Verkouden

Hans sr. is de laatste van ons vieren die nu geveld is door een zware verkoudheid. Hans jr. was de eerste een paar weken geleden. Hij stak Dineke aan, die een week lang liep te snotteren en een zere keel had. Toen was ik het slachtoffer van een loopneus en een zere keel, en nu dan manlief die het volgens mij echt zwaar te pakken heeft. Vandaag de hele dag op bed gelegen, paracetamol geslikt en dozen tissues vol gesnoten. 

Nu maar hopen dat hij er weer snel bovenop is en dat we er allemaal vanaf zijn voorlopig.

Een gezond 2013 zullen we maar zeggen!

Dag 2012

Nog 2 dagen en dan nemen we afscheid van 2012. Wat ging dit jaar toch weer snel. Een paar dingetjes die goed zijn blijven hangen. Zo gingen we vrij onverwachts een weekje naar Parijs deze zomer. Een vakantie die we eigenlijk helemaal niet gepland hadden en die door dochterlief zo leuk in elkaar was geknutseld wat tijdsverdeling en bezichtigingen dat het nog steeds lijkt of het gisteren allemaal gebeurd is. Een andere toch wel heel bijzondere gebeurtenis van 2012 is dat Marian in het leven van zoonlief is binnengestapt. En ik kan heel veel hartjes tekenen bij die gebeurtenis, want ze hebben elkaar echt gevonden.
Wat mijn gezondheid betreft, kan ik alleen maar zeggen dat ik gelukkig nog steeds niet rook, dus dat wordt al bijna 2 jaar geleden dat ik ben gestopt. Verder ben ik wel geopereerd aan mijn knie een paar weken geleden en dat knapt nog niet zo snel op als ik wel zou willen. Maar misschien wil ik dit wel te snel en ben ik gewoon te ongeduldig.
Ik kan nog steeds volop genieten van alle mooie muziek die ik zo vaak hier in huis hoor. Zit Hans niet achter de piano dan is het Dineke wel. Gelukkig dat ze daar allebei hun ei nog in kwijt kunnen altijd.
Vandaag was dus de laatste zaterdag van 2012. En nou hebben we vandaag iets gedaan wat ikzelf al heel lang niet gedaan heb en de kinderen hebben het nog nooit gedaan, oftewel, vandaag hebben we oliebollen gebakken.
We wilden het gewoon eens een keertje proberen weer en ik moet zeggen het is redelijk gelukt.
Lekker veel krenten en rozijnen erin gedaan en ze smaken heerlijk. Alleen de vorm is nog niet zo goed gelukt, maar dat mag de pret niet drukken.

Het deeg is aan het rijzen

Hans zijn eerste oliebollen

het ziet er al lekker uit zo

onze 'crisisboom' in de kantine wordt afgetuigd

En dan is Kerst alweer voorbij

We hebben het laatste concert weer gehad. Maandagavond in de Noorderkerk. Weer een bijzondere avond. Ook deze avond even paniek, net als zaterdag. Toen ging iemand uit het publiek onderuit, maandag een koorlid die bevangen was door de warmte.
Maar toen werd het dan toch eindelijk dinsdag. Eerste Kerstdag, de herdenking van de geboorte van Jezus. 'S morgens naar de kerk. Hans moest trompet spelen, we hadden een mooie dienst die morgen.
Gezellig koffie gedronken met wat lekkers erbij en toen een gezellige lunch. Marian was bij ons deze 1e Kerstdag, dus gezellig met z'n vijven aan tafel. Lekkere broodjes, soep, salade.
Voor de middagdienst had Hans afgesproken met Bertina dat hij ook zou spelen. Helaas was de bezetting in de kerk minimaal. Waar was iedereen vroegen we ons af.
'S avonds lekker gegourmet met elkaar. Na afloop nog een spelletje sjoelen gedaan. Dat was lang geleden, maar nu was het wel weer eens leuk om te doen.

Klaar om te gaan eten

Is het geen mooi stelletje?

Het 4e en 5e concert

Ik zag vandaag het kaartje liggen van 30 november. Dat was eigenlijk ook een kerstconcert. Ik had er al over geschreven, maar omdat het nog niet in het rijtje kerstconcerten  stond had ik het niet meegeteld, maar bij deze dus.
Het 5e concert was afgelopen zaterdag. In die prachtige Zuiderkerk. Wat een mooi gebouw is dat toch. Zang en Vriendschap uit Eemdijk en Cantate Deo uit Hilversum gaven hier een concert m.m.v. een groepje blazers van Excelsior. Gezien het entreegeld dat we moesten betalen vond ik het eigenlijk te duur.  Maar het programma was niet verkeerd. Het middelpunt van het programma was een oratorium en dat maakte de avond toch best wel mooi. Weer eens wat anders. Ook de samenstelling van de muziek was goed. Alleen jammer dat bij de samenzang het orgel te hard speelde, waardoor je de blaasinstrumenten niet kon horen. Misschien de volgende keer toch maar niet helemaal achterin de kerk gaan zitten, misschien horen we ze dan wel.

Het derde concert

Excelsior was vanavond aan de beurt. Ook weer een ander concert dan de twee concerten waar we al geweest zijn. Geen zang deze keer, maar alleen instrumenten. Behalve met het leerlingenorkest mochten we Komt allen tezamen meezingen.
Nieuw deze keer waren de blokfluit leerlingen. Sinds kort heeft Excelsior die ook. Leuk om te zien dat er ook andere wegen bewandeld worden om een meer dan 100 jarige vereniging jong te houden.
Leuk waren ook de aparte stukjes die gespeeld werden door duo's, trio's en ensembles.

Maar we hebben het derde concert gehad. Hans heeft zijn partij weer geblazen, ook al was het niet zo veel vanavond. Gistermiddag moest hij trouwens spelen in Haarlem, in de Philharmonie waar ook Maestro wordt opgenomen. Dat vond hij trouwens wel leuk, zo herkenbaar, het podium en back stage.

Kerstviering met onze vrouwenvereniging

Vanmorgen hebben we met onze vrouwenvereniging Kerst gevierd.
Gezellig bij Gerie thuis. Een lekker stukje taart erbij en de nodige kerstkransjes.
Maar ook gezongen, gedichten gelezen en andere stukjes tekst gelezen en naar geluisterd. Heidy had een abc over Jezus en de Kerstboodschap. Heel mooi. En origineel.
Tegelijkertijd dat ik kerst zat te vieren, was Dineke onderweg voor haar laatste toets deze 2e toetsperiode. Zij heeft nu een paar weekjes vrij, lekker even proberen te ontspannen.
Van mij mag het nu gaan sneeuwen, of lekker vriezen, zodat je ook echt het winter gevoel krijgt.
Mijn knie knapt gelukkig met de dag op, ik kan al weer autorijden en het lopen gaat ook aardig goed.
Dus laat de winter maar komen.

