Niets moet

De Kerstdagen zijn voorbij. Nu hebben we tot 9 januari vakantie. Niets moet. Niet naar school. Geen werk. Geen college. Geen vrouwenvereniging. Geen vergaderingen. Gewoon lekker niets doen. Alleen maar: Puzzelen, lezen, spelletjes, wandelen, zwemmen, enz.
Even een korte periode van zoveel mogelijk niets doen. Uitslapen, ontbijten tegen lunchtijd of dus eigenlijk brunchen. Om de beurt voor het eten zorgen.
De foto's van dit jaar zullen niet dezelfde worden als van vorig jaar. Toen waren de meeste foto's met veel sneeuw. Het was toen vaak glad en koud. Maar wat zag de natuur er prachtig uit.

Kerstvakantie 2010, zo mooi was de natuur toen.

Laten we maar lekker genieten van al het moois en van alle rust, want het is zo weer voorbij. En er zijn zoveel dingen die toch gewoon door moeten gaan, ook al hebben we vakantie. De was, de boodschappen, de afwas en ga zo maar door.

Winkelen

Zaterdagmiddag even lekker wezen winkelen met mijn kids in Utrecht. Dit blijft gewoon leuk natuurlijk, en ook al koop je niets, alleen al gezellig langst de grachten lopen heeft in Utrecht al een sfeertje. Maar we moesten dus allemaal nog wat hebben. Nou ja, moesten, we wilden nog wat hebben. Gelukkig was het bijna overal al pre sale, dus lekker goedkoop slagen voor iets leuks voor Kerst was geen probleem.
Het was alleen verschrikkelijk druk overal, maar dat mocht de pret niet drukken. En ook zaten we een beetje in tijdnood omdat Hans nog even naar de kerk moest om het repertoire voor zondagmorgen door te nemen met Henk, maar het is allemaal gelukt en overal waren we oprijd mee en allemaal zijn we geslaagd.

Kerstzangavond in de Noorderkerk

ik weet niet precies hoeveel jaar of wij al naar de Kerstzangavond in de Noorderkerk gaan, maar het is voor mijn gevoel al heel lang. Het begon toen Hans in het B-orkest mee ging spelen en toen dat orkest werd opgeheven is er geloof ik 1 jaar geweest dat we niet geweest zijn. Maar nu speelt Hans al weer voor de derde keer mee als pianist van Chanoeka en dus zijn we ieder jaar weer present, ook al zijn we niet ieder jaar onder de indruk van de liederen die het grote koor zingen, de kinderen van Chanoeka blijven vertederend om te zien en te horen, ook al zijn niet altijd alle liedjes even perfect, het is alleen al een genot om te zien hoe apetrots die kleintjes daar voor op het podium staan. Ik moet zeggen alle eer aan Tiny en Hans dat ze iedere keer het weer voor elkaar krijgen om al die liedjes aan te leren bij zo'n groep kwebbelende kinderen. En natuurlijk de onmisbare hulp van Ada, de geweldige organisatrice achter Chanoeka.

Kerst 2011

Kolossenzen 1 : 12-20

Breng dus met vreugde dank aan de Vader. Hij stelt u in staat om te delen in de erfenis die alle heiligen wacht in het licht. Hij heeft ons gered uit de macht van de duisternis en ons overgebracht naar het rijk van zijn geliefde Zoon, die ons de verlossing heeft gebracht, de vergeving van onze zonden.

Beeld van God, de onzichtbare, is hij,

eerstgeborene van heel de schepping:

in hem is alles geschapen,

alles in de hemel en alles op aarde,

het zichtbare en het onzichtbare,

vorsten en heersers, machten en krachten,

alles is door hem en voor hem geschapen.

Hij bestaat vóór alles en alles bestaat in hem.

Hij is het hoofd van het lichaam, de kerk.

Oorsprong is hij,

eerstgeborene van de doden,

om in alles de eerste te zijn:

in hem heeft heel de volheid willen wonen

en door hem en voor hem alles met zich willen verzoenen,

alles op aarde en alles in de hemel,

door vrede te brengen met zijn bloed aan het kruis.

Een boodschappenkarretje vol

Je denkt even boodschappen te gaan doen voor de Kerst en de dagen daarna, maar manlief wil mee, want zo af en toe is het wel gezellig. Nou beginnend bij de Aldi is je kar voller dan gepland, daarna snel even door de Jumbo, maar die blijkt om 8 uur dicht te gaan, dus toen toch maar even doorgereden naar de Boni in Hoogland want die was tot 9 uur open de hele week.
Maar ja, je hebt een man bij je die het wel leuk vind om een karretje vol te gooien, want die denkt dat alles in de reclame is en dus van alles maar meteen meer dan 1 moeten kopen. Maar goed, ik heb al mijn boodschappen bijna binnen, morgen nog even een paar dingetjes  en dan hou ik het voor gezien. En al ga ik morgen niet, dan komen we echt niet om van de honger, want we hebben het zo ongelooflijk goed hier, dus eigenlijk moeten we alleen maar dankbaar zijn en dat ben ik ook.

Kerstviering

Vanmorgen hadden we de kerstviering met de vrouwenvereniging. We waren gezellig bij Alinda thuis, waar we lekker verwend werden met overheerlijke taart bij de koffie.
Iedereen had een bijdrage, waarbij het me opviel dat bijna niemand dit jaar het traditionele kerstverhaal had gekozen. Soms toch een beetje teveel daarvan?
Wat we zongen was ook heel divers, begonnen we met Komt allen tezamen, de meeste liederen die we daarna zongen waren geen overbekende kerstliederen.
Alinda had samen met haar dochters nog een leuke attentie voor ons gemaakt en zo werd dan de laatste bijeenkomst van 2011 afgesloten.

Temperatuur in de kerk

Vanavond bracht ik even de poster van de cursus 'Gaan in het spoor van de Bijbel' naar de plaatselijke kerken. ik begon bij de Petrakerk, vervolgens naar de Maranathakerk, toen de Noorderkerk en tenslotte na een bezoekje aan de Lidl eindigend bij de Immanuelkerk. Na de eerste twee kerken viel het me meteen op toen ik bij de Noorderkerk naar binnen stapte dat daar de temperatuur hoger was dan bij de vorige 2 kerken. Ik wist wel zeker dat ik bij de Immanuelkerk geen hogere temperatuur aan zou treffen dan bij de Noorderkerk, en dat was ook inderdaad zo.
Gek, dat dat zo direct  opvalt. Ik vond het wel de moeite waard om het even te vermelden op mijn blog.

Muzikaal weekend

We hebben de kinderen weer gevolgd dit weekend. Speelden ze allebei vrijdagavond mee in Revelation, zaterdagavond was het de beurt aan Dineke. Met de meidenband van de P(op)M(usic)A(cademie) mochten ze zaterdagavond optreden en strijden om de eer met de andere bands van de PMA. Ondanks de enthousiaste inbreng van de 5 meiden kwamen ze niet op het erepodium terecht, maar dat mocht de pret niet drukken want leuk was het wel.

Lisa en Dineke

Tenslotte was het zondagavond de beurt aan Hans die zich had opgegeven bij het koperensemble wat medewerking verleende aan de kerst c.q. jeugddienst van de Maranathakerk. Naar onze mening een heel klein beetje van allebei en verder een erg rommelige  dienst, ondanks de uitstekende zang van het meisjeskoor, maar steeds dat hinderlijke applaudisseren als zij gezongen hadden.
Dat was dus ons weekend. Nu kijken wat we met kerst allemaal gaan horen.

Revelation

Onze band Revelation speelde vanavond in de Immanuelkerk tijdens het kerstconcert van All Rise. Ik kan eigenlijk maar een ding zeggen: jullie waren geweldig vanavond! Ondanks dat Petrisca gloeide van de koorts hebben jullie geweldig gespeeld. Ik ben supertrots op jullie, ga zo door!

