De Kronkels

Ik loop regelmatig met mijn hondje door de Kronkels. Niet alleen de straat, maar het industrieterrein. Zo ook vandaag. Via de Amersfoortseweg loop ik dan over het terrein van Cool Invest naar de Einsteinweg, via de Copernicusweg of de Edisonweg en soms via de Marconiweg, richting de Fahrenheitweg. Je loopt dan langst allerlei bedrijven en neemt ongetwijfeld toch de namen in je op. Zo heb ik al vaak gekeken naar de posters van Beach Life en denkend dan, wat zit daar voor een bedrijf achter en wat voor mensen werken daar. Zo loop ik ook altijd langst Bungas. Met het hondje, of eigenlijk een kleine felle Jack Russel, die keurig binnen blijft ook al ziet hij mijn hond en zou hij daar graag op af gaan. Maar ik loop ook langst bedrijven als Officebox, shopexpress en Spindel. Soms vraag ik me af, wat voor bedrijf is dat en wat doen ze daar. Maar zo loop ik ook altijd langst een bedrijfje waar ik altijd flipperkasten zie staan als de deur open staat. Daar doen ze dus iets met speelautomaten. Als ik tussen de middag loop dan wandelen veel mensen ook door de Kronkels die ergens daar achter die gevels werken en even de frisse lucht ingaan om hun lunch te gebruiken en hun benen te strekken. Bij andere bedrijven denk ik wat doen zij hier, kijkend naar hun website had ik nooit gedacht hier bepaalde bedrijven te vinden. Vanavond gewoon dus eens lekker via google maps een aantal sites bezocht van bedrijven die toch eigenlijk bijna allemaal onze buren zijn, en dat was best wel even leuk om er niet langst te lopen nu maar via de site te bekijken.

Bijna 18

Zondag a.s. hoopt Dineke 18 jaar te worden. Ik merk het al een paar maanden dat allerlei instanties dat ook weten, oftewel er wordt goed voor haar gezorgd zullen we maar zeggen. Van de belastingdienst, van de zorgverzekeraar, van haar bankrekening, enz.  Ze wordt zelfstandig, voor de wet. Ze mag vanaf zondag ook alleen autorijden, zonder dat Hans of ik er naast zitten. Heerlijk vind ik dat, ook al was het super dat ze 2,5 maand geleden haar rijbewijs in één keer haalde, ze mocht nog niet alleen rijden.
Maar nu wordt ze dus 18.

Ze zag op vrijdagavond 30 juni om 20.27 uur het levenslicht in Amersfoort en nu dus bijna 18.

100 jaar geleden

Zaterdag was het honderd jaar geleden dat mijn vader werd geboren. Ondertussen alweer bijna 10 jaar geleden dat hij overleden is, want hij mocht de gezegende leeftijd van 90 jaar bereiken. Maar 22 juni 1913 werd hij geboren. Ik realiseer me dat het eigenlijk een gek gevoel is dat je vader 100 jaar geleden werd geboren. Ben ik dan al zo oud? Mijn vader was 44 en mijn moeder 42 toen ik werd geboren, dus ze waren best wel oud eigenlijk, maar in de jaren '50 kwam dat vaker voor. Mijn eigen opa's en oma's werden allemaal geboren nog voor 1900. De exacte jaartallen weet ik niet allemaal meer, maar van 1 oma weet ik dat ze in 1878 is geboren en haar man in 1858. Dat waren dus mijn opa en oma. De overgrootouders van mijn kinderen van 18 en 21. Zo gek soms om dat te realiseren.

Zomeravondconcert

Vanavond deden beide kinderen mee aan het zomeravondconcert op het Spuiplein. Terwijl aan de kant van de pleinhuisjes het basketball bezig was, speelden aan de andere kant de  slagwerkgroep en de fanfare van Excelsior beurtelings leuke nummers voor het publiek dat gezellig op de terrasjes zat of rondom de muzikanten stonden te luisteren. Het weer was prima, dus daar lag het niet aan. een volgende keer hoop ik dat ze ook iets samen gaan spelen en niet alleen om de beurt, want volgens mij klinkt het heel goed als de fanfare en slagwerk iets samen doen.

