Een corrigerende moeder

Als moeder besef ik steeds meer dat je eigenlijk altijd bezig blijft om je kinderen te corrigeren. Ik wil daar absoluut niet mee zeggen dat ik de perfecte moeder ben, maar nu staat me vandaag nog een werkje te wachten, waarbij ik weer een corrigerende moeder ben.
Toen ze nog klein waren, moest dat anders, deed je dat anders, je corrigeerde ze met het leren eten, hoe hou je het bestek vast, je leerde ze om hun smerige laarzen in de bijkeuken uit te trekken. Later leerde je ze fietsen, je corrigeerde ze en hielp ze met afwassen, de tafel opruimen, en zo kunnen we nog wel een aantal dingen noemen.
Maar nu is zoonlief ondertussen 21 en ik ben nog steeds aan het corrigeren. Nu veel meer op het gebied van lappen tekst doorspitten. Ma, kijk het effe na, wordt er dan gezegd. Open ik het document en zie ik meer dan 5000 woorden staan. En ze gebruiken niet altijd de gemakkelijkste woorden. Maar goed, zolang het kan, blijven we dus met alle liefde corrigeren.

Sneeuwruimen

Vorige week dinsdag heb ik vier keer de straat schoon geveegd. Met de sneeuwschuiver van achter naar voren. En dat is een behoorlijk stuk. Hans vind het niet nodig als het nog sneeuwt, maar als je het iedere keer even weghaalt dan hoef je niet zo'n berg sneeuw tegelijk te ruimen als het gestopt is met sneeuwen. Maar dat heb ik dus wel geweten. Toen ik 's avonds onder de douche stond voelde ik een pijnlijke pols. Niet continue, maar als ik draai met mijn pols/arm, echt zo'n vervelende, niet zo'n leuke pijn.  Maar ik ben ook weer iemand die niet zo snel naar de dokter rent, dus gewoon mee blijven lopen. De pijn werd niet minder maar afgelopen woensdag eigenlijk alleen maar erger. Dus donderdagmorgen toch maar even de dokter gebeld. Nu bleek dat ik mijn pols gewoon overbelast heb met dat sneeuw schuiven, waardoor ik een peesontsteking opgelopen heb. Met rust (hoe moet dat?), koude kompressen en Ibuprofen moet het weer overgaan. We wachten wel af, maar sneeuw ruimen doe ik voorlopig echt niet meer.

Vriezen en vrieskist

Ik vind de winter niet één van mijn meest favoriete seizoenen. Ik kan er even van genieten, ik vind het wel mooi, maar het moet niet te lang duren. Ik vind het dan ook heerlijk dat ze dooi voorspellen dit weekend. Sorry, voor de schaats en sneeuwliefhebbers, maar ik hou meer van de warmte.
Gelukkig heb ik wel een pluspunt nog te noemen tijdens de vorst en dat is dat ik weer even mijn vrieskist heb kunnen ontdooien. Van de week heb ik alles snel even in een kruiwagen gedaan en naar buiten gereden. Een kleed eroverheen zodat de vogels er niet bij konden; in de vriezer een paar emmers met een beetje heet water gezet en een half uur later kon ik al het ijs eruit halen en even met een doek erdoor heen en schoon was hij weer. De spullen stonden heerlijk buiten bij -5 graden, dus het kon allemaal zo weer bevroren terug. Maar... laat nu de dooi maar komen.

Stof tot nadenken in museum Spakenburg

Afgelopen zaterdag ben ik even een 'bakkie' wezen drinken bij Dineke in het museum. Helemaal verkleumd was ik want ik dacht even op de fiets te gaan en het zonnetje scheen, dus dat viel mooi tegen. Maar afijn, na een kop warme chocolademelk was ik weer helemaal warm en kon ik even gaan kijken naar de nieuwe tentoonstelling 'Stof tot nadenken'. Ik moet zeggen dat ze er weer een boeiende tentoonstelling van hebben gemaakt. Ik begin de klederdrachtstoffen steeds leuker te vinden.

Fotoalbum 2012

Ik heb net mijn fotoboek van 2012 klaar. Bij het Kruidvat hebben ze tot 26 januari 25% korting, dus ik dacht laat ik maar eens even snel aan de gang gaan, want anders blijft het weer liggen. Digitaal is heel leuk, maar je moet er wel wat mee doen vind ik. Dus nu heb ik een boek gemaakt van 2012. Van onze Parijs vakantie had Dineke een boek gemaakt, nog gewoon 'ouderwets'. Dus die foto's hoefde ik niet te verwerken. Maar verder is het aardig gelukt om van iedere maand wel wat leuke foto's erin te zetten.
Lekker gevoel als je weer wat afgewerkt hebt.