Hans, Niels, Tim en Wouter
Dineke, Petrisca, Mirjam en Ada 

Blauw

Voor een blauwe auto heb ik zelf gekozen, maar voor het kenteken wat ik gekregen heb, dat was echt mijn eigen keuze niet. Maar goed, als je een echte rooie bent zoals zeker manlief is, dan doe je daar toch niet moeilijk over? Je stapt gewoon nooit bij je vrouw in de auto….. of toch wel?

Strijkgoed

Vanavond weer 9 overhemden staan strijken. Op de maandag is dat vrij normaal, omdat ik meestal nog wat overhemden van voor het weekend heb hangen die ik nog niet gestreken heb.
Ik moet zeggen dat ik geen hekel aan strijken heb. Ik gebruik ook altijd nog tafellakens, die ik dus ook netjes strijk. Mijn slopen moeten netjes glad op bed liggen en ook de meeste broeken strijk ik nog wel.
Ja, ik ben nog van de ouwe stempel zullen we maar zeggen, maar nogmaals ik heb er geen hekel aan. Ik heb meestal de radio aan en sta vaak gewoon lekker na te denken over van alles en nog wat. En dan ben je klaar voordat je het in de gaten hebt.

Kerst, Kerst en nog eens KERST!!!!

De kerstkaarten….
De kerstboom……
De kerstconcerten……
De KERSTVAKANTIE!!!! hiep hiep hoera!!

Eerst de stressweken, Hans jarig komende week, de concerten waar de kids aan mee werken, dus ook daar moeten we even naar toe. Ook de andere verplichte nummers nog voor kerst, dus de boodschappen, nog even naar de kapper, de hond ook nog geknipt voor de kerst, kerst met de vrouwenvereniging, de kerstborrel met het personeel. Dan ook nog de toetsweek voor Dineke. Dan ook nog de kerstboom in huis en op de zaak optuigen. We vergeten maar even dat we ook onze boodschappen nog moeten doen. De hond uit moeten laten, proberen te blijven sporten en dat ik nog niks te mopperen heb want ik heb geeneens een baan, dus wat zeur ik nou toch!
Maar ik ben altijd weer zo blij dat het januari is, alle stress voorbij, de dagen die weer langer worden, heerlijk!
Sorry hoor, maar ik moest dit even kwijt.

Kerstpakketten

Sinterklaas is weg en dus moeten we nu weer snel verder met de eindejaarsactiviteiten.
Dat houdt dus in dat ik weer op pad moet voor de kerstpakketten. Ik maak ze de laatste jaren zelf, dus geen kant-en-klare pakketten bij de Sligro, Makro of noem maar op wat voor winkel, maar gewoon lekker zelf nadenken wat voor thema bedenk ik en waar stop ik het in. Vorig jaar had ik een brojentas helemaal gevuld met bijna allemaal lekkere spullen. Wij hebben nou eenmaal veel vrijgezellen jongens onder ons personeel, dus die hoef je niet iets te geven wat ze zo door kunnen geven aan moeders of naar zolder kunnen brengen voor 'een latere toekomst'.
Dus vorig jaar een echte 'snoeptas' vol gestouwd. Nu nog maar eens goed nadenken wat ik er dit jaar van maak. Een doos, of tas vol. Of een vouwkrat? Ik weet het nog niet precies. Maar het is wel een leuk karweitje dat weet ik wel.

De sint is weg

Bij ons is de sint weer weg. Na eerst lekker gegourmet te hebben gisteravond met elkaar, was het zo rond half 9 dat alle pakjes rond de open haard werden gelegd.
Nou het was echt weer een gezellige pakjesavond. We zijn allemaal weer behoorlijk verwend. En Dineke spande de kroon dit jaar met haar vele gedichten. En bijna allemaal lange gedichten. Petje af hoor!
Voor het eerst sinds jaren heb ik eindelijk een keer een chocoladeletter gekregen.
Dineke vroeg waarmee ze haar broer kon verrassen met iets wat niet op zijn lijstje stond; Ik adviseerde haar om een Blond Amsterdam bord voor hem te kopen, hij had al een ontbijtbordje, dus dat zou hij zeker wel leuk vinden.
Hans wilde zijn zus verrassen en vroeg mij om raad; Ja wat kun je dan beter adviseren dan een ontbijtbordje van Blond Amsterdam? En dan niet de blauwe versie, maar de roze.
Ze dachten allebei dat ze een heel origineel kado hadden. Ja moeders……

Sinterklaasweekend

Dit weekend wordt sinterklaas weer gevierd. Bij de één op vrijdag, bij de ander op zaterdag, en de zondagavond is denk ik ook favoriet, en een enkeling zal het op maandag nog houden denk ik. Mijn voorbereiding was dit jaar anders dan anders. Sowieso een vreemde novembermaand gehad en nu de laatste week ook de verhuizing van mijn schoonmoeder nog erbij, maar nu ben ik dan net klaar met mijn gedichten. Of eigenlijk, ik ben ermee gestopt. Want ik heb niet bij alle kadootjes een gedicht en dat vind ik eigenlijk het leukst, maar oké, wel een paar …… gedichten (vul zelf maar in). Wij vieren het pas morgenavond.

December 2010-2011

Het is net 1 december geworden. Toen ik net door mijn uitgebreide fotobibliotheek zat te bladeren kwam ik een foto van 3 december 2010 tegen. Mijn tuin zag er toen zo uit.

Nog 2 nachtjes slapen, dan is het 3 december, zou het er dan net zo uitzien als vorig jaar?

Klederdracht

Wat heb ik genoten van de cursus 'Klederdracht aantrekken'. Maar het zit er op, jammer genoeg. ik vond het echt leuk! En wat zit nou het meest comfortabel? De oude of de nieuwe dracht? Misschien kan ik beter vragen: wat ziet er het beste uit?

De 1e avond kreeg ik de ouderwetse dracht aan.

De laatste avond een pak anno 2011.

Koffietijd

Alweer 11 uur geweest en net klaar met het vervelende karweitje van frituurpannen schoonmaken. Dat zijn nou van die dingen die ik echt niet leuk vind. Het zijn altijd vieze vette dingen en ik gebruik dan ook altijd heet (echt heet) water en veel Dasty om de boel te ontvetten. Maar het is weer klaar gelukkig.
Ondertussen verschillende telefoontjes plegen. Heb nu de afsprakenlijn van het Meander aan de lijn. Terwijl ik door een vriendelijke stem wordt bezig gehouden die me regelmatig verteld dat al de medewerkers in gesprek zijn, kijk ik ondertussen mijn things to do lijstje even door. Gelukkig ik heb mijn afspraak ondertussen afgezegd. Bekijk in januari wel wat ik verder ga doen, heb nu even geen zin in dat gedoe bij de chirurg.
Nu moet ik echt naar boven om mijn kadootjes in te pakken want ik ben nu alleen thuis en kan dus even rustig aan de gang voor sinterklaas.
Dan kan ik ook meteen even wat klederdracht spulletjes bij elkaar zoeken die ik vanavond mee wil nemen naar cursus. De laatste keer alweer.

Bloedneus

Vanmorgen werd ik wakker met een bloedneus. Een bloedneus die niet zo gemakkelijk wilde stoppen. Het was bijna een uur later voor ik eindelijk een kopje thee kon drinken. Het is zo lang geleden dat ik zo heftig uit mijn neus heb gebloed. Toen ik nog op de lagere school zat, had ik ook vaak last van bloedneuzen. Toen ik 11 was, was het een keer zo erg dat oude dokter Treffers 's avonds laat nog moest komen, want uit beide neusgaten liep het bloed en ik gaf bloed over omdat ik op mijn rug gelegd werd door mijn vader.
Alle manieren van tegenwoordig zijn in ieder geval beter dan dat. Ook al duurt het dan soms nog wel lang voordat het bloeden dan stopt. Maar hier in huis zijn we wel wat gewend want bij Hans jr. is al een paar keer een adertje dicht gebrand en Dineke heeft ook zeer regelmatig nog last van bloedneuzen. Het komt zowel uit de familie Knol als uit de familie Koelewijn.
Het gaat wel weer over.