Een dag met een grijs randje

Gisteren was voor zoon Hans een vreemde dag. Toen hij gistermorgen zat te leren kreeg hij een telefoontje dat Martha, zijn docente Grieks dood gevonden was in huis.
Precieze details heeft hij niet gehoord, maar dat het schrikken was voor hem, dat was wel duidelijk.
Vanmorgen moest hij al vroeg naar Kampen, dus ik hoop dat ze vandaag er met elkaar over kunnen praten, want het is best wel heftig.

Het 2e Kerstconcert

Gisteravond zijn Hans en ik naar het concertgebouw in Amsterdam geweest. Voor zijn verjaardag had ik 2 kaarten gekocht voor het 'gevleugelde kerst concert' van Cor Bakker en Louis van Dijk. Samen met de vocal group CALL, het geheel o.l.v. dirigent Pieter Jan Leusink.
Wat een prachtige avond hadden we. Er was een Russische gast-sopraan die zo'n geweldige stem had, echt grandioos en vooral omdat het nog een vrij jong meisje was en ook een heel slank meisje, waren we echt onder de indruk van haar zang. Ik kreeg echt de koude rillingen toen ze het Ave Maria zong, prachtig.
Verder was het een heel gevarieerde avond, met heel bekende kerstliedjes, maar voor mij ook volledig onbekende nummers. Geen spijt van dit prachtige kerstconcert.

Cor en Louis signeerden de cd's in de pauze.

Vandaag 53 jaar

Vandaag is Hans weer een beetje dichter bij me gekomen. Het verschil is nu weer 2 jaar. We schelen altijd een paar maanden 2,5 jaar, dat ik dus ouder ben. Nu is het dus weer precies 2 jaar.
De boodschappen zijn allemaal weer in huis, dus de visite kan komen.
Ondertussen loop ik ook alweer na te denken waneer en wat ik allemaal voor de kerst nog moet doen. Ik wil zelf nog even naar de kapper, en de hond moet ook nodig naar de kapper toe. Dan natuurlijk nog de kerstpakketten kopen. Volgende week ook de kerstborrel met het personeel en dan natuurlijk ook voor de kerstdagen en het weekend daarvoor de nodige versnaperingen in huis halen.
De tijd vliegt, vooral als je ook nog eens afhankelijk van een ander bent met vervoer, dan moet je alles nog beter plannen. Hans is in deze tijd ook altijd druk met van alles en nog wat dat nog moet gebeuren voor het nieuwe jaar. Hans jr. heeft de komende weken ook nog geen dag meer vrij in zijn agenda. En voor Dineke begint morgen de tweede toetsperiode, dus die is de komende week ook druk met leren.
Heb gisteren wel een leuke dag gehad, de hele dag zo'n beetje aan het knutselen geweest, oftewel kerstkaarten maken. Dat gaf me toch wel een tevreden gevoel. Heb er nog niet genoeg, dus misschien dit weekend nog even aan de gang. Volgend jaar toch iets eerder mee beginnen.

Dit was de eerste kerstavond

Vanavond zijn we naar de Boogkerk geweest. Leerlingen en docenten van het Guido tweede fase gaven een " Festival of lessons and carols". Oftewel een avond van zang, samenzang en tussendoor het lezen van Bijbelgedeelten. Een geslaagde avond moet ik zeggen. De kwaliteit van de zang was ook wonderbaarlijk goed, vooral de wat klassieke muziek van de Messiah, waar ook behoorlijk hoog werd gezongen was goed voor deze leeftijd.

Dit was dus het eerste concert van de reeks kerstconcerten waar we de komende tijd weer van mogen genieten.

Ik wil, ik wil…….zoveel

Wat lastig zeg. Ik wil fietsen, ik wil wandelen, ik wil weer normaal kunnen functioneren, maar dat lukt allemaal nog niet, wat lastig. Ben vanmorgen wel weer voor het eerst onder de douche geweest. Mocht de eerste vijf dagen niet, maar was nu wel heerlijk. De trap op en af dat is ook zo'n toestand, steeds je been erbij trekken. Oh jongens, wat zeur ik toch! Er zijn zoveel mensen die veel meer hebben, pijn, moeite, veel dingen nooit kunnen doen, wat zeur ik dan toch. Maar als je altijd een gezond mens bent, dan merk je dat dit soort kortdurende ongemakken je ook al hinderen.
Maar goed, over een week zijn we wel weer een stuk verder ga ik vanuit. En als de zes weken om zijn, dan kan ik weer sporten en wandelen met hondjelief en kilometers fietsen. Komt allemaal goed.

Hoe gaat het

Ondertussen drie dagen verder. Vanmorgen heb ik het verband eraf gehaald. Ik dacht dat er 1 sneetje zou zitten, maar dat waren er dus 3. Alleen de rechterbovenkant van mijn knie heeft hij niet open gehad, de rest dus wel. Ben benieuwd wat daar de reden van is. Dat zal ik vrijdag wel horen als ik voor controle moet komen.
Mijn knie voelt nog erg stijf en het lopen gaat nog niet echt gemakkelijk. Ook is mijn knie nog behoorlijk dik, maar ik zal wel teveel gelopen hebben denk ik. Het valt niet mee als huisvrouw om maar rustig in de bank te blijven zitten terwijl je allerlei dingen om je heen ziet, die je normaal gesproken zelf altijd doet. Vanmorgen dus toch maar weer eens even aan het opruimen geweest. Ook de hond is van slag denk ik door mijn in zijn ogen denk ik 'vreemde gedrag'. Op krukken lopen, op de bank liggen en vooral hem niet uitlaten, dus lekker samen wandelen. Maar ik denk maar zo, iedere dag gaat het een beetje beter, ga ik maar van uit.

Dagje ziekenhuis

Vandaag dus een dag doorgebracht in het ziekenhuis. Ik moest me vanmorgen om 8 uur melden. Om 9 uur werd ik naar de voorbereidingsruimte gereden en om kwart over 10 begon de operatie. Een korte operatie, want om kwart voor elf waren ze klaar met me en 5 minuten later was ik alweer bij uit de narcose. Voordat ik uit de recovery was, was het al half 2. De reden was dat de arts nog niet langs geweest was en daarna was het wachten op mensen van de afdeling die me moesten komen halen.
Ondertussen daar nog wel even tussen de bedrijven door een bevalling meegemaakt, 2 bedden verderop. Dat ging zo razendsnel allemaal dat de verloskundige er niet meer op tijd bij was, maar alles was goed met moeder en dochter. Toch een leuk sinterklaas cadeautje dacht ik zo. Maar afijn, ik was dus om half 2 terug op de afdeling, waar ik eindelijk een beschuitje te eten kreeg met een kopje thee. Om 3 uur werd ik weer opgehaald. En nu loop ik op krukken, voor 2, 3 dagen zei de fysiotherapeut. Zoals het nu nog voelt denk ik, moet ik dan alweer normaal kunnen lopen, maar ik besef ook wel dat wanneer je verder gezond bent, het allemaal snel kan gaan.
De operatie was in ieder geval niet voor niets zei de arts, want de boosdoener had al de nodige schade aangericht in mijn knie. Dus hopelijk kan ik over een aantal weken weer lekker wandelen en sporten zonder pijn.