Ons vogelhuisje

Toen ik vanmorgen in de badkamer bezig was, zag ik bij ons vogelhuisje de koolmeesjes af en aanvliegen. Ik had vanmorgen brood erin gegooid en er hangt een strengetje pinda's. Dus ik vanmiddag  de camera erbij, want het is toch wel heel leuk om die beestjes heen en weer te zien vliegen met een stukje brood in hun snaveltje. 

Maar vanmiddag was het er maar één. Ik heb het toch maar gefilmd. 

Rijbewijs

Terwijl Dineke afgelopen voorjaar begon met haar 1e rijles en van plan was op een relaxte manier haar rijbewijs te gaan halen, heeft ze afgelopen week haar theorie examen gehaald. Fijn voor haar dat ze het in 1 keer heeft gehaald. Zo ongemerkt gaat dat dan toch weer snel. Ze is nog 17 dus we hebben vorig jaar gezegd, je begint gewoon rustig aan en we zien wel wanneer je het haalt, je bent tenslotte nog geen 18.
Toch hoor en zie je verschillende leeftijdgenoten van haar die er mee bezig zijn en het ondertussen ook al gehaald hebben. Het schijnt best wel populair te zijn, dat je nu al voor je 18e verjaardag je rijbewijs kunt halen.
Nu moeten wij eerst als coach een aanvraag indienen bij de rwd omdat je zonder coach niet de weg op mag, dus ook niet mag afrijden. Als wij goedgekeurd zijn, dan moet Dineke de begeleiderspas aanvragen. Wat een papieren rompslomp allemaal, maar ja het moet nou eenmaal.

Dineke start met haar 1e rijles, april 2012

Hans oefent mee

Vorige week zat ik in de sportschool op de fiets te kijken naar de kabelkrant. Op een gegeven moment zag ik het filmpje langs komen van de repetitie waar Hans ook naar toe gaat. Ik zeg altijd maar, leuk voor later om dit soort dingen te bewaren. Trouwens ik vind het wel leuk dat RTV Bunschoten alle filmpjes op youtube zet, dan blijf je toch nog een beetje bij als je zelf geen kabelkrant hebt.  

Koude pootjes

Met dit weer vind Bushi het niet altijd lekker om buiten te lopen. Zo heeft hij de gewoonte als hij koude pootjes krijgt (denk ik) dat hij stopt met lopen, zijn pootje optilt en gewoon stokstijf blijft staan. Vanmorgen liep ik samen met Hans jr. een rondje en de wind was verschrikkelijk koud. Dus op een gegeven moment was het weer raak. Hij wou niet verder lopen. Even later weer stoppen. Je moet dan even met je hand zijn pootje wrijven en dan gaat hij weer verder. Gelukkig had Hans zijn telefoon bij zich zodat er nu eens een foto gemaakt kon worden van deze gekke gewoonte van ons hondje.

Mijn dienst gedaan

Tijdens de dienstenveiling eind oktober bij ons in de kerk, had ik aangeboden om een keer bij iemand te komen strijken.
Loes van Houwelingen kocht deze dienst en afgelopen week ben ik bij haar wezen strijken. Ze had een lekkere stapel strijkgoed opgespaard. Met veel plezier heb ik de berg strijkgoed weggewerkt en ik hoop naar tevredenheid van Loes.

Kabouter Plop en K3

Vanmorgen een andere morgen dan anders. We hadden afgesproken dat Hans jr. zijn zus naar school zou brengen i.v.m. de weersomstandigheden. Ze moest het eerste beginnen, dus op tijd op.
Hoor ik op een gegeven moment een kreet van Dineke. De eerste vier uur vallen uit. Dus de hele morgen vrij.
Terwijl ikzelf 's morgens altijd even naar het nieuws kijk op RTL en op Nederland 1, wordt er net als heel wat jaartjes geleden nog wel eens doorgezapt door de kids. Ja en wat is er leuker als je 21 en 17 bent, om weer eens nostalgisch te doen en te kijken naar Kabouter Plop, Mega Mindy en K3. Heerlijk toch om even ontspannen je ontbijt naar binnen te werken en zien hoe de problemen worden opgelost in de melkherberg van Kabouter Plop.