Piano

Wat kan ik ongelooflijk genieten als ik mijn kinderen 's avonds lekker achter de piano zie kruipen en heerlijk gaan zitten spelen, maakt niet uit wat.
Wat een geschenk van God om zulke talenten te bezitten! Er gaat van alles door mijn hoofd als ik dan zit te luisteren naar Hans of naar Dineke of naar allebei. Gewoon zo'n gevoel wat ik even kwijt moet.

Knutselen en zo...

Ondanks dat het weer nog helemaal niet winters is ben ik toch wel met wat winterse dingen bezig. Zoals bijvoorbeeld kaarten maken. De hele zooi staat al een paar weken op tafel en als ik dan zin heb dan ga ik even zitten knippen en plakken. Ook wil ik van de week eigenlijk nog een deurkrans maken, ik heb nu nog een herfstkrans hangen, maar ik wil eigenlijk nu een krans maken die wat meer een kerstsfeer heeft.
En dan van de week natuurlijk de gedichten nog maken voor sinterklaasavond. Ik heb vandaag de laatste cadeautjes in huis gehaald, dus van de week kan ik me bezig gaan houden met dichten en misschien wat surprises maken.

De eerste klas van 1964

Voor de oude Groen van Prinstererschool op de Zuidwenk mijn klassenfoto uit 1964. Een klas met 44 kinderen en een kleine pittige, al wat oudere juf Meinten voor de klas. Het hoofd van de school, meester Duijst, staat rechts. Hij kwam altijd met een Solex naar school.  Er zijn drie kinderen die ik niet meer herken, de rest weet ik, als ik het me goed herinner,  allemaal de namen nog van.  

Onderste rij zittend v.l.n.r.: Bertha Hopman, Marrie de Graaf, Marrie van de Groep, Bertha de Jong, Francijntje Bos, Francijntje de Jong, Agnes van de Hoogen, Hanna Zijl, Kuintje Duijst, Gea van Goor, Maria Ruizendaal,.

Tweede rij staande v.l.n.r.: Eddy Loef, Hillebrand Koelewijn, Bram de Graaf, ??, ??, Jan Huijgen, Wim de Graaf, Gerie Koelewijn, Jan van de Groep, Wim v.d. Groep, Hennie Hopman, Meta Muijs, Ellie Bos, Trijntje Vermeer, Wijna van Leeuwen, Hennie Hopman.

Derde rij v.l.n.r.: Juffrouw Meinten, Lucia van de Geest, Gerrie ter Haar, Reina de Graaf, Jannie Koelewijn, Eef van de Groep, Maria van Dijk, Klaas Bos, Meester Duijst.

Vierde rij v.l.n.r.: ??, Arie de Jong, Lubbert-Jan Bos, Wouter Koelewijn, Henk Los, Jan Koelewijn, Bob Hartog, Theo Hartog.

Eindelijk weer zon

Oh, wat is dat heerlijk, na die sombere dagen met zo'n dikke mist, nu weer genieten van de zon!
Net lekker even gewandeld met de hond, het was gewoon warm, zo lekker buiten. We kunnen weer van ons afkijken, wat was dat eng, vooral 's avonds om auto te rijden. En als er dan ook nog geen strepen op de weg zijn, dan is het helemaal gevaarlijk. Laat die mist maar wegblijven nu.

Mollen

Heb vanmiddag een poging gedaan me te verdiepen in het leven van de mol.
Mijn tuin zit er weer vol mee, lijkt het wel. Zoveel hopen en gangen zijn zichtbaar.
Dus op internet eens even rondgeneusd of ik iets kon vinden. Wat ik geleerd heb is dat het de tijd van het jaar is. Het schijnt dat ze in het najaar en de winter actiever zijn. Ze komen ook sneller terug in een al bestaand gangenstelsel, dus ze zijn eigenlijk te beroerd om nieuwe gangen te graven. Verder zijn ze zo goed als blind, maar dat zegt het spreekwoord al, dus dat was niet nieuw voor me. Het schijnt ook dat ze minimaal 1 keer per dag het water opzoeken en als je de grond nat maakt dan komen ze sneller omhoog, dus zijn ze makkelijker te vangen. Er zijn allerlei methoden om ze te verjagen en te bestrijden en te voorkomen zelfs. Maar dat laat ik maar aan de mannen over om er wat aan te doen.

Ook Babouche was ziek

Niet alleen ikzelf had problemen afgelopen weekend, ook onze lieve Bushi werd ziek. Het was al weer een tijd geleden dat hij last had van anaalklierontsteking, dus Dineke had zaterdag meteen in de gaten dat hij dat weer had. En hij was zo aanhankelijk, hij wilde alleen maar bij mij zijn. En zelf 's nachts begon hij te blaffen, wat hij nog nooit gedaan had. Het probleem is, dat je kunt het niet zelf oplossen, maar je moet er mee naar de dierenarts, die de boel leeg knijpt. Maar er zat meer aan de linkerkant wat heel hard was, dus een punctie gedaan en vanmorgen kreeg ik de uitslag dat alles gelukkig goed was. Nu alleen de penicilline kuur nog afmaken.
Zelf ben ik gisteren nog even naar de dokter geweest en mijn HB is behoorlijk te laag, maar vanwege het obstipatie probleem kan ik beter geen ijzertabletten slikken. Dus ik heb vanmorgen maar allerlei eten en drinken gehaald die goed zijn om je ijzergehalte weer op peil te brengen. Verder doe ik maar rustig aan, het werk wacht maar even, 's middags lekker even naar bed, dat doet me ook goed voel ik, en dan komen we er wel weer bovenop.

Raar weekend

Ik heb een raar weekend achter de rug. Vrijdagavond op tijd gegeten want we wilden 's avonds naar de makro toegaan. Zo gezegd zo gedaan. Ik denk dat we er zo rond 7 uur waren. Toen we een tijdje rondliepen kreeg ik behoorlijk kramp in mijn buik. Omdat er bijna 2 weken geleden door een chirurg bandjes geplaatst waren om de aambeien waar ik last van had, kon ik nog steeds niet zo gemakkelijk naar de wc. Dus ik bij de macro naar de wc, waar ik tot mijn schrik zag dat ik weer bloed verloren had. Meteen kreeg ik zo'n pijn in mijn buik en krampen dat het wel leek of ik een miskraam kreeg, omdat ik op dat moment ook niets anders deed dan bloed verliezen. Na een 10 minuten begon het allemaal weer wat af te zakken, dus toen ben ik weer terug gegaan naar Hans en Dineke. Even later voelde ik het toch weer opkomen en alles herhaalde zich nog een keer. Ik begon me ondertussen behoorlijk beroerd te voelen, dus toen ik terug was bij man en dochter stelde ik voor om maar snel de spullen te zoeken die we wilden kopen en dan naar huis te gaan. Ondertussen begon ik me steeds beroerder te voelen en ik was blij dat ik op de winkelwagen kon leunen. Toen Hans bij de kassa stond ben ik vast naar de auto gelopen en dacht als ik eenmaal zit dan zal ik het wel vol kunnen houden. Maar dat lukte dus niet. Gelukkig was de sligro in Amsterdam open en de wc's daar zijn helemaal voorin, dus ik daar weer naar de wc. Het enigste wat ik kwijtraakte was bloed en ondertussen veel kramp. Hans hielp me daarna naar de auto, waar ik op dat moment het gevoel kreeg dat ik flauw ging vallen. Ik hoorde Hans en Dineke tegen elkaar praten ergens in de verte maar ik begon weg te zakken. Met de moed der wanhoop zijn we naar huis gereden waar ik ondertussen aankwam met het nodige bloedverlies. De dienstdoende arts werd gebeld en die kwam later op de avond kijken hoe het was. Ondertussen leek alles tot rust gekomen en lag ik gelukkig weer lekker schoon in bed. Ik hoefde gelukkig niet naar het ziekenhuis, behalve als ik 's nachts weer zou gaan bloeden en dat is niet gebeurd. Maar dat ik veel bloed verloren ben dat voel ik wel, ook al voel ik me vandaag alweer beter dan gisteren. Eerst maar weer aansterken nu.
Ja zo kan je zien dat alles ineens anders kan gaan dan we zelf soms plannen.

Dagje museum

Vandaag bijna de hele dag in het museum doorgebracht. Wat ik nou het allerleukste vond? Dat weet ik eigenlijk niet, het was allemaal even leuk.

Kinderen van de Vlucht bij 'Rood en Blauw'

Vanmorgen en vanmiddag het begeleiden van de schoolkinderen tijdens de speurtocht in het museum, of vanavond de cursus aantrekken van klederdracht.
De eerste cursusavond stond in het teken van de oude klederdracht. Er was een 'slachtoffer' nodig die de kleding wilde aantrekken, zoals op de foto te zien was ik dat dus. Behalve dat ik met ik geloof 4 rokken over elkaar aan liep, was de dracht van toen niet verkeerd. Het kraplapje was klein en lekker slap. De muts zat perfect en kon opgezet worden zonder naar de kapper te hoeven. Het grappige was dat er een band met kussentjes om mijn heupen vastgemaakt werd, want des te breder de heupen des te welgestelden was men vroeger. ik vond het erg leuk om te doen en voelde me prima in deze kleding.

Wimpje is tevreden met haar werk.

Vrachtwagenchauffeurs

Toen ik afgelopen week uit was met het museum, reden we in een dubbeldekkersbus. Ik weet niet zo gauw hoe ik hem anders moet noemen. Maar afijn, ik zat bovenin en had dus royaal zicht op de cabines van de vrachtwagenchauffeurs. Iets wat je normaal gesproken nooit hebt omdat je dan veel te laag zit. Wat me toen opviel was dat zeer veel chauffeurs  tijdens het rijden bezig waren met hun telefoon. 1 hand aan het stuur, andere hand een telefoon. Je kunt je wel voorstellen hoe de blik van een chauffeur dan is. 1 oog op de weg, 1 oog op de telefoon.
En de frequentie? 2 chauffeurs geen telefoon, 1 wel, dus ⅓ is gewoon levensgevaarlijk bezig. ik had dit niet verwacht, maar kon het nu met eigen ogen constateren.

Er was eens...

Zat daarnet zo eens door mijn foto bibliotheek te bladeren. Dan kom je dit soort foto's tegen. Dat doet me wel wat moet ik zeggen. Dit heeft me jarenlang getekend. En wat ben ik blij en ontzettend dankbaar dat het me nu al bijna 9 maanden is gelukt om niet meer te roken. Op het moment dat ik naar deze foto's kijk, weet ik zeker dat ik er niet meer aan begin!

Verstrooid

Wie ruimde gisteren de tafel op?
Samen met de kwark werd de Bijbel opgeruimd. In de koelkast dus. Dat kan er maar een wezen die zo verstrooid is. De tentamens in Kampen hebben hem behoorlijk in zijn greep denk ik. In ieder geval een foto waard.

Terug naar 1999

Toen ik een jaar geleden begon met mijn blog was een van de redenen dat ik jaren geleden heel veel mailde met mijn zus Yoka in Canada en zo heel veel vastlegde over ons leventje hier in Bunschoten. Hans was toen bijna 8 jaar en Dineke was bijna 4 jaar.

Bij deze wat fragmenten uit die verstuurde mails:

13 maart 1999

…..ik begin gelukkig weer een beetje over mijn angst heen te raken, ik vind het alleen nog eng om ‘s avonds naar de kas te gaan. Maar verder gaat het best alweer. We laten nu trouwens de kinderen niet meer alleen in huis, als we doordeweeks op kantoor werken ‘s avonds dan komt mijn schoonvader in huis, want vooral Hans jr. is nog steeds bang. En Dineke is nog altijd een vreemde slaapster, die kan zo uit bed komen. Dus ik werk dan zelf ook prettiger als ik weet dat er iemand in huis is en ze weet het al precies als ze wakker wordt, dat opa dan komt. Ze begint nu trouwens wat meer aan hem te wennen.

( dit was nadat er bij ons ingebroken was)


20 maart 1999

Maandag: ‘s Middags met de crèche naar de kinderboerderij geweest. Dineke heeft genoten, vooral van het speeltuintje wat erbij was. De meeste dieren vond ze maar wat eng. Om zes uur is ze in slaap gevallen in de stoel, ik heb haar om zeven uur naar bed gedragen en ze is zo verder gegaan.

Dinsdag: ‘s Morgens en ‘s middags op kantoor gewerkt, Dineke de hele dag naar de crèche geweest. Het was een mooie dag, ze had de hele dag buiten gespeeld, dus om vier uur lag ze al te slapen.

Hans mocht donderdagmiddag verkleed naar school want een van zijn juffen was jarig. Hij is als muzikant gegaan, dat wou hij graag, met het gevolg dat iedereen aan zijn trom zat, weet je wel die ik vorig jaar in Banff voor hem gekocht heb.


2 april 1999

…en Dineke was zo moe die heb ik om kwart over zeven gedumpt. Die had vanmorgen Sonnema gedronken, en eerst dacht ik, dat had ik ook van kleine Hans begrepen, dat zij dat zelf gepakt had, maar wat bleek later, toen versprak Hans zich, hij had het voor haar ingeschonken, en ze had het nog lekker gevonden ook. Nou die is dus direct naar bed gestuurd toen we dat hoorden.

10 april 1999

….ik moet me eens gaan bezighouden met de kids, want anders heeft Dineke het hele kantoor onder geplakt (ze is met plakband aan het spelen). 

28 april 1999

Hoi, even een kort berichtje, van de week zal ik wel weer een langere brief schrijven. We hebben een drukke week gehad, ik ben met Hans jr. en een vriendje naar het groot russisch staats circus geweest, was prachtig.
(bijna iedere week schreef ik wel een mail van 2 tot 3 a-4 viertjes.)

30 april 1999

Hoi, hierbij even een fotootje van een halfuurtje geleden, groetjes Jannie

P.S. als je hem selecteert, kun je hem vergroten. 
(we moesten nog wennen aan een computer)

7 juni 1999

Lieve zus,

Het is maandagavond bijna negen uur. Ik ben uitgeteld, maar met een voldaan gevoel. Vanavond heb ik samen met Hans en Dineke de eerste vijf kilometer gelopen. Ja, Dineke heeft ook meegelopen en helemaal zelf gelopen, ze wilde met alle geweld mee. Heel overstuur toen ik vanmiddag zei dat ik met Hans ging wandelen en dat zij bij papa moest blijven. Daar was geen praten tegen. En omdat we gisteravond ook een stuk gewandeld hadden van drie kwartier, heb ik het maar gegokt, het is een uur lopen, vijf kilometer, ze begon zo ongeveer de laatste kilometer te klagen dat ze moe werd, maar toen weer een stuk niet, maar net de laatste paar honderd meter toen werd ze echt moe. Maar ze heeft het wel gehaald.

Hans jr. heeft ook een drukke week, hij moet twee keer extra repeteren voor de musical en dan de avondvierdaagse nog. Die zal van 't weekend ook wel total loss wezen. Dan heeft hij volgende week maandag het jaarlijkse schoolreisje en dan op woensdag de musical. 

Je schreef dat je voor Dineke een pakje had gekocht, ik hoop dat het niet te klein is, want ze is al 1.10 cm groot. Bijna alle T-shirts van vorig zijn haar te klein. Gelukkig draagt ze de bermuda’s nu wel veel. En ik had vorig jaar voor Hans twee witte T-shirts gekocht, die waren hem na een keer wassen al te klein, en draagt Dineke ze steeds, de mouwen sla ik een slag om, maar verder zitten ze prima, en het staat haar nu ook veel leuker, ik weet dat ze vorig jaar heel geen wit, of lichte kleuren kon hebben, die maakten haar zo flets, maar nu staat het haar hartstikke leuk, zo’n oversized shirt in wit. 

Dagje uit met vrijwilligers museum

Gisteren ben ik een dagje uit geweest. Alle vrijwilligers van museum Spakenburg waren uitgenodigd om een dagje uit te gaan. Het was een verrassing waar de reis heen zou gaan, maar we hadden er allemaal zin in en het weer was ook prachtig dus om 9 uur lieten we Bunschoten achter ons.

Het eerste bezoek brachten we aan het Textielmuseum in Tilburg. Omdat wij vorige maand net naar het museum voor mode en textiel in Nordhorn geweest waren, verwacht je een bepaald beeld als je dan naar het textielmuseum gaat, maar gelukkig dat dit toch een heel ander museum was. Leuk om machines ook werkend te zien. Ook het textiellab waar kunstenaars en ontwerpers gewoon aan het werk zijn met allerlei verschillende technieken was erg leuk. Maar het stukje wat volgens mij bijna niemand gezien/gehoord heeft was tentoonstelling 3, Hete harten, koele koppen, dit was een vertelling uit het verleden van de Tilburgers, toen men nog veel een weefgetouw thuis had, dus eigenlijk eigen baas was. Hier heb ik echt even zitten genieten van het verhaal van vroeger.
Hierna stond om 1 uur de bus klaar om ons naar de lunch lokatie te brengen in Ulvenhout.

Na een heerlijke lunch vertrokken we richting Den Bosch waar we ruim 1,5 uur de tijd hadden om te winkelen, waarna we om vijf uur vertrokken om richting Montfoort te rijden waar we zouden eten.
Moe van het vele zitten en met een overvolle buik waren we rond kwart over 9 weer terug in Bunschoten. En nu breekt het winterseizoen weer aan, dus alleen 's middags open van woensdag t/m zaterdag, dus een stuk rustiger voor het merendeel van de 60/70/80 jarige suppoosten.

Studenten over de vloer

Afgelopen weekend hadden we een stel studenten te logeren. Ze hadden een dispuut weekend heet dat. ik moet nog wennen aan de terminologie van de studenten, maar afijn, dat mag hem niet hinderen. We hebben ze verwend met overheerlijke gebakken vis. Tot de laatste wijting toe hebben ze opgegeten. ook hadden we Hans het advies gegeven om voor de vrijdagavond een hart te bestellen en dat kostte dus ook geen enkele moeite om dat op te krijgen. Het weer was top dus wat zou je nog meer willen? Maar het zit er weer op, dat ook weer eens meegemaakt.

Even stilgezet

Vannacht een uurtje extra. Maar met vijf klokken in huis die met
een slinger werken en ieder half uur of ieder kwartier slaan, is
11 uur vooruit draaien behoorlijk tijdrovend.
Dus ik bedacht net, als ik ze nu allemaal even een uurtje stilzet dan
kan ik ze zo weer aanzetten en hoef ik verder niets te doen.
En dat uurtje dat dat ze nu niet lopen is zo voorbij als je ondertussen
even tv kijkt.

Alweer zaterdag

Wat vliegt de tijd soms. De ene week gaat soms sneller dan de andere, maar afgelopen week was er weer een met van alles en nog wat. Maandag ging Dineke op excursie naar Parijs en kwam donderdag pas 's nachts thuis toen het bijna 1 uur was. De Thalys reed niet verder dan Antwerpen vanwege allerlei technische storingen. Maar gelukkig, ze was weer thuis en ze had een leuke week gehad.
Hans jr. had aangegeven dat hij de hele week vrij was, maar in werkelijkheid klopte dat ook niet, want hij had dan wel geen colleges in Kampen, de studentenvereniging vroeg wel de nodige aandacht en tijd. Dus Hans en ik zaten van de week 2 keer samen aan de etenstafel en dat zijn we eigenlijk niet zo gewend, dus ik heb in ieder geval 1 keer lekker nasi gekookt, nu ik daar de gelegenheid voor had, want de kinderen zien dat liever niet op tafel staan, ook al eten ze het wel.
Woensdag was dan nog zo'n dag die anders was, want 's morgens had ik vrouwenvereniging en vanaf 's middags 2 uur hadden we feest want mijn broer Lammert was die dag 40 jaar getrouwd met schoonzus Leen. Ik moet zeggen dat we een super leuke dag gehad hebben. We werden om 2 uur uitgenodigd in het museum cafe van museum Spakenburg. Daar kregen we eerst koffie met gebak, waarna we een rondleiding door het museum kregen. Ondanks dat ik toch wel bekend ben met het museum heb ik weer veel geleerd. Want onder de gasten waren echte kenners van ons dorp en alles wat daar bij hoort aan gebruiken en gewoontes en verleden, dus helemaal geweldig, we hebben genoten hier. Toen werden we met treintje Cornelia naar de haven gebracht waar we aan boord gingen van de Zuidwal. Terwijl we richting de Eem voeren en weer terug werden we verwend met een borrel en allerlei lekkere hapjes.
Tegen 6 uur waren we weer terug in de haven en daar stond ons treintje alweer klaar om ons naar de molen te brengen waar we die avond konden genieten van een heerlijk buffet. Ik zou zeggen broer en schoonzus bedankt! Het was ontzettend gezellig zo met elkaar, echt een topdag gehad!

De blonde haren van Revelation

Blonde haren op zwarte vloerbedekking. Ja, lekker handig, wie legt er dan ook zwarte vloerbedekking neer. Wij dus. Ik weet echt niet waarom we daar toen voor gekozen hebben, maar op de muziekzolder, waar de band dus altijd hun repetities houd, daar ligt dus zwarte vloerbedekking.
Nu had Hans de boel eens goed opgeruimd daar, dus ik kon ook eens even alles goed stofzuigen. En dan kom je met de stofzuiger op een paar plekken waar volgens mij de zangeressen altijd zitten, want daar lagen dus verdacht veel blonde haren op de grond. Nu vroeg ik mij dus af bij wie of die haren nou het beste passen, bij Ada, Petrisca, Mirjam of bij toetsenist Dineke, want ze hebben tenslotte allemaal lange haren, ook al zijn ze bij de een langer/korter en/of lichter/donkerder dan bij de ander.

Nog wat vakantiefoto's

Lekker uit eten, in Duitsland natuurlijk schnitzel met patat!

Het was vrijdag 30 september 's avonds tegen 7 uur en we zitten nog heerlijk op het terras in volop zomerse kleding.

In Nordhorn bezochten we het museum voor mode en textiel. Zo leuk om die kleding uit de jaren 50, 60 , 70 en 80 terug te zien. Heel erg de moeite waard.

Voor de VVV in Nordhorn. 

Gelukkig hadden we de fietsen meegenomen.

Dit spreekt voor zich.

Dit blijft toch leuk, die typisch Duitse gevels.

Alle vakanties voorbij

Voorlopig zitten de vakanties er weer op. Na van de zomer eerst 3 weken met Hans jr. naar Canada geweest te zijn, ben ik eind september 10 dagen weggeweest met Hans sr. (en de weekenden ook de kinderen) en nu een paar dagen nog naar de camping in Hardenberg geweest en dan is het nu echt afgelopen met vakantie vieren.
Lekker om nu toch ook wel weer even thuis te zijn, ook al mag ik heel graag op vakantie gaan.
De vakantie eind september heb ik toch wel als heel bijzonder ervaren. We waren eerst het weekend naar de caravan in Hardenberg gegaan en toen was het weer al heerlijk, maar op maandag 26 september toen de kinderen ondertussen naar huis waren gegaan, zijn wij doorgegaan naar Bad Bentheim in Duitsland. Nou dat was zo absurd die week, want we hebben geen jas of vest aangehad die week, meerdere keren lag ik in mijn bikini buiten te zweten. Echt heel gek. Maar nu de herfstvakantie was echt zoals het hoort. Koud en nat, droog, winderig, soms zonnig, ja echt een herfstvakantie.

Van wapenstok tot herdersstaf

Heb net de video zitten bekijken op youtube van de kennismaking met Ds. Drost.
Jammer van het moment met die kinderen, vond ik eerlijk gezegd zo nep, dat zeggen kinderen niet uit zichzelf.  De rest is wel leuk, wat kun je goed horen van Roel waar hij vandaan komt, die ingeslikte n blijf je altijd horen. Grappig.Via de site van Bunschoten-West kun je de video bekijken. Vond zondag 9 oktober trouwens een heel bijzondere dag. Mooie kerkdiensten. Ook allerlei gedachten over het beroep  predikant. Ben benieuwd hoe Ds. Drost gaat functioneren hier in Bunschoten. Het zal volgend jaar echt heel gek zijn om geen ds. Hidding meer te hebben na zoveel jaar.

Even wennen..

Mijn haar is weer kort. Nou ja, een stuk korter, ander model, ja gewoon anders. Het is even wennen maar het voelt wel heel lekker.
Ik was het in een keer zat. Ik droeg mijn haar bijna alleen nog maar in een staart en daar had ik genoeg van. Ik heb ontzettend dik haar, dus als ik het gewassen had duurde het uren voordat het droog was of ik stond weer een tijd te föhnen. Dus nou lekker snel klaar hoop ik.

Wat eten we vandaag?

Probeer dus altijd zoveel mogelijk een planning te maken. Zo ook dus met het eten. Vandaag wijk ik even af want ik heb in de koelkast een bak met aardappeltjes staan. Op de een of andere manier schil ik altijd teveel, of misschien wel express want er bestaat niks lekkerders dan opgebakken aardappeltjes vinden wij allemaal.
Dus vandaag opgebakken aardappeltjes met een overheerlijk balletje gehakt en voor de broodnodige vitamientjes trekken we maar een blikje sperziebonen open.
En dan heb ik van de week ook nog al mijn appels geschild die ik van de boom geplukt heb vorige week.
Het meeste heb ik ingevroren en afgelopen zaterdag heb ik een overheerlijke appeltaart gebakken, maar 1 bakje appelmoes staat in de koelkast om vanavond bij de gebakken aardappeltjes te eten. Mmm… dat wordt weer smullen!!
 

Alweer 23 jaar

Vrijdag 7 oktober 1988

Vrijdag 7 oktober 2011

Alweer 23 jaar geleden dat we in het huwelijksbootje stapten.

  

Samen met mijn naamgenootje Jan Jaap

Mijn moeder tekent, terwijl mijn vader plezier heeft met Angela.

Veranderd?

Mijn appelboom

Een boom vol met Golden Delicious. En dat bijna ieder jaar. Al een jaar of 5 heb ik deze appelboom en ik heb 2 jaar geen appels gehad. Een jaar had ik wel veel appels eigenlijk, maar toen kwam er een ziekte in, dus de appels die ik eraf haalde kon ik niets meer mee. De tweede keer dat ik geen appels had was vorig jaar, toen was de boom 's winters/ in het vroege voorjaar, verplaatst van de linkerkant van het huis naar de rechterkant. En hij zat toen wel vol bloesems, maar ik heb hem te weinig water gegeven in die periode, dus alle bloesems verdorden en dan heb je dus ook geen appels. Maar nu staat hij er geweldig bij en binnenkort of eigenlijk nu ook al wel kan ik plukken voor appelmoes, appeltaart, overheerlijke appel-komkommersalade of gewoon zo lekker uit de hand!

Een dag niet gelachen...

Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd.
Dit spreekwoord komt vaak bij me boven en dit is ook een spreekwoord dat ik vaak noem hier thuis.
Wat is het voor je persoonlijkheid en je gevoel goed om dit spreekwoord vaak te herhalen voor jezelf. Dat is tenminste mijn idee. En dan denk ik ook vaak, ik heb vandaag niet gelachen. Maar als ik een moment heb dat ik lekker de slappe lach heb, dan schiet me dit spreekwoord weer onmiddellijk te binnen. Vooral als ik dan commentaar krijg!
Maar er is al zoveel moeite, zorg, pijn, verdriet, rouw, leegte, ziekte, gemis, en ga zo maar door, in dit leven, dat ik toch blijf zeggen….
Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd.

Flitsmomenten

Het is goed dat ik een teller op mijn blog heb. Want ik zie dat ik al ZEVEN maanden niet gerookt heb!!!!!
WhaWWWWW!!! Wat goed van mij!! Oké, ik ben dan wel niet tevreden over mijn gewicht, nog steeds een paar kilootjes teveel, maar dat ik al 7 maanden geen peuk meer in mijn mond heb gehad vind ik toch eigenlijk wel super!!! En ben dan ook best wel trots op mezelf, ook al vind een ander het misschien wel onzin wat ik schrijf, ik vind het zelf toch wel bijzonder, want ik was echt verslaafd!! En ik hoop nooit meer zo verslaafd te worden, nooit meer te roken, zoals ik heb gerookt. Ik merk trouwens wel dat mijn conditie heel langzaamaan wat vooruit gaat, dat is ook wel lekker, dat ik nu wat langer kan fietsen en lopen en al die andere inspannende dingen kan doen op de sportschool die me een half jaar geleden zoveel inspanning kosten.

Van muzieknootjes naar rust

Hans was de afgelopen 2 weken in Kampen om ontgroend te worden. Voor mij een mooie gelegenheid om zijn kamer eens onder handen te nemen. Het behang zat er zo'n 8 jaar op, dus tijd voor wat anders.
Dineke was 's maandags nog thuis, dus we hebben samen zijn kamer leeg gehaald en het behang er afgehaald. Wat trouwens een vervelend karwei blijft, maar oké, het moest gebeuren. Terwijl Dineke de hor er aan het afhalen was, sloopte ze tussen de bedrijven door ook de vensterbank nog even, maar vooruit, ik denk maar zo, waar gewerkt wordt vallen spaanders, dus daar moet nog een nieuwe voor komen. Het was 's avonds 9 uur toen het behang eraf was. Dinsdag had ik een aantal afspraken dus toen heb ik alleen de eerste keer het plafond en de schuine wand gesausd. Op woensdag de tweede laag erop en toen begonnen met het schilderwerk. De plinten, kozijnen, radiator, de deur, ja alles weer netjes wit geschilderd. Ook dit allemaal 2 keer gedaan en toen kon ik beginnen met behangen. Het was vrijdagmiddag 4 uur toen ik klaar was. De planning was om even een nachtje naar Hardenberg te gaan, dus zaterdagmorgen de vloer een waslaag gegeven dan kon ik maandag beginnen met inruimen. Nou maar hopen dat Hans niet onverwachts thuis kwam, want dan was de verrassing weg. Nou dat is gelukkig goed gegaan, al kwam hij een dag eerder thuis om zijn pak te halen, maar toen stond alles al weer op zijn plaats.

Dit was zijn kamer,

en dit is het geworden (het laatste stukje moest toen nog behangen worden).

Visserijdag 2011

Aanstaande zaterdag is het weer visserijdag! En het beloofd net zulk mooi weer te worden als vorig jaar. Dineke heeft haar klederdracht weer aan en is weer present in het museumcafe.

Visserijdag 2010. Het was nog vroeg 's morgens, maar iets later werd het druk en bleef het de hele dag druk.

Feest!

En dan denk je toch weer terug.
31 augustus 1991.
Zaterdagmiddag om half vijf. Na 2 dagen weeën, 14 dagen over tijd werd hij geboren. Onze zoon Hans jr.
Het weer was stukken beter dan nu, lekker nazomer weer. De volgende dag naar huis en een super kraamtijd gehad. Nu is hij niet thuis op zijn 20e verjaardag. Wordt ontgroend in Kampen. Toch nemen we wat lekkers bij de koffie, want hij is wel niet thuis, maar hij is wel jarig.

