Wat lastig zeg. Ik wil fietsen, ik wil wandelen, ik wil weer normaal kunnen functioneren, maar dat lukt allemaal nog niet, wat lastig. Ben vanmorgen wel weer voor het eerst onder de douche geweest. Mocht de eerste vijf dagen niet, maar was nu wel heerlijk. De trap op en af dat is ook zo'n toestand, steeds je been erbij trekken. Oh jongens, wat zeur ik toch! Er zijn zoveel mensen die veel meer hebben, pijn, moeite, veel dingen nooit kunnen doen, wat zeur ik dan toch. Maar als je altijd een gezond mens bent, dan merk je dat dit soort kortdurende ongemakken je ook al hinderen.
Maar goed, over een week zijn we wel weer een stuk verder ga ik vanuit. En als de zes weken om zijn, dan kan ik weer sporten en wandelen met hondjelief en kilometers fietsen. Komt allemaal goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten