Het is ondertussen al weer bijna half januari. Alles is weer "gewoon", wat je gewoon kunt noemen. Iedere dag is toch eigenlijk bijzonder. Maar na de drukke decembermaand met alle feestdagen, zangavonden, verjaardag, een gezellige oudejaarsavond, ben ik toch weer ontzettend blij dat de regelmaat van het gewone er weer is. Als nu de dagen ook weer langer gaan worden, zou dat voor mij ook goed zijn, want 's morgens heb ik ontzettend moeite om mijn bed uit te komen. Terwijl ik wel vroeg wakker wordt, maar als ik dan zie hoe donker of het nog is, dan doe ik het liefst mijn ogen stijf dicht en draai ik me weer om. Maar ik ben wel zo iemand die, eenmaal wakker, niet in bed kan blijven liggen, dus dan toch maar eruit.
En wat het weer betreft, ook daarin denk ik alleen maar aan voorjaar en zomer. Ik kan er niks aan doen, maar nu we weer januari hebben, nu hoef ik geen sneeuw en ijs meer. Oh, ik besef wel dat het nog volop kan gaan vriezen en sneeuwen, want het is nog lang geen april, maar toch, stilletjes hoop ik dat het niet meer zover komt dit jaar. Ik ben echt een warmweer mens.
Terwijl Hans ondertussen snipverkouden in bed gekropen is, ondertussen ook mij aangestoken heeft als ik mijn neus zo voel, kun je toch alleen maar hopen op een warm zomerzonmoment.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten