Het laatste weekend van 2013

De zondag zit er bijna op. De laatste zondag van dit jaar. We hebben een heerlijk relaxte dag gehad. Hans en Marian waren vandaag bij ons. Vanavond gezellig met elkaar gegourmet. Allerlei lekkere dingetjes gebakken en eindigen met een lekkere schep ijs met een scheut advocaat en natuurlijk slagroom. Ik merk wel dat dit typisch van die weekenden zijn dat je toch terugkijkt naar het laatste weekend van vorig jaar, en van de jaren ervoor. Dit jaar, ook door het zachte weer, een kerstvakantie thuis. Door de 2000 stukjes puzzel van Jan van Haasteren die op tafel ligt, echt dat vakantiegevoel. Het is ondertussen de tweede puzzel. Er liggen er nog twee om te maken. Het is ondertussen ook al weer vijf jaar geleden dat we het jubileum hadden van de zaak, toen bestonden we 25 jaar. Nu dus al weer 30 jaar. Toen was het steenkoud, niet warm te krijgen, zo koud en een pak sneeuw later. En nu had ik gisteren het gevoel, jongens we kunnen met de voorjaarsschoonmaak beginnen.
De één wil dit, de ander dat. De één houdt van kou, de ander van zon en warmte. Ik snak naar de dagen dat het weer langer licht is, ik vindt het fantastisch dat het niet vriest en er geen sneeuw ligt. Even winter kan ik nog wel hebben, maar als het zo vroeg begint en dan ook nog lang duurt, daar heb ik moeite mee.
En nu vooruit kijken naar 2014. Als God het wil mogen we dan allemaal een gezond, bloeiend en liefdevol jaar krijgen. Dat we ook mogen uitstralen dat we kinderen van God zijn in een wereld die steeds minder van God wil weten.
Veel heil en zegen toegewenst!

Kerst 2013

Wat leuk vanavond in de Noorderkerk. Die lieve snoetjes, die mooie vlechten, die feestelijke kleding, Chanoeka mocht weer van zich laten horen. En ik kan het niet laten, maar wat mag ik trots en dankbaar zijn als ik onze zoon achter de piano zie zitten en hoor spelen. Wat blijf ik altijd weer genieten van zijn muzikale gaven. Maar ook altijd weer respect voor de kindertjes, die alle liedjes uit hun hoofd leren en zo lekker spontaan staan te zingen. De solo's waar soms de tranen in je ogen schieten, zo mooi.
Hij draait volgens mij al weer 6 (of 7 ?) jaar mee als pianist van Chanoeka.  Ik hoop dat hij het nog lang mag blijven doen.
Morgen zijn bijdrage in de Immanuelkerk en donderdag bij het kinderkerstfeest in de Noorderkerk en dan zit het er weer op voor dit jaar.
Ook vanaf mijn blog wil ik iedereen gezegende kerstdagen toewensen.

Zingen rondom kerst

Waar zijn we mee bezig zo rond de kerst? Het ene jaar ervaar je het met een gevoel van wanneer is het voorbij? Dan heb je er op een gegeven moment zo genoeg van, 4, 5, 6 keer soms het Ere zij God zingen. Ook al blijft het gevoel hetzelfde, iedere keer als ik het weer zing, maar toch. En zo kan ik er nog een aantal opnoemen. Al heel wat jaren lopen we achter onze kinderen aan in verband met kerstconcerten. Er wordt wat afgespeeld op piano, bells of trompet. Maar ook naar concerten waar de kinderen niet aan meewerken. Zo zijn we vorig jaar naar het concertgebouw geweest, waar Pieter Jan Leusink, samen met Louis van Dijk en Cor Bakker een kerstconcert gaf. Een schitterende avond, we hebben genoten, dus we zoeken het ook wel zelf op. Maar toch, dan ook wel weer blij als het er allemaal op zit. Vanavond zong Chanoeka in de Haven. Die kindertjes zijn morgen ook helemaal kapot denk ik. Al die spanning, morgen ook weer optreden, wat merk ik dan aan Hans dat hij al verschillende jaren weer pianist is. Terugkijkend naar een aantal jaren geleden, volgens mij was hij net 18, maar dat weet ik geeneens zeker, de eerste keer dat hij in de Noorderkerk moest spelen, die spanning heeft hij niet meer zoals toen, maar een stukje gezonde spanning heeft hij nog wel altijd en dat is goed. Leuk om dan die rooie wangetjes van die meisjes te zien. Van achternichtje Mieke die solo mag zingen. Wat zullen ze lekker slapen als alles achter de rug is.

 

Deurkransen

Gisteravond hebben we met elkaar wat geknutseld met kerstgroen. Nu ben ik daar niet zo handig in vind ik zelf, maar om me heen zag ik wel een paar creatievelingen. Toch maar een poging gedaan, deze keer om een soort deurhanger te maken. Heel eenvoudig eigenlijk, maar al met al toch leuk geworden.
De andere krans die ik gemaakt heb, is al een paar jaartjes oud. Die is voor de helft bekleed met rood lint wat gewoon kan blijven zitten. De andere helft maak ik ieder jaar weer met veel moeite op met groen en wat andere versieringen.

Mijn krans

Stuk gemaakt door Hans

Dochterlief heeft voor een andere kleur gekozen

Kaarsen maken

Vorige week kreeg ik van mijn schoonzus een site waar de meest uiteenlopende hobby en knutseldingen op staan. Op www.welke.nl staat zo ontzettend veel leuks, lekkers, en nog veel meer op om te maken, dat ik ondertussen al de hele week bezig ben met dingetjes te maken. Ik hen een paar kerstklokjes gehaakt, ben kerstkaarten aan het versieren met een gehaakt randje en hen nu vanavond zelf kaarsen gemaakt. Wat superleuk allemaal om te doen. Ik heb oude stukken kaars en gebroken kaarsen gebruikt. In de hobbywinkel voor een euro een meter lont gekocht, eerst maar eens proberen, dus maar niet teveel tegelijk. En het resultaat mag er zijn, zo leuk en zo gemakkelijk, dit ga ik zeker vaker doen.

5 december 2013

Terwijl ik vanmorgen aan het werk was, viel de stroom uit. Ruim een uur zonder stroom gezeten. Wat merk je dan weer dat je afhankelijk bent in deze tijd van techniek. Gelukkig kook ik nog altijd op gas, dus ik kon water koken voor de koffie. Eerst vanmorgen al allerlei andere eerst gedaan, zoals buiten verschillende dingen toch voor de zekerheid maar even wegzetten, want je weet maar nooit. De storm die ze voorspelden viel me toch mee, maar dat wist ik vanmorgen nog niet. Dus voordat ik met de stofdoek en zeem gewapend aan de gang kon gaan, kon ik dus alleen stoffen en niet zuigen. Maar goed, dat maar na het eten gedaan. Ik moest vandaag wel meerdere keren terug denken aan 5 december 2012, oftewel een jaar geleden. Toen lag ik 's morgens om 8 uur al klaar om geopereerd te worden aan mijn knie. En toen Hans me 's middags op kwam halen en me naar de auto reed, toen dwarrelden er grote sneeuwvlokken naar beneden. De volgende dag was het een ongelooflijke mooie witte wereld. En ik herinner me dat het een tijdje bleef liggen, want ik liet op zaterdag of zondag de hond uit, met mijn krukken, en toen lag er ook nog volop sneeuw. Maar eerlijk gezegd mag het voor mij nu nog wel even weg blijven, tot de kerstvakantie of zo. Ik vind het prachtig, maar er moeten altijd zoveel mensen de deur uit en dan vind ik het toch gevaarlijk.
Vandaag trouwens ook een heel mooi cadeautje gekregen, waar ik ongelooflijk dankbaar voor ben. De uitslag van het 2 jaarlijkse borstonderzoek was goed.

Luistermomenten

Tegenwoordig heb ik nog wel eens de gewoonte om preken terug te luisteren. Een heel prettig moment daarvoor is wanneer ik sta te strijken. Met voldoende strijkgoed, heb je zo een preek of een langer stuk kerkdienst beluisterd. En ik kan dan ook goed geconcentreerd luisteren moet ik zeggen, waar ik dus in de kerk nog wel eens afdwaal, heb ik dat thuis niet. Toch wel lekker dat je dat kan tegenwoordig. Mijn favoriete preken zijn altijd nog de preken van Adrian Verbree. Die kan ik blijven herhalen, geweldig, wat een gaven heeft die man, om Gods boodschap zo duidelijk te brengen. Daarnaast beluister ik ook de themapreken over de gaven van de Geest van Jos Douma, die we op vrouwenvereniging behandelen. Ook moest ik de preek van ds. Colijn beluisteren, want op vereniging had ik daar het nodige over gehoord, dus ook die moest ik even terug luisteren.
Toch handig als je zo twee dingen kan combineren.

Bijna sinterklaas

En ook november is al weer bijna voorbij. Wat gaat de tijd toch snel. Weer een heel hectische maand gehad. Het begon met dankdag. Die voor ons wel raar eindigde, ook al ontdekten we het pas donderdagmorgen dat er was ingebroken op de zaak. Verschillende dingen vernield en gestolen. Gedaan op woensdagavond tussen ongeveer kwart voor elf en tien over elf. Nog geen week later wordt de auto terug gevonden met bijna alle spullen erin. Wij ongelooflijk blij natuurlijk. Maar je zit nog steeds met alle rommel en rompslomp. Verder een drukke maand tot nu toe, met vergaderingen, vereniging en werk, thuis, op de zaak en in het museum. Vrijdagmiddag naar de bus geweest voor het borstonderzoek. Als we over 2 weken sinterklaas hopen te vieren moet ik de uitslag ook binnen hebben rond die tijd. Ben altijd weer blij als het goed is.
Nog een goeie vijf weken dan is 2013 ook al weer voorbij. Nu dus eerst voor sinterklaas aan de gang. Heb leuke spulletjes gekocht voor iedereen. Bijna klaar, alleen de gedichten nog. Maar ik heb nog twee weken.

Eind oktober….

Onverwachts gingen we dus een midweekje weg. Gekregen van de kinderen voor ons 25-jarig huwelijk. Een piepklein schattig 2-persoonshuisje op de Lommerbergen in Limburg. Een prachtig park met een heerlijk zwemparadijs. Ja, zowaar, zelfs ik ben drie keer wezen zwemmen en bubbelen. Wat hebben we genoten, er even helemaal tussenuit, terwijl je dat helemaal niet verwacht. En toen kwamen we thuis, maar voor slechts 1 nachtje want Dineke en ik zouden voor de herfstvakantie naar de Belties gaan. Zoals iedere herfstvakantie om de boel af te sluiten voor het winterseizoen. Hans ging het weekend met ons mee en Hans jr. kwam maandag en dinsdag even langst. We hebben in ieder geval een heerlijke week gehad, met super mooi weer. Lekker gewandeld, dagje gewinkeld en borduren, lezen en uitslapen. Oftewel luieren, wat wil een mens nog meer. Maar ja, overal komt een eind aan en dus ook aan deze twee vakantieweken.
We kunnen dankbaar terug kijken op een bijzondere oktobermaand. Er zijn zoveel mensen geweest die aan ons gedacht hebben, met een kaartje, bloemetje of wat lekkers. Bovenal mogen we God danken dat  we dit jubileum mochten vieren, samen met onze kinderen en iedereen die ons lief is.

7 oktober 1988 - 7 oktober 2013

Muziek op Diek

De reden dat wij afgelopen zaterdag naar Eemdijk gingen om getuige te zijn van 'Muziek op Diek' was onze zoon Hans. Hij was gevraagd om mee te spelen met het gem. koor 'De Hoop'. Nu vraag ik me nog steeds af waar ik het meest van onder de indruk was. Ik denk als ik heel eerlijk ben, dat de aanblik van de botters op de Eem en de zonsondergang toch de allermeeste indruk op me hebben gemaakt. Eerst kwam de Herdersfluit op een botter aanvaren. Daarna kwam De Hoop op een botter en toen moesten we weg i.v.m. een verjaardag in Veenendaal. Maar wat een prachtig gezicht! Wat is Gods schepping toch ongelooflijk mooi.

 

Appelmoes en appeltaart

Ik heb vandaag de appels van de boom gehaald. De laatste tijd de boel goed in de gaten gehouden en voordat alles gaat rotten en van de boom vallen, dacht ik vanmorgen, nu eerst de trap er maar bij en plukken. Dit jaar heb ik bijna 75 appels eraf gehaald. Of eigenlijk nog zo'n 15 meer die ik voor de appeltaart met Hans zijn verjaardag heb gebruikt. Maar vandaag dus bijna 75 stuks. Daarna heb ik ze afgespoeld en uitgezocht. De kwaliteit was dit jaar beter dan vorig jaar. Ongeveer de helft had wat meer plekjes dan de andere helft, maar die kun je bijna zo in de winkel leggen, zo mooi waren die. Dus ik heb vanmorgen al een tijd zitten schillen voor een pan vol appelmoes, die hier aan tafel altijd gretig aftrek heeft. En nu ga ik straks een lekkere appeltaart maken, dus eerst weer een poosje schillen. Maar dat hebben we er wel voor over. De mooie hou ik voor handgebruik, want het zijn tenslotte Golden delicieus, een lekkere handappel.