Laatste vergadering van dit jaar

Vanavond de laatste vergadering van 2012 gehad wat betreft het kerkenraadswerk. In januari gaan we weer verder. Gelukkig moet ik zeggen, want de maand december is ieder jaar weer een drukke maand. En nu komt er dan nog bij dat ik woensdag geopereerd wordt, dus ik ben wel weer dezelfde dag thuis, maar iets minder mobiel dan normaal. De andere kant daarvan is dat ik nu een poosje niet kan gaan sporten, dus die tijd heb ik dan weer over om andere dingen te doen. Ik loop ook al weer na te denken over de kerstboom. Die wil ik graag volgende week ook neerzetten. Het heeft ook allemaal wel iets gezelligs, vooral als je er van die dagen tussendoor hebt, waarbij je de hele dag met het licht aan zit.
Maar we moeten eerst sinterklaas nog vieren. Daarna de verjaardag van Hans en dan gaan we maar eens aan Kerst denken.

Vertrouwd terrein

Vanavond weer eens in de J.M. Fentener van Vlissingenzaal gezeten. Het was al weer een half jaartje terug. Maar ook vanavond hebben we weer genoten. Het programma heette ' A Soulful Celebration' .
Het programma was erg goed goed in elkaar gezet. Niet casual zoals meestal als een overbekend stuk als dit gespeeld wordt, maar via verschillende wegen bracht men de muziek en zang de zaal binnen. Door een groot scherm werd de muziek vanuit de kleine zalen bij ons gebracht. Dit werd afgewisseld door de muziek van het orkest en het koor dat in de zaal aanwezig was. Daarbij speelde een figuur, ik denk dat hij Handel voor moest stellen, ook een rol in het geheel. Hij kwam ook iedere keer in beeld op het scherm en ook in het echt kwam hij ten tonele.
Ik moet zeggen dat ik echt weer genoten heb van dit  prachtige optreden.

In het rondje Hans

Drukke maand

Als je muzikant bent dan is de decembermaand vaak één van de drukste maanden van het jaar. Het is dus voor zoonlief dit jaar ook weer veel, heel veel spelen. Hij heeft nu netjes een lijstje gemaakt met alle dagen dat hij moet spelen, inclusief repetities. Deze week was hij al de hele week in Utrecht. Volgende week is dan nog een rustige week en daarna is hij geloof ik geen dag meer vrij. Het eindigt dan tot slot op 2e Kerstdag als hij tijdens het kinderkerstfeest in de kerk de begeleiding op piano doet.
Spelen met de big band van het conservatorium, spelen met het orgel in de kerk, spelen met kerstuitvoeringen van grote koren en kinderkoren.
Zo tegen dat het 27 december is kan hij over het algemeen geen kerstliedjes meer horen.
Maar het blijft wel leuk.

Leuk met sinterklaas

Nu kreeg ik dus gisteren al een telefoontje dat ik 5 december al geopereerd kan worden.
Nu vieren we sinterklaas voor alle zekerheid maar iets later, want ik weet niet hoe ik me die avond voel. Maar ik zal wel blij zijn als ik geholpen ben, want vanmiddag ben ik nog naar de sportschool geweest, maar dat wordt ook steeds pijnlijker, zowel voor mijn geblesseerde knie als voor mijn nu nog goeie knie. ik zit ondertussen al te bedenken wat ik allemaal op de planning heb de komende weken en wat ik nu wel en niet precies kan en mag doen, maar goed, ik laat het maar over me heen gaan en we zien wel waar het schip strand. Heel lief van Marian dat ze donderdag me een handje wil komen helpen, want ik mag dan wel mogen lopen, maar met krukken en een kop thee of koffie in je hand is ook niet zo handig. Dus een extra hand erbij is niet verkeerd.

Lief toch?

Een paar weken geleden was ik op een mooie vrijdagmiddag in de tuin aan het rommelen. Babouche vond het leuk om er bij te zijn. Totdat hij ineen keer weer doorhad dat de vissen er ook nog waren. Dineke kon het niet laten om het even te filmen. 

Onder het mes

Binnen enkele weken moet ik even onder het mes. Oftewel een meniscus operatie. Het is alweer 2,5 jaar geleden dat ik door mijn knie ging. Het gebeurde in Hardenberg, toen ik de caravan aan het schoonmaken was. Ik kon ineens geen stap meer verzetten en werd beloond met een hele dikke knie. Na een bezoek aan de huisartsenpost, want het was Hemelvaartsdag, werd me rust voorgeschreven. Omdat ik voor mijn gevoel te lang met pijn bleef lopen ben ik toen naar de orthopeed geweest en die vond het toen nog niet nodig om te opereren. Het ging redelijk goed de afgelopen 2 jaar. Maar de afgelopen maand ging ik spontaan 3 keer er weer door, of eigenlijk niet door mijn knie gaan, maar gewoon ineens voelen dat er wat losschiet en rammelt in je knie. Dus nu ben ik vrijdag weer naar de poli geweest en de arts vond dat ik lang genoeg gelopen had, dus hij gaat nu toch opereren.
Dus even rustig aan doen de komende tijd, maar ik hoop dat ik daarna weer lekker kan wandelen zonder steeds die zeurende pijn in mijn knie en dat ik ook op de sportschool alles weer kan gaan doen.

Een prijs gewonnen

Ik mocht vanmiddag mijn prijs ophalen bij de Boni. Samen met 9 anderen had ik met de kraskaarten actie een cadeaubon van 40 euro gewonnen. Toch mooi meegenomen zou ik zeggen.

Postbezoring traag?

Gisteren kreeg ik een kaart van mijn zus Yoka uit Canada. Het was een kaart uit Nepal. Daar was ze met een groep vrienden in oktober op vakantie geweest.
De kaart was geschreven op 19 oktober. Daarna afgestempeld in, moeilijk leesbaar, maar ik denk Kaski op 30 oktober. Gisteren was het dus 20 november.
Trage postbezorging? Ach, wat maakt het ook uit.

Zo hangt een "vreemde" de was op...

Vandaag begon de dag goed. Het was een vreselijk koude wind, maar ik dacht, ik verschoon snel even de bedden en hang de boel lekker buiten op. Toen ik 's middags naar het museum ging, had ik niet de indruk dat het zou gaan regenen, dus ik heb lekker de was buiten laten hangen.
Nu heb ik gelukkig een zorgzame man, die vanmiddag, toen ik ondertussen even Dineke op de foto zette bij de haven, zo slim was om mijn was binnen te halen, voordat het helemaal kletsnat was.

vol verwachting klopt hun hart

Nu heb ik in de schuur een ouderwetse waslijn hangen, dus Hans had daar de was opgehangen. Hoe creatief hij dat gedaan heeft kun je op onderstaande foto zien. 

Boudewijn de Groot

Ben benieuwd, vanavond zijn Hans, Marian en Dineke naar de Flint waar Boudewijn de Groot optrad.
Een paar weken geleden hoorde ik toevallig dat hij met zijn oude repertoire, waar wij mee opgegroeid zijn, ook in de Flint zou optreden.
Ik kon nog een paar kaarten bemachtigen, op 'slecht zicht' plaatsen. Maar ze kosten dan ook bijna niets, dus ik dacht, het is ook heerlijke muziek om met je ogen dicht bij weg te dromen, dus wat maakt het uit.
Toen moesten we nog gaan uitmaken wie of er naar toe zou gaan, want ik had 3 kaarten dus zou de oude garde gaan, of de kids? Tenslotte hebben die thuis ook vaak genoeg de muziek van Boudewijn de Groot gehoord.
Maar we zijn eruit gekomen. Hans en ik doen het wel met de cd of you tube en de jeugd heeft vanavond een leuke avond gehad hoop ik.

Meastro, subliem!!!!

Hoogste tijd om weer eens wat te schrijven. Wat heb ik genoten vanavond van Meastro. Wat een geweldig idee om zo'n programma te maken.
Zo 'niet' muzikaal als ik zelf ben, zo vind ik dit toch echt een programma waar ik echt waardering voor kan krijgen. Voor het vak van dirigent. Ik heb al veel dirigenten bezig gezien, door de muzikale gaven van mijn kinderen, maar ik ben me er ook nooit van bewust gewest hoe moeilijk of dirigeren is.
Echt geweldig om dan dit te zien.  Daarnaast moet ik ook wel zeggen dat dit toch programma's zijn waar je gewoon lekker ontspannen naar kan kijken, gewoon lekker de slappe lach kan krijgen, helemaal geweldig hoe Michiel vanavond stond te dirigeren, wat hebben we gelachen!
Maar  ook al vond de jury het 'respectloos' ten opzichte van de muzikanten, ik heb genoten.

Naar de musical 'De Jantjes'

Gisteravond zijn we met z'n viertjes naar de Jantjes geweest.
Vandaag, 7 oktober, is het 24 jaar geleden dat we getrouwd zijn. En daarom besloten we om gisteravond met onze kinderen uit te gaan. De keus viel op de musical 'De Jantjes'. Die speelde in Zwolle. In theater de Spiegel, een mooi theater moet ik zeggen, je hebt ook echt het gevoel dat je een avondje uit bent.
Maar ook de musical was de moeite waard. Mooie liedjes, een goed verhaal, met toch wel een stukje geschiedenis erin. De wisseling van het decor. Het plat Amsterdamse dialect, waar we zo af moeite mee hadden. Woorden en uitdrukkingen uit de 60er en 70er jaren, voor ons herkenbaar, maar voor de kinderen nieuw.
Maar ook het leven wat gespeeld werd uit die tijd, zo veel herkenning. Ja het was echt leuk om naar toe te gaan. De namen, tante Na, blonde Greet, tante Piet, de bijnamen, de schele, de dolle en de blauwe.
Willeke Alberti, die nog altijd met een prachtige stem het Amsterdamse leven in haar liedjes vertolkt.
Voor onszelf, even het leven van alle dag vergeten, even ontspanning, er even tussenuit.

Heerlijk Hardenberg!

Wat heb ik weer genoten van het afgelopen weekend in Hardenberg. Vrijdag lekker met Dineke naar Ootmarsum geweest. Al een paar jaar niet naar toe geweest maar het blijft toch echt een leuk stadje. We bezochten deze keer het onderwijsmuseum. Een leuk klein museum wat de geschiedenis van het onderwijs door de eeuwen heen verteld in beeld en geluid. Heel veel materialen ook aanwezig. Was echt leuk om een keer een bezoekje aan te brengen.
Maar ook weer goed om op de camping te zijn. Het weer was lekker, lekker gewandeld met de hond. Lekker niks doen, een puzzeltje maken, een spelletje doen op de computer. Gewoon niet in Bunschoten zijn maar in Hardenberg. Het doet mij altijd ongelooflijk goed om daar te zijn.  Maar nu weer thuis, spulletjes weer opgeruimd en morgen gewoon weer maandag in Bunschoten.

Bush en Suki

Vanmorgen kwam ik net thuis van boodschappen doen, toen via de achterdeur Suki, de vriendin van onze kleine Bush op bezoek kwam.
Vorige week hadden ze ook al even samen gespeeld, maar vanmorgen waren ze alle twee geweldig in hun humeur en waren ze dus lekker aan het ravotten in de tuin.
Suki is de 8 jaar oude hond van Margriet. En ik ben altijd jaloers op haar mooie lange haren, want onze Bush die krijgt als zijn haar langer wordt, alleen maar krullen en bij Suki valt echt een scheiding en dan valt het ook zo mooi.

Links Babouche en rechts Suki

Maar nu is het bij Suki nog niet zo lang en onze kleine rakker moet binnenkort weer naar de kapper, want het begint behoorlijk te klitten. En als je die er uit moet borstelen, dat vind hij helemaal niet leuk. (wie vind dat nou wel leuk?)

Augustus voorbij

En dan is ook de maand augustus bijna voorbij. Vandaag is onze zoon 21 geworden. Koninginnedag op verschillende plaatsen in het oosten van het land, want het is ook de geboortedag van koningin Wilhelmina. Het is ook de dag dat prinses Diana verongelukt is. Zo blijven allerlei data bij mij altijd hangen. En nu dus een jarige zoon, die net als vorig jaar in Kampen zit, dus het feest wordt zondag gevierd.
Dineke is ook weer naar school. Haar laatste jaar is ook aangebroken op het Guido. Spannend allemaal, komend seizoen, haalt ze haar VWO diploma en haar rijbewijs? Ook nu denk ik weer terug aan 4 jaar geleden, toen Hans in V6 zat. Bezig zijn met het profielwerkstuk, samen met Peter. Volop meehelpen met het slopen van de oude kas, naar vereniging, catechisatie, vooropleiding conservatorium, pianist bij Chanoeka, en wat nog allemaal niet meer, hoe heeft hij het allemaal geflikt dat jaar?
Zo af en toe moet je even terugblikken, ook al zeggen ze wel eens tegen je dat je vooruit moet kijken. Nu kijk ik met heel veel plezier ook weer vooruit naar de Visserijdag morgen. De mooiste dag die hier in het dorp georganiseerd wordt.

Na 4 weken vakantie

Zo in de vakantieperiode heb ik altijd de neiging om nooit meer thuis te komen. Ik omschrijf het misschien verkeerd maar ik heb altijd moeite om de draad weer op te pakken. We zijn nu een week thuis uit Hardenberg en na een paar dagen even goed de knop omzetten heb ik al weer aardig het ritme te pakken. Gelukkig wel, want Hardenberg was voor mijn gevoel geen vakantie, ook al heb ik weer eens meegedaan aan de dropping(2,5 uur gelopen...). Met 2 Groningse meisjes in de groep die Spakenburg goed kennen omdat ze hier familie hebben wonen (wat is de wereld toch klein).
Als we in Hardenberg zijn moet iedereen zo nodig naar huis terug om te werken of voor andere afspraken. Zo heeft mijn lieve zoon het ineens in zijn hoofd gehaald om het plafond en de muren van de overloop te sauzen. Wilde hij daarom ineens naar huis of was hij Hardenberg zat? Ik weet het niet, we komen er al 11 jaar en we kennen het er zo goed allemaal.
Dineke ging deze keer ook een paar keer terug om in het museum te werken.
Ik was zelf de enige die 2 weken in Hardenberg is geweest. Maar nu vanavond heb ik lekker genoten van het augustusweer en samen met Dineke hebben we lekker een stuk gefietst hier in de buurt van Bunschoten.
En ook afgelopen woensdag heb ik weer lekker gewerkt in het museumcafe, voor de eerste keer in klederdracht. En in mijn eigen pak. Ik weet al aardig goed hoe ik me aan moet kleden, na een paar keer oefenen, lukt het bijna helemaal alleen.  Gelukkig zijn er in het museum altijd wel mensen die de puntjes op de i zetten en mijn banden goed doen, want ik ben tenslotte geen fulltime klederdrachtdraagster.
Mahr juli zit er weer op. Parijs, Hardenberg, Spakenburg, en nog een dagje ????... wie zegt het ons. Dineke en ik willen nog een dagje weg, maar we zijn er nog niet uit waar naar toe.

   

Parijs, het zit er weer op

En dan loop je ineens onder die reusachtige poten van de Eifeltoren,

of je kijkt vanaf de Montparnasse, 207 meter hoog, 57 verdiepingen, naar de verlichte Eifeltoren.

Uitstappend bij het station Defense, kom je boven de grond bij La grande Arche,

waarvandaan je een lijn kunt trekken naar de Arc de Triomph, een prachtig gezicht.

Of je loopt naar de Sacre Coeur en de gezellige schildersbuurt door,

en als je helemaal moe bent van al het moois en het vele lopen, boven en onder de grond, dan ga je even je verhaal opschrijven in je vakantiedagboek bij je caravan in Maisons Laffitte, net buiten het stadsgebeuren van Parijs.

Ja, wat hebben we de afgelopen week niet gezien? We zijn in het Louvre geweest, naar Versailles, de 7 graven van Napoleon gezien, de Notre Dame, Hotel de Ville, het Pantheon, le Catier Latin, l' Opera, we hebben zoveel gezien en zijn op zoveel plekken geweest. We hadden een pas waarmee we de hele week van trein, bus en metro gebruik konden maken, wat een ideale manier van vervoer, maar wel veel trappen lopen steeds. Een groot compliment voor onze lieve dochter Dineke die deze week voor ons uitgestippeld had, zodat we niets zouden missen. En ook al lukte het niet helemaal volgens planning, we hebben toch bijna alles gezien. Wat hebben de Fransen veel moois in deze stad, het heeft misschien een beetje lang geduurd voordat ik hier voor het eerst in mijn leven van kon genieten, maar genieten heb ik zeker gedaan.

Hiep hiep hoera, 17 jaar!!

 Vannacht om 12 uur, we zaten gezellig in de tuinkamer en we hebben gezongen!
En Dineke is verwend, wat haar broer allemaal niet bedacht had om voor haar te kopen, geweldig, wat is ze in de watten gelegd!
Ze was heel erg blij met al die leuke, kleine en grote onverwachte cadeautjes van pa en ma en Hans.

Zomeravondconcert met muzikale familie

Vanavond was de afsluiting van het seizoen voor de slagwerkgroep, de fanfare en de majorettes van Excelsior. Bij verzorgingshuis 'de Haven' werd er opgetreden. Leuk detail van deze avond vond ik dat niet alleen mijn kinderen vertegenwoordigd waren, maar ook Amber de oudste dochter van nicht Anja.

De slagwerkgroep had eerst een rondje door de buurt gelopen.

Het was in ieder geval vanavond een prachtige avond voor een buitenoptreden. Twee weken geleden ging het niet door vanwege het slechte weer, maar nu kon het gelukkig wel doorgaan en het was gezellig druk in de tuin.

Derde majorette van rechts is Amber, Dineke staat helemaal links en Hans zit rechts.

Het zit er op

De laatste toestperiode zit er op. Dit jaar dus voor het eerst 5 periodes. Zo net voor de vakantie was het nog een behoorlijke opgave om de toetsen te maken. Wat of het resultaat geworden is? Geen idee, volgende week rapport vergaderingen en dan wordt het per post opgestuurd. Dus afwachten maar.
Maandag boeken inleveren, toetsbespreking en dan vakantie.
Hans heeft daarentegen even pauze, want hij moet in Utrecht nog aan de bak over 2 weken en ook heeft hij in Kampen nog een tentamen Hebreeuws over 2 weken.
En zaterdag is ze jarig. Dan wordt Dineke 17 jaar. En net als ieder jaar ga ik ook dit jaar weer terug denken aan eerdere verjaardagen. Dat kleine meisje van toen, die grote meid van nu. Wat gaat de tijd toch snel.

2011, toen werd ze 16

Wat een aardige mensen

Gisteren en vandaag weer eens een poosje in het museum cafe gewerkt. Gistermorgen was er een groep  die allemaal koffie met wat lekkers wilden en gistermiddag was het gewoon lekker druk, net als vanmiddag. Wat me opviel was dat de mensen gisteren en nu ook vandaag weer, zo ontzettend vol complimentjes uit het museum komen. Zo geweldig mooi vinden ze ons museum Spakenburg!
Dat is toch wel erg leuk om te horen, net zoals er vanmiddag een mevrouw was die het helemaal geweldig vond om op de stoeltjes te zitten die bekleed zijn met Spakenburgse stofjes.
Ik vind het zelf ook zo leuk om dan iedere keer weer te proberen om een lekkere jan hagel of een stuk hart bij de koffie te verkopen. Allemaal van die typisch Spakenburgse dingetjes, speciaal voor al die toeristen, die de moeite nemen om ons mooie museum te bezoeken. En dan ook nog regelmatig suppoosten die in klederdracht ze rondleiden. Waar men niet uitgepraat raakt over verleden en heden.

Eventjes Amsterdam

Gisteren moest Hans weer meespelen tijdens een eindexamen project. Deze keer in Amsterdam. Wij gisteren tegen vijf uur op stap om hem te bewonderen. Omdat parkeren peperduur is in Amsterdam, parkeerden de auto in Weesp en gingen verder met de trein. Nou dat was al een openbaring op zich, als je een man hebt die bijna nooit in de trein zit. En dan voor zijn doen in een 'moderne' sprinter.

In Amsterdam aangekomen was Hans ondertussen net klaar met de repetitie, dus we hebben met elkaar even een hapje gegeten. Als je daar dan zit op een terrasje, dan is het ook gelijk of je met vakantie bent. Zo midden in de stad, met al die toeristen, al die verschillende talen die je hoort. Was wel even leuk.
Toen op naar het conservatorium. Een uurtje genieten van geweldige musici.

Muziek

Vrijdagavond was er een student in Utrecht, Fernando Nina, die eindexamen moest doen op het conservatorium. Hans moest hier ook meespelen (zo af en toe een paar nootjes) in het orkest.
Zo'n concert is wel een stukje kunst. Geweldig zo goed als die jongen speelde.  Ja, we blijven genieten.

Slot avondvierdaagse

Het was dit jaar dus geen mooi weer. Het begon al te spetteren aan het begin van de avond en het bleef gestaag door druppelen. Anders blijf ik nog wel eens kijken langs de stoet maar deze keer lokte het me niet om te blijven. Dus maar lekker de warmte in huis opgezocht tot ik Dineke weer op moest halen.

Van zout naor zeut

In museum Spakenburg is weer een nieuwe tentoonstelling begonnen. In verband met de afsluiting van de Zuiderzee in 1932, dus nu precies 80 jaar geleden, heeft men de tentoonstelling 'van zout naor zeut' tot 1 november. Door de afsluiting werd het zoute water zoet, oftewel zeut zoals wij Spakenburgers zeggen.
Er is ook weer een leuk klein boekje bij geschreven met veel fotomateriaal erin. Dit kun je ook in het museum kopen.

Die vervelende knie

Zaterdag kreeg ik ineens weer last van mijn knie. Ik liep met een kop thee in mijn hand de keuken uit en ineens voel ik weer een steek in mijn rechterknie. Twee jaar geleden echt even niet kunnen lopen, maar met rust is het toen overgegaan, vorig jaar kwam het ook weer even terug, ook ergens in mei, maar niet zo erg, en nu ook weer. Maar gelukkig begint het op te knappen, vergeleken met zaterdag en zondag kan ik nu alweer normaal lopen. Ik durf alleen nog niet te gaan sporten, dus daar maar even mee wachten.

Een keuze gemaakt

Hans moest een keuze maken. Uiterlijk 1 juni moest hij aangeven welke minor hij in het laatste half jaar gaat doen. Ik denk tot zijn eigen verrassing, maar na een paar diepgaande gesprekken met 'deskundige' mensen viel de keus op de minor predikant. Belangrijk genoeg voor hem om dat moment vast te leggen.

We hebben vrijdag met elkaar de mogelijkheden van zijn studies besproken, want ook het conservatorium wil hij graag afmaken. Dus volgend studiejaar nog een jaar theologie en trombone, oftewel Kampen en Utrecht.

Afgelopen zaterdag tijdens de BBBB in de Dorpsstraat.

Muziekpresentatie Guido

Vanavond mochten we naar de muziekpresentatie komen kijken van H4 en V5. De laatste keer was 4 jaar geleden toen Hans ditzelfde moest doen met de muziekklas. Nu dus Dineke met haar muziekklas.
Back to black hadden ze als thema en ik moet zeggen het was een goed programma wat ze brachten, afwisselend wat betreft de samenstelling als de muziekkeuze.
Het leuke was dat Hans deze avond ook weer even het gevoel mocht krijgen leerling van het Guido te zijn. Hij mocht het geluid verzorgen.

Beeldentuin en zandsculpturen

 Afgelopen maandag zijn we naar Garderen geweest. Door de beeldentuin gelopen, waar de appeltjes van "Oranje" volop tussen de beelden in lagen. Wat geweldig mooi! Zoveel prachtig werk van kunstenaars en alles had te maken met het koningshuis. Na de beeldentuin was het tijd om de zandsculpturen te gaan bekijken. Wat is dat kunstig. Dineke en ik zijn een aantal jaren geleden naar Zwolle geweest toen daar de ijssculpturen over de Bijbel te zien waren, maar dit was net zo kunstig gemaakt. Het liep van de allereerste Oranje (sorry, weet even niet meer zijn naam) tot aan de kinderen van Willem Alexander en Maxima.
Heel ontroerend was het om Friso en Mabel uitgebeeld te zien.
Tot slot hebben we de 2 verdiepingen tellende winkel doorgestruind. Wat een leuke spulletjes allemaal, je zou alles wel willen kopen, zo leuk al die hebbedingetjes.
Een echte aanrader om naar toe te gaan. Je kunt er al gauw zo'n 2 tot 3 uur zoet zijn als je wilt. Voor kleine kinderen is er een speeltuin en er is een restaurant.
 

Friso en Mabel

 

Fruithapje

Je bent nooit te oud om dingen te veranderen in je leven. Zo ook met het eten van fruit.
Ik ben nooit een grote fruitteler geweest, soms een appeltje of een mandarijn, maar meer niet. Gewoon wat gemakkelijks. Nu ben ik al een paar maanden volop aan het fruit eten, kiwi's, druiven (wel pitloos), peren, mandarijnen. daarnaast maak ik vaak een appel/komkommer salade, dat is ook zo lekker!
Ja, fruit nooit te oud om te eten.

De zon

Wat gaat mijn humeur met sprongen vooruit merk ik. Door het mooie weer.
Ik weet het wel zeker, ik ben echt een zomermens. Wat geniet ik van de warmte. Zou het komen dat ik op 18 juli geboren ben, midden in de zomer bij warm weer?
Gisteren ben ik weer eens lekker ouderwets samen met Hans naar de veiling geweest. Heb allerlei leuke fleurige perkplanten uitgezocht. Nu moeten ze nog in de potten en de tuin gezet worden, maar dat doe ik denk ik zaterdag.
Ben nu lekker even de kamer en de keuken aan het soppen, nu is het nog lekker in huis. Trouwens ons huis isoleert goed in de winter, maar 's zomers is het ook goed uit te houden beneden. Als ik de boel maar dicht hou, gaat het best. Alleen boven wordt het warm en blijft het warm, dus 's nachts maar de ventilator aan. Buiten lekker de was aan de lijn. Ja voor mij mag de zon het hele jaar schijnen.