Even weg

Waren dit weekend even weg naar Hardenberg!! Gisteren om 12 uur waren we op de camping en vanavond om half negen weer thuis. Gingen vanmorgen om 11 uur naar het Morgenlicht in Baalder en wie stond daar op de preekstoel? Onze welbekende dominee Arie Reitsema. Toch wel een apart gevoel, als je dan in de kerk zit in Hardenberg. Hij was tenslotte 9 jaar onze dominee van Bunschoten-West. Na afloop nog een poosje met Arie en Dienke staan praten. Was heel leuk om even bij te kletsen na zoveel jaren. Was trouwens ook erg fijn om even in Hardenberg te zijn. Gisteravond even gepoold met Dineke in de kantine. Allebei een keer gewonnen. Heel veel yahtzee  gespeeld ook trouwens! En vanmiddag lekker eieren met spek gegeten, oh dat blijft lekker!!! De slanke lijn maar even vergeten.

Babouche en Maja

Wat is het leuk als je tijdens je vakantie bij neef Erik en zijn vrouw Jennifer zo'n schattig hondje tegenkomt die best wel veel lijkt op je eigen knuffel! 

Maja

Babouche

Het zit er weer op

Ondertussen 6 weken verder na mijn laatste blog. Van die 6 weken heb ik er ruim 3 doorgebracht in Canada. Op zaterdag 9 juli vertrokken we richting Calgary. We hadden een goeie vlucht en 's middags om half 3 landde ons toestel in Calgary, waar de Calgary Stampeed in volle gang was. Wat had ik die zaterdag een moeite om mijn ogen open te houden. Met Calgary is het 8 uur tijdverschil, dus in Nederland was het ondertussen middernacht. Na 3 dagen Calgary zijn we gaan trekken via Edmonton, Jasper, Claerwater, Hope, Vancouver Island en om tenslotte te eindigen in Vancouver Tsawwassen, waar we de laatste 3 dagen geweest zijn. Op maandag 1 augustus verlieten we Vancouver om dinsdag 2 augustus weer voet op Nederlandse bodem te zetten.
Ik heb plekjes gezien die ontzettend mooi waren, vooral Vanouver Island was meer dan de moeite waard. Ik heb dingen gedaan die ik nooit van plan was om te doen. Op een zodiac boot wezen walvis spotten, over een wiebelende hangbrug van 137 meter lang lopen, in een pikdonkere grot lopen glibberen en klimmen en klauteren, in de sneeuw gelopen, gezien hoe de plaatselijke bevolking krabben vangen, beren gezien, schitterende watervallen gezien in Welch Gray park en nog zoveel meer indrukwekkende dingen gedaan en gezien.

De bomen zijn klein bij zo'n gigantische waterval.

Er werd tekst en uitleg gegeven hoe de vangst van krabben in zijn werk ging.

Een geweldige ervaring!

Dit was eng…...

Een vreemde tijd achter de rug

Het is bijna 2 weken geleden dat ik mijn laatste blog schreef en in de 2 weken is er zoveel gebeurd. Mijn schoonvader is afgelopen zaterdag overleden en vandaag hebben we hem in Loppersum begraven. Vandaag dus, een hele vreemde dag gehad, ook een lange dag gehad, uren in de auto gezeten, bijna 2,5 uur heen en dezelfde tijd terug. Wat een lange dag. Wat ligt Loppersum ver weg als je het in 1 dag heen en terug moet rijden. De rouwdienst vanmorgen in de Immanuelkerk was mooi. Dineke en Sjoerd hadden een gedicht gemaakt samen en dat hebben ze samen voorgelezen. Hans begeleide ons met het zingen op de piano. Albert las een mooi gedicht voor dat vader ooit geschreven had.
Donderdag was het 30 juni. De dag dat onze dochter 16 jaar is geworden. We hadden plannen, maar dat veranderd in een keer allemaal als opa sterft. Je merkt dat je ineens wordt geleefd in zo'n week. Op de verjaardag van je dochter ben je bezig de liturgie voor de rouwdienst in elkaar te zetten, te printen en te vouwen. Op de verjaardag van je dochter zit je met de begrafenisondernemer de dag van de begrafenis door te nemen. En het leven gaat gewoon door. Want ook in diezelfde week komt de envelop van het Guido binnen met de brief dat je dochter over is met een mooie cijferlijst. ook diezelfde week hoort je zoon dat hij met mooie cijfers zijn tentamens haalt. Ja, het leven gaat verder. Ook afgelopen week uren aan de telefoon gezeten met mijn lieve zus in Canada, de vakantie doorgesproken. Want ook die vakantie zit eraan te komen. Ook tijdens die warme dinsdagmiddag nog even meegedraaid in het museum.
En nu zit ik nog even te genieten van een glaasje wijn, terwijl ik de film van de rouwdienst ondertussen op de computer zet. Toch wel een dierbare herinnering.
En het leven gaat door.

Zo typisch Jannie

Ik zat op de computer te bladeren in mijn foto's. Ik had in mijn hoofd om een klein fotoboekje te maken voor in mijn handtas. Kom ik deze foto tegen. Dit beeld is gelukkig verleden tijd, maar het is ook zo'n beeld dat zo typisch bij mij hoorde en ik hoop dat ik dat voor altijd kan blijven zeggen, bij mij 'hoorde'. Mijn pakje sigaretten verstopt in een hoesje, de aansteker en de asbak erbij.  

Burritos en zo

Vandaag weer eens lekker burritos gegeten. Dat is nou zo'n gerecht dat iedereen op zijn eigen manier kan klaar maken. Net als taco's, durum, bobotie en wat hebben we nog meer voor wereldgerechten. Ooit jaren geleden begon het in Canada, waar we voor het eerst toen taco's aten bij m'n zus. Toen dus de wereldgerechten hier nog lang niet in de winkels lagen. Maar ook dat is altijd nog een populair gerecht hier in huis. De taco schelpen lekker volstoppen met gehakt, sla, ui, soms tomaat, soms kaas erbij. Heerlijk! En dan de Zuid-Afrikaanse bobotie, daar varieer ik ook nogal eens mee, dan met aardappelschijfjes, dan een lekkere komkommersalade met stukjes appel erbij, dan met veel appel erdoor en rijst erbij voor de liefhebber. En dan gaan we morgen maar weer eens lekker Hollands aan de biefstuk met gebakken aardappeltjes. Dat blijft natuurlijk ook altijd lekker.

12 of 16, een wereld van verschil

Vanmorgen was Dineke bezig met haar foto's die ze op haar kamer heeft staan. Toen kwam ze ook met een foto waar ze samen op staat met mijn moeder. Ze werd die dag 12 jaar. Over 18 dagen hoopt ze haar 16e verjaardag te vieren. Het blijft leuk, oude foto's terug te zien.

70 jaar getrouwd!

