorry voor alle mensen met een kunstgebit, maar ik vind het echt niks. De tandarts heeft me een tijdje terug al eens beloofd dat ik mijn gebit kan houden tot mijn dood toe, zo goed is het, dus ik heb misschien wel gemakkelijk praten. Als je altijd problemen en/of pijn hebt denk ik er ook wel anders over.

Tijd

De afgelopen weken kwam het begrip tijd meerdere keren bij me in gedachten. Zelf heb ik het gevoel dat ik steeds tijd tekort kom, terwijl dat eigenlijk niet juist is, want als ik alles maar een beetje goed plan dan hou ik heus nog wel tijd over om wat leuks te doen, zoals bijvoorbeeld even naar Ikea toe, of even een spelletje doen, of lekker even te gaan sporten of wandelen. Maar toch, soms wil je dat een dag 48 uur heeft. Aan de andere kant liep zoonlief vorige week met het commentaar dat de tijd zo langzaam ging. Zijn lieve vriendin Marian zat een weekje te genieten van de zon, dus ja, als je dan een hele week moet wachten, dan wil je dat de tijd vliegt. En dat gebeurt dan niet voor je gevoel. Maar goed, zo is tijd een begrip. Als je erover begint, wordt vaak Prediker aangehaald met zijn bekende: Er is een tijd voor … en vul zelf maar verder in.
Maar februari is al weer bijna voorbij. Zo snel gaat deze korte maand. De voorjaarsvakantie is voorbij. Ik hoop dat de winter ook voorbij is. Dat we met maart het voorjaar gaan krijgen. Ik ben toch een warmtemens.

middagje museum

Gistermiddag weer eens een middagje gewerkt in ons mooie museum Spakenburg. Het was de hele middag gezellig druk, zowel in het museum als in het museum café. We liepen met z'n drieeen en met het koude weer wilden de mensen allemaal lekker een kop warme koffie, cappucino of warme chocolademelk en natuurlijk de Spakenburgse koekspecialiteit, oftewel een stuk hart of jan hagel. We probeerden zoveel mogelijk hart te verkopen. En dat liep dus als een trein. Leuk vind ik altijd weer als mensen vragen naar het verhaal van hart, ik ken natuurlijk niet het verhaal uit de bakkerij van vroeger maar ik kan wel veel vertellen over de vorm, het glazuur in allerlei kleuren, de smaak enz. Gisteren hadden we ook nog 4 mensen die wilden het toch wel graag proeven, maar ze wilden ook nog graag een visje gaan eten, want dat moet je natuurlijk ook doen als je in een vissersdorp bent als ons dorp is en 's avonds moesten ze ook nog uit eten, dus toen heb ik maar voorgesteld om de stukken hart doormidden te snijden, zodat ze allemaal een half stukje hadden. Nou toen hadden we weer tevreden klanten. En helemaal toen Wimpje ook nog binnenkwam in klederdracht natuurijk. Die werd het hemd van het lijf gevraagd en ook ik vind dit nog steeds heel boeiend om te horen, want iedere keer leer je wel weer iets. Ja, superleuk om weer eens een middagje gewerkt te hebben.

Zo mooi

De hele week mogen we snuiven aan de geur van ammoniak, verf en alles wat nog meer naar schildersgerei kan ruiken.  Maar het wordt mooi. En het was nodig! En het is geeneens wit wat ze erop smeren. Komende week wordt de vloer opnieuw geschuurd en gelakt. En dan mogen we gaan nadenken wat we allemaal weer terug willen zetten. We zijn het er allemaal over eens dat hij niet meer zo vol moet komen te staan. Dus ook niet meer van alles aan de muur. Ik ben benieuwd wat of er van terecht komt. Maar ik ben nu al heel blij met het resultaat van de schilder.

Het hout is klaar, de onderkant is één keer gedaan en het middenstukje is 'oud' oftewel 'vies'.

Herinneringen

Net even buiten geweest. Kijkend naar de lucht, komt er ineens een herinnering bij me op. Als ik naar binnen ga begin ik mijn verhaal, zoals ik dit nu op papier zet. De reactie van Dineke is: je denkt aan Canada. Hoe weet ze dat zo? Want het is inderdaad aan lang geleden, mijn winters die ik verschillende keren in Canada heb doorgebracht gedurende een aantal weken. Met een laag sneeuw, die de lucht helder en licht kleurt 's avonds. Gek dat je gedachten zo ineens die kant op gaan. Ook weer een verlangen krijgen naar die tijd. Het nog een keer willen overdoen. Ik zal zo maar snel mijn bed opzoeken want de herinnering kan me soms best wel pijn doen. Het beseffen dat je ouder wordt. Dat de lol die we toen hadden in Smokey Lake niet meer terug komt. De herinnering aan de kou, echt kou, min 40 graden was normaal daar. Het is zo lang geleden. Wat wordt ik toch oud als ik daar aan denk. Niet aan denken, heel gauw weer stil staan bij de dag van vandaag. Wel heel mooie en goede herinneringen.