Oude plekjes

Zaterdagavond na het eten, het was een heerlijke avond, vroeg Dineke of ik zin had om mee te gaan fietsen. We besloten om de oostkant van het dorp door te rijden. Eerst maar eens de nieuwbouw in Rengerswetering bekijken. Al fietsende kwamen we ondertussen bij de Oostdijk terecht. We waren over de Zuidwenk gegaan, langst nr. 86 en 84 waar ik geboren en opgegroeid ben. Bij 'het gigo' aangekomen kwamen ook daar de herinneringen boven drijven met daar achteraan de 'belt'  en toen natuurlijk de dijk. Daar gingen we met mooi weer heen om te gaan zwemmen in wat toen nog het IJsselmeer heette.  

Even stoppen bij het huisje van ‘de machinist’ oftewel het huisje van Mariemeut en Everdom. Na de Oostdijk richting het centrum waar we bij ‘de Spatel een lekker ijsje aten en een kop koffie dronken. Terug ook nog langst ‘de Punt’ gefietst, waar mijn ouders woonden tijdens de oorlogsjaren, de eerste jaren na hun trouwen.

Zondagavond gingen we de andere kant van het dorp door. We redden langst de Kramsvogel, waar ik gewoond heb, via de Beethovenlaan naar het Westplan. Een rondje gereden over de Enkhuizerzand waar ik ook een aantal jaren heb gewoond. Op de Zuiderzeelaan het huis laten zien waar mijn broer Teun een aantal jaren heeft gewoond.

Door de Havenstraat gereden langst het strand. Terug door de Savornin Lohmanstraat richting Polstraat en Willem Dreesstraat. Op de Polstraat het huisje laten zien waar mijn ouders een tijd hebben gewoond, en de Willem Dreesstraat waar Jan en Anneke hebben gewoond. Verder richting Molenstraat waar mijn ‘ootje Spakenburg’ woonde. Zo is Dineke met 2 fietstochten van zo’n 1,5 uur heel wat wijzer geworden met betrekking tot haar Spakenburgse roots. 

Nagenieten

Even een paar weken "leeg" geweest. Geen energie om te schrijven. Maar na afgelopen zondag borrelt het weer. Wat een geweldige mooie zondag. Vanaf 's morgens 8 uur, toen ik wakker gemaakt werd en beneden het ontbijt klaar stond, tot aan 's avonds laat, toen het al twaalf uur geweest was. 

Een geweldige lieve dochter die er echt voor me was deze moederdag. Me zo heerlijk in de watten legde. Ik hoefde niets te doen vandaag. Een zoon die 's morgens in zijn goeie kleren spek met eieren stond te bakken, wetende dat hij om 8 uur in de kerk verwacht werd voor de sound check met de band. 

'S Avonds super gezellig met gast Wouter gegourmet. Daarna 'ouwerwes' een stukje kuieren om het eten te laten zakken. Bij thuiskomst had manlief buiten de kachel aangestoken en dochterlief de koffie al weer klaar voor ons.

Ik heb net nog weer even een stukje van de dienst van zondagmorgen terug geluisterd. Wat geweldig om die opwekking te zingen met begeleiding van onze eigen band 'Revelation'. Wat zingt dat stukken beter dan met het orgel. Niets dan lof voor alle organisten die deze nummers moeten spelen, maar om mee te zingen is de begeleiding van een piano/combo/band vele malen beter.

En dat was de eerste belijdenis zondag bij ons. De eerste 16 mensen. Komende zondag de volgende 9 en dan met Pinksteren  nog 24 jonge mensen. Wat een feest! 

1e rijles

Gisteren heeft Dineke haar 1e rijles gehad. Ze vond het allemaal best spannend. Maar het voelde als een gezonde spanning zei ze. Leuk als ze dan thuiskomt en dan haar ervaringen enthousiast verteld.
Hans heeft een paar jaar geleden zo'n snelle opleiding bij de ANWB gedaan, maar Dineke heeft nu het voorrecht dat ze al op haar 16e mag lessen. Ze had in principe in januari al kunnen beginnen, maar toen zag ze het nog even niet zitten. Maar nu had ze er echt zin in, dus zij gaat gewoon lekker hier in het dorp aan de gang en al doet ze er 1,5 jaar over, wat zou dat, dan heeft ze het nog lekker jong.
Het was trouwens wel grappig dat gisteravond op shownieuws werd verteld dat Ralph Mackenbach gisteren ook zijn 1e rijles had. Alleen ze vertelden erbij dat hij een van de eersten was die zo jong rijles kreeg, maar dat klopt niet helemaal, want ik ken hier jongeren die al bijna afrijden.

Pasen geweest

Wat gaat de tijd snel. Vorige week woensdag was ik druk met Hans de deur uit helpen, die stond toen op het punt om naar Hongarije te gaan en nu is hij alweer de hele dag in Utrecht. Gisteren gelukkig weer heelhuids thuisgekomen. Ja, na dat busongeluk een paar weken terug, ben je dan toch meer met je gedachten bij je kind die met een bus naar en vanuit Hongarije moest reizen. Dankbaar dat hij weer gezond thuis mocht komen.
Dineke en ik waren vrijdag in Hardenberg, waar we 's morgens de kerkdienst in Heemse bezochten. Ja, daar hebben ze op Goede Vrijdag 's morgens om 10 uur kerk. Wat een mooie dienst met dominee de Braak. Hij had niet echt een preek, maar steeds na een aantal verzen tekst, korte overdenkingen. Bijzonder, maar wel mooi.
Toen zondag in Hardenberg, de dienst bij ds. Verbree bezocht. Wat een afhankelijkheid als 1 van de beamers het niet doet. Een koster die loopt te sjouwen met Bijbels en psalmboeken. Gewoon zorgen dat je die bij je hebt zou ik zeggen. Ik blader altijd nog graag in mijn Bijbel om de tekst mee te lezen.
En toen tweede Paasdag. Regen, regen en nog eens regen. Lekker even naar de evenementenhal, naar de rommelmarkt en de occasion auto show. Ieder jaar hetzelfde, maar je loopt droog en warm.
Ja en toen was het alweer avond en toen dus alweer naar huis.

Muziek met Excelsior

Het donateursconcert was afgelopen zaterdag. ik moet zeggen, het was een leuk gevarieerd concert.
Deze keer mochten allebei onze kinderen meewerken. Dineke was gevraagd als extra slagwerker. Het laatste nummer was 'A night like this' en hier liet Hans goed van zich horen. Geniet maar mee met het volgende filmpje.