Sla ik vanmiddag de Bunschoter open en dan zie je een advertentie staan van Lammert en Drika Hopman. Ze hopen op 4 juli a.s. de dag te gedenken dat ze 70 jaar geleden getrouwd zijn. Wat een mijlpaal!
En dan ga ik terugdenken.
Lammert en Drika woonden met hun gezin op de Groeneweg, we noemden dat gigo (belachelijke naam, maar weet niet meer waarom dat zo genoemd werd, in het museum eens navragen). Mijn zus Joke was vriendin met hun dochter Alie. Toen de familie Hopman, midden jaren 60 emigreerden naar Canada, was het een paar jaar later logisch dat mijn zus een keer op bezoek ging bij haar vriendin. Samen met haar andere vriendin Babs ging ze in 1968 voor een paar weken op bezoek bij de familie Hopman in Dunville, Ontario.
Een jaar later emigreerde mijn zus dus ook naar Canada. Verliefd geworden tijdens haar vakantie in '68.
5 mei 1969 brachten we haar naar Rotterdam, vanwaar ze met de boot zou vertrekken. Haar liefde voor de jongen was ondertussen verdwenen, maar de liefde voor Canada niet. Ondanks dat ik nog altijd in Spakenburg woon, heb ik voor Canada ook een enorme liefde gekregen. Deze zomer hoop ik voor de 10e keer dit prachtige land te bezoeken en ik zal weer met veel heimwee terugkeren naar Nederland, want ik zeg al vele jaren, Canada is mijn tweede vaderland. Een heerlijk land, waar ruimte is en rust en een prachtige natuur. De glasheldere meren in de Rocky Mountains, de prairies waar je uren kan rijden zonder iemand tegen te komen, waar je kan golfen zonder dat je een handicap moet hebben, waar je van de camping gestuurd wordt omdat je 's avonds om 10 uur de slappe lach hebt, en zo kan ik nog zoveel vertellen over Canada. Joke (in Canada Yoka) woont nu al jaren in de provincie Alberta, waarvan vele jaren in Edmonton en nu sinds kort in Calgary. Een provincie met ook minder leuke dingen. Erg lange en koude winters, wat nooit schijnt te wennen. Toen ik in 1992 eind maart mijn ruim 7 maanden oude zoon Hans ging showen aan mijn zus maakte ik in 2 weken temperatuurverschillen mee van buiten zitten in korte broek tot spelen in de sneeuw en dat allemaal op 1 en dezelfde plek. Ik ben ook een aantal keren in februari geweest en dan temperaturen van min 45 graden meemaken is dan heel normaal, maar in Holland geloofde niemand mij als ik dat dan vertelde. Maar vanaf mei tot en met oktober is een mooie periode in Alberta. Maar nu ben ik dus nog nooit aan de andere kant geweest, in Ontario, maar wie weet kom ik daar toch ook nog wel eens een keer.

En dan is het alweer juni

Vandaag was het de eerste maandag in juni. De sirenes gingen vanmiddag weer. Nog 24 dagen en dan is er al weer een half jaar voorbij van 2011. Nog 23 dagen en dan is Dineke alweer jarig. Dan hoopt ze alweer 16 jaar te worden. Ik kan me de dag van haar geboorte nog zo goed herinneren. Dat zijn gewoon momenten die je bijblijven. Ik kan me niet voorstellen dat je die momenten vergeet. Het was die week warm. Net zo warm als vorige week. En toen ze na ruim 12 uur weeën 's avonds om 20.27 uur werd geboren, was ik zo opgelucht dat ik een gezond kindje gekregen had van God, en dan ook nog eens een meisje, terwijl ik veel liever een jongetje wilde, want dat gefriemel met dat haar bij meisjes dat zag ik echt niet zitten. Nu ze bijna 16 is, ben ik nog altijd verschrikkelijk dankbaar voor mijn lieve dochter. Mijn dochter met dat prachtige dikke lange haar. Waar ik genoeg vlechtjes  mee gevlochten heb in het verleden. En waar ik van die snoepige jurkjes voor heb gemaakt toen ze nog maar net kon lopen. Die al mijn eigen poppen naar de vernieling heeft geholpen door hun haren te knippen, 'make up' d.m.v. watervaste stiften aan te brengen, met alle gevolgen van dien. Maar ach, wat zou dat, ze speelde zo graag met de poppen.
Ja, zo huppelen we door de mand juni heen. We zitten nog aan het begin en weten nog niet wat het einde brengt. Maar ieder jaar is het weer zo'n spannende, drukke periode. Afronding van van alles en nog wat en toeleven naar vakantie. Ja dat doe ik echt, uitkijken naar mijn bezoek aan Canada deze zomer.

Groot is uw trouw oh Heer

Nu hoor ik al sinds 1,5 uur op de piano het lied 'Groot is uw trouw o Heer'. Dineke moet dit morgen spelen op school. Maar bij mij roept het herinneringen op. Onze vakantie 2007, een weekje Ierland, met een weekend in Wales op de heenweg en op de terugweg.
De laatste zondag dat we in Wales waren gingen we naar het kerkje waar 's middags een dienst werd gehouden. We waren met 16 mensen. Wij, als Spakenburgers waren met 8 mensen en de andere 8 waren gemeenteleden, inclusief dominee, koster, organist.
De ontvangst was allerhartelijkst. Het pension waar we in verbleven dat weekend was eigendom van de organist en zijn vrouw, de kosteres van de kerk. Ze vertelde ons dat het pension 's middags gesloten was omdat ze dan naar de kerk gingen. Wij vertelden dat we ook van plan waren naar de kerk te gaan, dus we werden van harte uitgenodigd.
De dienst werd deels gedaan in het Engels en in het Wales, wat voor ons onverstaanbaar was. Maar alles met elkaar maakte het zo'n indruk op mij dat ik het altijd blijf koppelen aan het lied, dat we in het Wales en het Engels zongen: Great is Thy feathfullness, oftewel Groot is Uw trouw o Heer.

Belijdenisdiensten

Het zit er weer op. We hebben vandaag weer 2 belijdenisdiensten gehad. En wat een fantastische diensten waren het. Van de 13 jongeren die vanmorgen belijdenis van hun geloof deden kende ik er niet zoveel, maar de 8 jongeren die vanmiddag belijdenis deden ken ik allemaal vrij goed. Nadia en Petrisca hebben bij me op jeugdvereniging gezeten vanaf hun twaalfde tot hun 16e. Corina en Jessica hebben het laatste jaar ook op onze vereniging gezeten. Ik hoop dat ik via die weg ook een steentje heb mogen bijdragen aan de keuze die ze vandaag gemaakt hebben. Het is toch geweldig als je in je leven voor God mag, kan en wil  kiezen.

Canadese ganzen

Nadat in het vroege voorjaar al een ganzenpaartje was neergestreken om te broeden bij ons achter op het eilandje, zag ik de afgelopen weken steeds een ander soort gans. Ik had het vermoeden dat het om een Canadese gans ging, dus even gekeken op de site van de vogelbescherming en inderdaad. Nu vroeg ik me af of het maar 1 gans was of dat er nog 1 was die op het eilandje zat te broeden. Nu vandaag zag ik voor het eerst pa en ma gans met een aantal piepkleine superlieve gansjes.
Hopelijk overleven ze het allemaal. Trouwens het zijn niet alleen ganzen die hier broeden, want familie eend heeft ook regelmatig gezinsuitbreiding. En dan die hele kleine kuikentjes van de waterhoen, zo schattig. Het is iedere keer weer een genot om dat stukje van het fietspad te lopen met de hond, want wat is het heerlijk om van al het moois wat God ons in de natuur geeft te genieten.

Hoe gaat het met roken?

Deze vraag wordt me tegenwoordig nog wel eens gesteld. Dus ik denk ik zal er maar weer eens over schrijven. Ik heb een paar moeilijke weken gehad. Na 8 weken pleisters, had ik het gevoel dat ik wel eens zonder kon proberen. Dus gestopt met de pleisters. Dat was niet zo'n goed idee. Overdag geen problemen, maar vooral 's avonds en dan met name later op de avond begon ik ontzettend zin te krijgen om te roken.
Dus toch maar weer begonnen met de laagste dosering pleisters. Daar zit ik nu nog steeds op. Zo af en toe sla ik een dag over en het gaat nu wel weer goed. Maar zo gemakkelijk als in het begin vind ik het niet meer. Overdag gaat nog steeds best, maar 's avonds vind ik heel moeilijk, waardoor ik om 9 uur al naar de trapkast loop om een hand vol pinda's te pakken. Waardoor ik ook weer moeite heb om op gewicht te blijven. Ik zit dus gewoon in een dip nu even, maar ik tel iedere keer mijn geld maar, wat ik nog steeds apart leg, waar ik anders sigaretten voor gekocht zou hebben, en dan lukt het wel weer om het vol te houden. Ik moet het gewoon proberen, dan nog maar een poosje pleisters gebruiken.