Studeren en school

Vandaag was een drukke dag voor Hans. Vanmorgen moest hij om half negen in Kampen zijn voor een tentamen. Om 10 uur in de trein naar Utrecht want daar had hij om half 12 een concert in Vredenburg, om kwart over 4 thuis en om kwart voor zeven weer weg voor nog een concert, maar nu in het conservatorium zelf. Voor dit tentamen hoefde ik hem niet te overhoren, maar hij moest wel 6 Bijbelboeken lezen en weten wat waar te vinden is in die bewuste boeken. Dus de afgelopen week heeft hij alleen maar zitten lezen in de Bijbel, tussen de repetities op het conservatorium door. Gelukkig belde hij om 10 uur om te vertellen dat hij het tentamen goed gemaakt had. Later kreeg hij ook nog een mail met het cijfer voor zijn samenvatting apologie, een 7,5 dus weer goed nieuws. Nou de concerten zijn nodig voor de broodnodige studiepunten, maar dat is meer ontspanning en leuk om te doen. Dus ja, 2 studies op deze manier is nog steeds goed te combineren volgens ons. En dan hopelijk over 2,5 jaar beide bachelors.
Dineke had daarentegen een gemakkelijke dag. Morgen is het open dag op het Guido, dus vanmiddag gingen de lessen niet door. ook wel eens lekker. De cijfers van de toetsweek druppelen langzaamaan binnen en die kunnen er ook mee door, dus ook over 2,5 jaar hopen we dat zij het VWO diploma op zak heeft.

Huiswerkhulp

Ik help wanneer nodig de kinderen met hun huiswerk. Vooral het nakijken van boekverslagen doe ik graag. De laatste jaren is het zelfs geregeld voorgekomen dat ik de boeken zelf ook las, om zo met een kritische blik het verslag te controleren. Het laatste boek wat Dineke heeft gelezen was van Adrian Verbree, het dunne boekje Est. Ik had het al een paar jaar in huis en zelf al gelezen en nu stond het op de boekenlijst. Een prachtig boekje met een mooie boodschap, maar ook veel verwarring. Toch wist Dineke de boodschap goed te verwoorden. Alleen wat betekent Est nou? We hebben het zelf maar even aan Adrian gevraagd vorige week tijdens de cursusavond in Amersfoort. Heel simpel, het is.
Maar toen kwam Hans vrijdagmorgen. Ma kun je me misschien even overhoren, ik heb vanmiddag tentamen Grieks. Nou probeer dat maar te lezen. Met hulp van Hans zelf is het nog aardig gelukt, want wat er op papier staat en de uitspraak, dat is zo verschillend, dat ik toch maar liever engelse woordjes overhoor.

Geen groene vingers

Tegenwoordig heb ik bijna alleen maar cactussen in huis. En nog ben ik in staat om die dood te laten gaan. Van de week nog. Zo'n ellendig prikding waarvan je denkt dat hij nooit dood gaat, liggen een paar stukken ineens afgebroken in de vensterbank. Ik denk dat ik ze toch nog te veel water geef misschien. Ik blijf het een crime vinden om kamerplanten te verzorgen, maar ik kan ook niet zonder ze, dus we blijven het iedere keer maar opnieuw proberen.

Opgewekt

Na een hartverwarmend huisbezoek woensdagavond kon ik het niet laten om even mijn camera te pakken. Mijn kinderen kregen de geest, of had het huisbezoek ze soms vervuld van de Geest?

Stijlvol gekleed

Vanmorgen kwam Aart Koelewijn, de begrafenisondernemer, even wat bij me brengen. Hij was keurig gekleed in een donkergrijs pak omdat hij een begrafenis had vandaag. Tijdens de lunch zat ik dat zo te vertellen aan mijn mannen, waardoor het gesprek kwam op stijlvolle 'beroeps' kleding. De dominee, die vroeger de hele week in een donker pak liep, de dokter, kan ik me ook nog herinneren. Zo merkte Hans sr. op dat hij het mooi vond als een dominee op de kansel een toga draagt. Met als reactie daarop van junior: 'Die trekt ik nooit aan, daar zul je mij later nooit in zien'. We zullen het onthouden.

Gevaarlijk

Van de week ben ik drie keer over de Hamseweg in Hoogland gereden.
Dinsdag moest ik naar de tandarts in Amersfoort en ging meteen even langst de Boni om wat vergeten boodschapjes te halen. Woensdag moest de hond naar de kapper in Hoogland en vanmorgen heb ik Dineke naar school gebracht en heb meteen mijn boodschappen gehaald bij de Boni en de Aldi in Hoogland. Ja ik ben nog niet helemaal overgestapt naar de Jumbo. Maar afijn dan rij je over de Hamseweg, dat daar niet veel meer ongelukken gebeuren, zo'n drukke weg, veel groot verkeer ook, vrachtwagens, bussen, en daarbij al die scholieren op de fiets. Ook als je uit zijstraten daar komt, dan moet je eerst zo'n ellendige drempel nemen, ook zo handig. Laten we maar hopen dat het vooral met al die fietsers goed blijft gaan.