Je zoekt en vind....

En dan wordt dus je nieuwe ketel geplaatst. Dan krijg je ineens zo'n impulsieve gedachte om de thermostaat weer op de oude plek te laten plaatsen waar hij zat toen we hier net kwamen wonen. Dus doe lekker gek en begin aan het behang te trekken. Maar ja, waar zat dat ding ook al weer. Hans had het geweldige idee dat we vast wel foto's moesten hebben, maar ja, dat was nog voor het computer tijdperk, dus niet digitaal en dus waar beginnen met zoeken. Ik kreeg een ingeving, ik heb net al mijn filmpjes op de computer gezet, dus daar moeten vast beelden bij zitten van de keuken. En ja hoor, gevonden. Dus ik verder pulken aan het behang en ja hoor daar vond ik het draadje waar vroeger de thermostaat aan zat. En toen kwam Hans op het idee dat vroeger de ketel in de bijkeuken hing, dus niet op zolder waar hij nu staat. Dus het vinden van het draadje was totaal zinloos. Dus nu mag ik een baantje behang plakken morgen. Maar goed, al zoekende kwam ik een stukje film tegen van ons lieve kleine jongetje toen hij nog geen anderhalf jaar was. Toen was hij al bezig met muziek zag ik. Wel grappig.

Bij de tandarts

Vanmorgen was ik even bij de tandarts. Ik had op een tand een klein bruin vlekje dat ik nu toch graag eens weg wilde hebben. Het is nu tenslotte al meer dan een jaar geleden dat ik gestopt ben met roken. De tandarts is een klein half uurtje bezig geweest en heeft het vlekje verwijderd en 2 oude vullingen vervangen, dus nu heb ik weer een mooi gebit. Natuurlijk niet zo'n hagelwit gebit, maar het is weer vlekkeloos en dat vind ik zelf allang mooi.

CV ketel stuk

Nou blijkt onze CV ketel aan vervanging toe te zijn. Kom ik gistermorgen op zolder en zie ik een grote plas water liggen onder de boiler. Naast de ketel hangt een boiler die er voor zorgt dat we in beide badkamers gelijktijdig warm water hebben. Ik moet zeggen dat we de 15 jaar dat deze ketel er hangt, we bijna nooit problemen gehad hebben. Een paar keer de afgelopen tijd dat er iets lekte, maar verder geen kostbare ongemakken. Nu blijkt de boiler lek te zijn en die kan wel vervangen worden, maar de ketel heeft ook zijn beste tijd gehad waarschijnlijk. Want die geven ze gemiddeld 15 jaar. Dus nu moeten we beslissen of we de boiler vervangen en de ketel maar moeten afwachten wanneer of die het begeeft of we gaan nu voor een hele nieuwe ketel en hopen dan de komende 15 jaar weer probleemloos te kunnen stoken.
Het zijn van die dingen waar je niet blij van wordt. Altijd van die onverwachte uitgaven. Leuk is anders, maar oké we moeten wel van de week de knoop doorhakken, want anders kan ik een teiltje in onze slaapkamer zetten om het water op te vangen.
Ja, het eeuwige leven heeft een cv ketel ook niet.

Oude filmpjes

Ik heb eindelijk al mijn 29 filmpjes op mijn computer staan. En daar ben ik zo blij mee. Want het zijn beelden van de oude video 8 camera en de latere digitale video 8 camera. Beelden vanaf de geboorte van Hans in 1991 tot beelden van Dineke tijdens turnwedstrijden in 2005. En zoveel leuke, waardevolle, grappige beelden. Niet alleen van de kinderen, maar ook van mijn ouders, de rest van de families. Verjaardagen van de kinderen en van onze ouders. Zo super leuk. En nu de klus om hier een aantal leuke dvd's van te maken. Dat wordt nog een hele klus, maar een klein voorproefje heb ik hier van Dineke die als 3 jarige praatjesmaker opa en oma Koelewijn voorlas. Mijn vader was toen 85 en mijn moeder 83 jaar.

Dyslexie

Hans is dyslectisch. Dat weten we al jaren. Gelukkig niet zo erg dat hij helemaal niet kan lezen, maar toch een vorm van dyslexie die erg hinderlijk is. Op het Guido mocht hij dan ook vanaf de derde klas met een laptop werken want ook zijn handschrift was onleesbaar.

Nu is er iets nieuws (of tenminste, wij hebben het net ontdekt), wat voor mensen met kleurenblindheid en mensen met dyslexie een hele uitkomst schijnt te zijn. Het is een bedrijf in Zeist en dat heet Xlens. Daar is Hans 2 weken geleden geweest en toen is hij uitgebreid getest  en nu heeft hij een bril gekregen die hij 3 jaar lang 5 uur per dag moet dragen.
Hij ziet nu voor het eerst in zijn leven normaal de regels en alinea's in vakjes en regels met ruimte ertussen i.p.v. alles op en door elkaar, waardoor hij vaak de dingen verkeerd las. Het is even wennen, maar met de zomer zal het geeneens zo opvallen. Als het maar helpt. De kleur van de glazen is bij Hans blauw, maar dat is dus getest, want anderen schijnen gele glazen nodig te hebben en weer anderen rode glazen of paarse. Ik weet niet hoe het werkt maar Hans heeft hem nu 2 dagen en merkt het verschil al heel goed. Hopelijk komt hij nog eens helemaal van de dyslexie af. Dus als je mensen ziet lopen met een gekke kleur brillenglazen, denkt dan niet meteen, wat loopt daar voor een halve zool, want het zou zo maar iemand kunnen zijn met kleurenblindheid of dyslexie.

Groene aanslag

Dat was het eerste strookje

Zo na de winter dan is mijn straat altijd weer zo lekker groen. Het valt meestal pas op als de eerste zachte dag komt en ik dan zo eens lekker even buiten loop om te kijken of er al weer groen aan de bomen komt of dat de bollen hun puntjes al laten zien. Dan zie ik dus ineens die afschuwelijk groene straat. Twee weken geleden waren we even in Hardenberg bij onze caravan. Nou daar dus hetzelfde verhaal. Nog groener dan groen.
Maar gelukkig. Er is een milieuvriendelijk middel bij ons in de tuinvoordeelwinkel waarmee mijn straat weer schitterend schoon wordt. Dus 2 weken geleden ben ik aan de gang gegaan. Toen heb ik eerst een strook gedaan om te kijken wat of het resultaat was. Nou dat was dus goed te zien. En zonder te schrobben of je lichamelijk zwaar in te spannen. Geweldig dus. Nu heb ik vorige week de rest gedaan en het is verbluffend. Als ik over een paar weken naar Hardenberg ga dan neem ik dus zo'n fles mee want dat is wel ideaal spul.