Terug naar 1999

Toen ik een jaar geleden begon met mijn blog was een van de redenen dat ik jaren geleden heel veel mailde met mijn zus Yoka in Canada en zo heel veel vastlegde over ons leventje hier in Bunschoten. Hans was toen bijna 8 jaar en Dineke was bijna 4 jaar.

Bij deze wat fragmenten uit die verstuurde mails:

13 maart 1999

…..ik begin gelukkig weer een beetje over mijn angst heen te raken, ik vind het alleen nog eng om ‘s avonds naar de kas te gaan. Maar verder gaat het best alweer. We laten nu trouwens de kinderen niet meer alleen in huis, als we doordeweeks op kantoor werken ‘s avonds dan komt mijn schoonvader in huis, want vooral Hans jr. is nog steeds bang. En Dineke is nog altijd een vreemde slaapster, die kan zo uit bed komen. Dus ik werk dan zelf ook prettiger als ik weet dat er iemand in huis is en ze weet het al precies als ze wakker wordt, dat opa dan komt. Ze begint nu trouwens wat meer aan hem te wennen.

( dit was nadat er bij ons ingebroken was)


20 maart 1999

Maandag: ‘s Middags met de crèche naar de kinderboerderij geweest. Dineke heeft genoten, vooral van het speeltuintje wat erbij was. De meeste dieren vond ze maar wat eng. Om zes uur is ze in slaap gevallen in de stoel, ik heb haar om zeven uur naar bed gedragen en ze is zo verder gegaan.

Dinsdag: ‘s Morgens en ‘s middags op kantoor gewerkt, Dineke de hele dag naar de crèche geweest. Het was een mooie dag, ze had de hele dag buiten gespeeld, dus om vier uur lag ze al te slapen.

Hans mocht donderdagmiddag verkleed naar school want een van zijn juffen was jarig. Hij is als muzikant gegaan, dat wou hij graag, met het gevolg dat iedereen aan zijn trom zat, weet je wel die ik vorig jaar in Banff voor hem gekocht heb.


2 april 1999

…en Dineke was zo moe die heb ik om kwart over zeven gedumpt. Die had vanmorgen Sonnema gedronken, en eerst dacht ik, dat had ik ook van kleine Hans begrepen, dat zij dat zelf gepakt had, maar wat bleek later, toen versprak Hans zich, hij had het voor haar ingeschonken, en ze had het nog lekker gevonden ook. Nou die is dus direct naar bed gestuurd toen we dat hoorden.

10 april 1999

….ik moet me eens gaan bezighouden met de kids, want anders heeft Dineke het hele kantoor onder geplakt (ze is met plakband aan het spelen). 

28 april 1999

Hoi, even een kort berichtje, van de week zal ik wel weer een langere brief schrijven. We hebben een drukke week gehad, ik ben met Hans jr. en een vriendje naar het groot russisch staats circus geweest, was prachtig.
(bijna iedere week schreef ik wel een mail van 2 tot 3 a-4 viertjes.)

30 april 1999

Hoi, hierbij even een fotootje van een halfuurtje geleden, groetjes Jannie

P.S. als je hem selecteert, kun je hem vergroten. 
(we moesten nog wennen aan een computer)

7 juni 1999

Lieve zus,

Het is maandagavond bijna negen uur. Ik ben uitgeteld, maar met een voldaan gevoel. Vanavond heb ik samen met Hans en Dineke de eerste vijf kilometer gelopen. Ja, Dineke heeft ook meegelopen en helemaal zelf gelopen, ze wilde met alle geweld mee. Heel overstuur toen ik vanmiddag zei dat ik met Hans ging wandelen en dat zij bij papa moest blijven. Daar was geen praten tegen. En omdat we gisteravond ook een stuk gewandeld hadden van drie kwartier, heb ik het maar gegokt, het is een uur lopen, vijf kilometer, ze begon zo ongeveer de laatste kilometer te klagen dat ze moe werd, maar toen weer een stuk niet, maar net de laatste paar honderd meter toen werd ze echt moe. Maar ze heeft het wel gehaald.

Hans jr. heeft ook een drukke week, hij moet twee keer extra repeteren voor de musical en dan de avondvierdaagse nog. Die zal van 't weekend ook wel total loss wezen. Dan heeft hij volgende week maandag het jaarlijkse schoolreisje en dan op woensdag de musical. 

Je schreef dat je voor Dineke een pakje had gekocht, ik hoop dat het niet te klein is, want ze is al 1.10 cm groot. Bijna alle T-shirts van vorig zijn haar te klein. Gelukkig draagt ze de bermuda’s nu wel veel. En ik had vorig jaar voor Hans twee witte T-shirts gekocht, die waren hem na een keer wassen al te klein, en draagt Dineke ze steeds, de mouwen sla ik een slag om, maar verder zitten ze prima, en het staat haar nu ook veel leuker, ik weet dat ze vorig jaar heel geen wit, of lichte kleuren kon hebben, die maakten haar zo flets, maar nu staat het haar hartstikke leuk, zo’n oversized shirt in wit.