Lieve mensen

Wat fijn om meeleven te ervaren op moeilijke momenten. Vanmiddag kwam op het verkeerde moment dat telefoontje van de mentor. Dineke heeft het niet gehaald. Geen herexamen, maar het helemaal niet gehaald. Het was bijna half vijf toen de telefoon ging. Toen wisten we het. Dineke nam op en het werd meteen duidelijk. Ze begon aan de examens met geen topcijfers, maar ook absoluut niet de slechtste uitgangspositie. Maar de spanning heeft haar genekt. Ze is zo intensief bezig geweest met leren, dat ik wel eens dacht, hou er nu maar eens even mee op. Maar het mocht dus niet baten.
We gaan kijken wat of de volgende stap is. Eerst maar even laten betijen. We vinden het wel erg lief dat iedereen zo meeleeft; dankjewel lieve familie en vrienden.

Examen diefstal

Dit is dus iets wat je nooit meer vergeet. Net dit jaar, dat Dineke examen heeft gedaan, gebeurt er zoiets. Zo heb je van die gebeurtenissen die samenvallen en die je gewoon nooit vergeet. De eerste twee spanningsmomenten zijn nu voorbij. Gisteravond was het gala van V6 wat natuurlijk ook de nodige spanning geeft, maar wat een leuke avond werd. En nu eerst wachten tot 5 uur en toen tot 6 uur om eindelijk te horen dat de examens niet opnieuw gedaan moeten worden.
Nu het allerlaatste moment van spanning wat betreft school hopen we, als ze morgen de uitslag gaat krijgen. Binnen 24 uur weten we het.

Ootje Spakenburg

Tijdens de boerenbeestenboeldag liep ik bij de kraam langst van de Historische vereniging. En ineens zag ik een mandje met oude ansichtkaarten. En daartussenin lag een kaart die ik kende. Want die kaart hadden mijn ouders ook en die zal nu denk ik wel bij één van mijn broers of zussen zijn. Maar ik vond dat zo leuk om diezelfde kaart te zien liggen op de kraam tijdens de boerenbeestenboeldag.
Dus ik kon hem niet laten liggen en voor 2 euro heb ik hem gekocht en staat hij nu te pronk in mijn kamer.

de moeder van mijn vader, oftewel Griet van de Korporaal

Mooie zondag

Vandaag was de zondag dat bij ons in de Immanuelkerk nieuwe ambtsdragers werden bevestigd. Vanmorgen hadden we een mooie kerkdienst waarin ds. Drost een hele groep mannen mocht bevestigen in het ambt voor de komende vier jaar. Ook mijn man Hans is bevestigd in het ambt van ouderling. Toch wel bijzonder, dat hij na diaken geweest te zijn, en jarenlang actief binnen de G.O.V. nu als ouderling mag gaan dienen. Het overwegen, de tijd er naartoe te leven, je bent er mee bezig en het is zo gemakkelijk praten, wel of niet doen, maar zoals ik vorig jaar een beslissing nam om scriba te worden toen me dat gevraagd werd, zo is er ieder jaar de beslissing om het ambt als ouderling of diaken te aanvaarden. Nee zeggen is altijd zo gemakkelijk. Allerlei andere dingen in je leven voor laten gaan; je werk; je hobby's; je gezin; je motivatie; wat kun je al niet bedenken om nee te zeggen tegen het ambt.
Maar mooi is het dan om dankbaar terug te kijken op een mooie zondag zoals vandaag. Broeders die ja hebben gezegd.

Heerlijk weer

Eindelijk, eindelijk, eindelijk! Wat een heerlijk weer. Wat hebben we er lang op moeten wachten, maar nu dan eindelijk zomerse temperaturen. Dineke kwam gisteren met het idee om vanmiddag te gaan fietsen. Dus na de lunch de fiets gepakt en richting de Oostdijk gefietst. We konden niet te ver gaan want ze moest op tijd terug zijn voor de slagwerkgroep. Dus we hebben het maar tot Nijkerk gehouden,  hebben daar de fiets geparkeerd en lekker even wat winkeltjes door gestruind. Bij de ijswinkel, net zoiets als de Spatel, lekker even gezeten met een lekker bakje koffie en Dineke een paar bollen ijs.
Maar wat is dat heerlijk om door de polder te fietsen, hooi te ruiken wat ligt te drogen, de vogels te horen en te zien en te beseffen hoe weinig of we hier van weten. Welke vogel hoor ik hier en wat is dat voor een mooi vogeltje? Volgende keer misschien een boekje meenemen. Alleen jammer dat de automobilisten schijnbaar alleen maar plankgas kunnen passeren. En zelfs een weg waar alleen bestemmingsverkeer mag komen, zoals de Bontepoort, vond ik wel erg veel bestemmingsverkeer rijden en ook weer zo hard. Maar over de dijk was wel heel leuk en natuurlijk ook weer een stukje jeugdsentiment.