Iets te vieren

Vandaag heb ik iets te vieren. Het is vandaag namelijk precies twee jaar geleden dat ik gestopt ben met roken.
De moeite waard om te vieren. Want wat was ik verslaafd. En al twee jaar lang geen sigaret meer in mijn handen gehad. Wat ben ik nog steeds ongelooflijk blij en trots. Ik hoop van ganser harte dat ik echt nooit meer begin. En als ik terug kijk naar de afgelopen twee jaar, dan heb ik al weer genoeg stress momenten gehad om terug te grijpen naar een sigaret, maar ik heb het niet gedaan. Ook niet die ene keer, toen ik er drie maanden vanaf was, die ene keer, dat ik toen wilde roken, maar niets had, en alle winkels dicht waren gelukkig. Daarna heb ik nooit meer zin gehad.
Valentijnsdag, wat een mooie dag!

Werk aan de winkel

Na 12 jaar is nu eindelijk de kamer leeg en klaar om geschilderd en gesaust te worden. Zo ongelooflijk geel als alles is, vooral als je alles eruit hebt zie je dat heel erg. Zaterdag hebben we de boel leeggehaald. Gelukkig kunnen we alles tijdelijk op de zaak stallen en we hebben nog een 'woonkamer', de 'speelkamer' van 1999. Die nog altijd zo heet, ook al ligt er geen lego meer en geen barbies en baby born pop. Trouwens de kamer die we nu gaan opknappen, werd 12 jaar geleden voor het gemak 'nieuwe kamer' genoemd, en die heet dus ook altijd nog zo. Maar nu wordt hij dus weer als nieuw. Een fris kleurtje er weer op, en ook het parket wordt geschuurd en gelakt. Dat zal ook gigantisch opknappen.

Is wel nodig toch?

Hans jr. heeft de plinten er ook vast afgehaald.

Rondfietsmaaltijd

Gisteravond hebben Hans en ik meegedaan aan de rondfietsmaaltijd van de kerk. Het werd voor de derde keer georganiseerd en wij deden voor de 1e keer mee. Het was een geslaagde avond. Bij de familie Nicolai kregen we ons voorgerecht en voor het hoofdgerecht werd gezorgd door Jacob en Esmeé en tot slot mochten we voor ons toetje naar Theo en Hillie. Voor het eerst van mijn leven heb ik nu dus risotto gegeten. Dat is dan echt wel weer leuk. Je moet maar afwachten wat je te eten krijgt. En dan dus iets wat je nog nooit gegeten hebt. Maar behalve de risotto was alles heerlijk, iedereen had zich behoorlijk ingespannen om er wat lekkers van te maken. Het andere leuke aspect was dat je bij alle drie de adressen met ander gezelschap zat te eten. Dus dat was ook een verrassing met wie je zou eten. We hebben in ieder geval een leuke en lekkere avond gehad. Voor herhaling vatbaar, en misschien ga ik volgend jaar zelf wel als kok mijn kunsten laten zien.

Wie is de mol en expeditie Poolcirkel

Op donderdagavond ben ik deze weken weer helemaal verslingerd aan de buis. Wie is de mol is één van mijn favoriete programma's. Al jaren, maar dit jaar heb ik voor het eerst al vanaf aflevering 2 het sterke vermoeden dat Paulien de mol is, en juist daardoor ga je steeds meer op kleine dingen letten, waardoor ik nog meer overtuigd raak.
Vorige jaren kon ik nooit echt de vinger op iemand leggen, ik zag het gewoon niet. Maar ondanks dat ben ik het altijd een leuk programma blijven vinden. Dus ook dit seizoen weer, en vooral de plek waar ze het spelen, zulke mooie filmbeelden, prachtig.
En dat brengt me op het tweede programma wat ik op donderdagavond al een tijdje volg, maar wat nu dus afgelopen is, dat is expeditie Poolcirkel. Wat een geweldig mooi stuk natuur daar in het hoge noorden, zo ongerept, en daar wonen nog mensen ook. Ik zou alleen liever naar een warm land gaan dan steeds in die kou, maar het programma was wel erg leuk.
Ja, als je van spelletjes en puzzelen en zo houdt, dan zijn dit gewoon hele leuke programma's en we zullen zien over een tijdje wie de echte mol is.