Bijna voorbij

De 6 weken na mijn knie operatie zijn bijna voorbij. Ik heb wel gemerkt dat die 6 weken toch wel nodig zijn om weer helemaal zonder pijn te kunnen wandelen, fietsen en gewoon je werk doen. Ben deze week voor het eerst weer eens wat verder wezen wandelen dan het stukje naar de rotonde. Vooral gisteren was het heerlijk weer om te wandelen en ben weer wat verder weg gegaan. Volgende week wil ik langzaam aan het sporten ook weer oppakken. Kijken hoe dat gaat. Fietsen en wandelen moet zeker wel weer kunnen, dus maar weer rustig aan opbouwen. 'S avonds is mijn knie nog wel steeds wat dik, 'k heb het gevoel dat er in de loop van de dag, door het lopen dan nog vocht in komt. Ik durf ook nog niet op mijn hurken of op mijn knieën te zitten, maar dat komt ook wel weer.
Gelukkig ben ik ondanks het niet sporten en de feestdagen maar 2,5 kilo aangekomen. Ik had verwacht dat het meer zou worden, maar ik heb me redelijk kunnen beheersen. Nu maar weer even goed opletten wat ik eet en drink en zien dat de overtollige kilo's er weer af gaan.

Een spinnetje

Gisteren ging ik even naar de Lidl. Ik wilde even wat tomaten, sla en fruit kopen. Omdat ik niet zoveel tijd had, stond ik al snel bij de kassa. Daar lagen mijn krop sla, tomaten, bloemkool en appels. Nog niets aan de hand. Ik was aan de beurt en de cassiere pakt mijn boodschappen en scant ze. Nog niets aan de hand. Totdat mijn krop sla aan de beurt is, paniek, want bovenop de sla zat een spinnetje (in mijn ogen dan). Het meisje achter de kassa dacht er anders over, want ze durfde de krop sla niet vast te pakken, maar ja, hoe doe je dat dan, want hij moest toch naar de andere kant. Snel trok ze hem met een hand langs zich heen, zodat ik de krop sla kon pakken.
Krop sla even op zijn kop gehouden en de spin lag op de grond. Bij de Lidl heb ik ook al eens een bloemkool gekocht waar een slak in zat. Voor mij betekent het wel dat het verse groenten zijn en milieu vriendelijk bespoten. Maar ik zie toch liever een spin op mijn sla dan een slak in mijn bloemkool.
Ja als cassiere moet je ook hier mee om kunnen gaan. Hoe zou ze dat trouwens doen als haar kinderen thuis gillend komen 'mam er zit een spin op mijn slaapkamer!'. Dan zul je ook de held moeten uithangen, of je het nu leuk vind of niet. Zo heb ik het ook geleerd, want vroeger was ik ook niet zo heldhaftig wat betreft ongedierte.

De jaarwisseling

2013. Iedereen die mijn blog leest wil ik voor het nieuwe jaar het allerbeste toewensen. We weten niet wat ons te wachten staat, maar we weten wel wat er achter ons ligt. Als ik terugkijk naar 2012 is er 1 ding wat er echt uitspringt als heel naar en dat is dat mijn nichtje Michelle in Canada voor de tweede keer borstkanker heeft en afgelopen jaar daar voor behandeld is. De kuren waren net voor de kerst afgelopen en nu moet ze voorlopig herstellen. En dan te beseffen dat ze pas 35 jaar is.
Een heel ander iets. We zijn vorige week toch nog even een midweek weg geweest. Een kant op die we nog nooit geweest zijn, namelijk naar Winterswijk. Voorbij Doetinchem en Aalten en toen waande ik me al in Duitsland, maar we waren nog net voor de grens dan kom je dus in Winterswijk. we zaten op een heel groot park. Of eigenlijk net zo iets als de Kleine Belties in Hardenberg, maar dan veel groter en met een overdekt zwembad en bowlingbanen. Ik vond het echt een prachtige camping-annex park. Hans viel het wel op dat bij 'Jan Hakkers' het blad opgeruimd zou zijn, wat hier nog lag, maar dat deerde mij niet. Het enigste minpuntje was dat het 's avonds onvoldoende verlicht was, waardoor ik nog wel eens behoorlijk liep te dwalen. Maar we hadden een gezellig chalet, we hebben weer eens sinds lang gebowld en het restaurant was erg gezellig en lekker eten.
We waren zo over de grens, waar we goedkoop benzine tankten en boodschappen deden.
Nieuwjaarsdag nog gezellig even terug geweest naar Eemdijk om bij broer Lammert en schoonzus Leen een nieuwjaarsborrel te drinken.
En nu maar afwachten wat 2013 ons zal brengen.