Geknipt

Gisteren is Bush naar de kapper geweest. Heeft hij geen lekker koppie gekregen? Nu kunnen we tenminste zijn ogen weer zien.

Voor 

Na

Mijn vaders dagboeken

Ik ben weer begonnen met het oorlogsdagboek van mijn vader. Het zijn 104 bladzijden verdeeld over 2 schriftjes. Elke regel is volgeschreven want mijn vader was 'zuunig'. Een aantal jaren geleden had ik tot en met 1 januari al in de computer gezet. Maar het is zo moeilijk lezen dat ik er daarna niets meer aan gedaan heb. Maar ik heb wel altijd de wil gehad om  het af te maken en nu heb ik dus een andere manier bedacht om ze op papier te zetten, ik lees nou iedere keer een stukje en dat neem ik dan op met mijn telefoon. Dat gaat vrij langzaam omdat het moeilijk leesbaar is, maar het gaat in ieder geval sneller dan met het schrift naast mijn toetsenbord. Dus nu heb ik ondertussen al weer 2 dagen klaar. Ik heb al 25 bladzijden gedaan van de 104!

Nog steeds ziek

Het is echt al heel lang geleden dat er hier in huis iemand griep had, maar Dineke heeft het nu echt flink te pakken. Ze heeft ondertussen haar stem wel weer terug, maar haar ogen staan nog steeds niet goed en ze heeft een kleur als een pispot zoals we dat vroeger noemden. Al die bloedneuzen hebben daar natuurlijk ook wel voor gezorgd. Nu maar hopen dat ik snel weer mijn oude dochter terug heb.

Dat is snel

Ds. Drost heeft het beroep aangenomen naar Bunschoten-west. Nou wie had dat gedacht. We hebben nog geeneens een vacature en de eerste dominee waar we een beroep op uit brengen neemt het aan. Dat is toch geweldig!

Wat eten we vandaag

Die vraag wordt me iedere dag gesteld. Na een week van 'raar' eten, veel gemakkelijk en vet enzo, dacht ik nu maar weer op de gezonde toer. Dus voor vandaag had ik verse worteltjes, aardappelen en kipfilet op het menu. Maar rond vier uur belde junior dat hij niet thuis kwam eten omdat hij vanavond ook weer in Utrecht moest zijn. En Dineke voelt zich zo beroerd dat ze ook bijna niets eet, dus ik heb de worteltjes maar laten liggen voor morgen en maar een blikje sperziebonen opengemaakt. Ik had ook nog wat wij al jaren 'bibberpudding' noemen gemaakt en dat viel bij Dineke gelukkig wel in de smaak, want dat was lekker koud. Vanmiddag ook maar een zak mandarijnen, perssinaasappels en een bakje meloen gehaald om iedereen weer te voorzien van de broodnodige vitamientjes.

Alles weer gewoon

De vakantie zit er weer op. Gisteren zijn we thuis gekomen uit Dwergte. Een gehuchtje in de buurt van Cloppenburg in Duitsland. Landal heeft daar een vrij nieuw park. In september waren Hans en ik er samen geweest en nu zijn we na de kerst met ons gezinnetje vertrokken voor een weekje Dwergter Sand. Met het inleveren van airmiles een stuk voordeliger, dat is wel zo leuk dan natuurlijk. We hebben genoten van de rust op en rond het park. En ook van een middagje naar Oldenburg en Bremen. Lekker uitgeslapen en gepuzzeld. Spelletjes gedaan, zowel ouderwets, rond de tafel als op de I-pad. De tuintafel naar binnen gesleept omdat junior nog moest studeren en daarvoor een vorm van een buro nodig had. Een streng kerstlampjes opgehangen, gewoon voor de gezelligheid. Een geweldig huisje met een vaatwasser, een wasmachine, een oven, een grote koelkast en een magnetron. Alleen elektrisch koken, dat zal ik nooit leren. Alleen het zwembad en het restaurant hebben we een dikke onvoldoende gegeven, zo'n klein zwembad is echt uit de tijd en het eten en de sfeer in het restaurant was ook niet om naar huis te schrijven.
Buiten het park liggen wel heel mooie wandelroutes en vooral als dan de natuur zo mooi is. Afgelopen zondag nog verschillende sneeuwbuien gehad waardoor we maandagmorgen maar langzaam vooruit kwamen en we pas na 2,5 uur bij Zwolle waren, terwijl we op de heenreis 2,5 uur van huis naar Dwergte gereden zijn.
Maar het zit er weer op. Hans en Dineke zijn nu ondertussen snip verkouden en Dineke is zelfs haar stem helemaal kwijt. Dus ik heb maar een voorraadje fruit ingeslagen en hete snoepjes en ik ben een pan soep aan het koken.

1000 stukjes, met alleen maar honden, echt niet leuk!

Dit is echt! Zo mooi….