Open monumentendag

Vandaag was het open monumentendag. Ook museum Spakenburg deed hier aan mee. Iedereen mocht gratis naar binnen en in het museum waren gezellige hoekjes waar vrijwilligers bezig waren met handwerken aan diverse dingen. Ik hoefde niet de hele dag te helpen maar vanmiddag was het reuze gezellig en lekker druk, ook in het museum café. Ik blijf het leuk vinden dit vrijwilligerswerk te doen. Het biedt de nodige afwisseling met mijn andere vrijwilligerswerk als scriba. Dat is een ander wereldje met al die mannen. Maar voor het museum begint het zomerseizoen ook op te schieten. Nog een week of 6 tot eind oktober dan wordt het weer winteropeningstijden. Dus ook dan weer wat rustiger na de Spakenburgse dagen, de Visserijdag en de open monumentendag.

Een nieuw seizoen

Eindelijk is het dan zover. Ondertussen maandag 9 september, maar nu is dan ook Dineke als laatste begonnen op school. Voor iedereen denk ik wel wennen, wat betreft roosters en overige invulling van dagen door Hans en Dineke.
Terwijl Dineke een makkie heeft met heel veel uren thuis, ziet Hans zijn week er wel anders uit. Stage lopen in Amersfoort, lessen volgen in Amsterdam, in Utrecht, en thuis studeren voor van alles en nog wat. Daarnaast bezig met Chanoeka en een paar uurtjes catechisatie geven plus de voorbereiding daarvan. Als hij dan nog een paar vrije uurtjes heeft wil hij ook nog wat geld verdienen, dus de weken vliegen om. En ik vang iedereen maar zo'n beetje op als het nodig is. Ik vind het trouwens wel lekker dat Dineke zoveel thuis is nog, want ze is voor mij een fantastische hulp. Wel zo fijn soms want het kerkelijk seizoen is ook weer volop begonnen en dat kost ook de nodige tijd voor mij.

Visserijdag 2013

Wat hebben we gisteren weer een mooie dag gehad. En druk in het museum en bijna tot aan het eind van de dag droog, gelukkig maar, want er liepen heel veel mensen met klederdracht aan. Ook Dineke en ik hadden ons weer in de dracht gehesen. Mooi hè?

Ik hou van Holland!

Ik hou van Holland vlaai. Nieuw in het assortiment bij Multivlaai. Voor de verjaardag van Hans vond ik het wel leuk om deze vlaai te bestellen. En ik kan alleen maar zeggen, probeer hem ook maar eens want lekker dat hij was!

Een bijzonder cadeau…..

Vandaag is onze zoon Hans jarig. Hij had allerlei wensen en een aantal daarvan hebben we vervuld. Maar vanmorgen kwam eigenlijk wel het meest bijzondere cadeau, waar hij absoluut niet op gerekend had. Wat was namelijk het geval? Na twee weken ploeteren en al bijna de moed opgegeven is het hem toch gelukt vanmorgen om de mol te vangen. Hoe is het mogelijk, we dachten dat de mol hem steeds te slim af was, maar nu, precies op zijn verjaardag, heeft Hans toch de strijd gewonnen. Hiep, hiep hoera!!

Wat is dit?

Je zult je afvragen wat dit is.
We zijn dat ongelooflijk vervelende ondergrondse beestje zat. Meer dan zat. Hij ruïneert de hele tuin en we krijgen hem niet te pakken.
Nu heb ik een allerliefste zoon, die is gaan zoeken hoe hij hem kan vangen. Een andere methode dan alleen klemmen zetten.

Wanneer wordt hij gevangen?

Zuiderzeemuseum

Afgelopen donderdag zijn we een dagje uit geweest naar het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen. We troffen het niet zo erg want de dag begon met regen en dat zou pas rond 1 uur over zijn. Mar dat mocht de pret niet drukken. We konden genoeg huisjes in om dingen te bekijken en te beluisteren. We genoten volop en ontdekten wat een geweldig leuk museum dit is, waar we nog nooit geweest waren. Rond half een, toen bleek dat de bakkerswinkel net even dicht was voor de lunchpauze (ze werken daar ook met heel veel vrijwilligers) zagen we er vlak naast een filmzaal. Dat kwam mooi uit, omdat het nog steeds regende. Zo konden we mooi even een poosje droog zitten. Allerlei oude filmbeelden kwamen langst. En het allermooiste was dat ik op een gegeven moment ineens mijn 'ootje Spakenburg' oftewel vaders moeder, oftewel 'Griet van de korperaal' langst zag wandelen. In een rouwstoet liep ze volop in beeld voorbij. Wat ontzettend leuk om dat te zien. Ik weet niet waar de filmbeelden vandaag komen, maar hier wist ik dus het bestaan niet van af.
Gelukkig dat het aardig droog begon te worden toen we weer naar buiten gingen, en toen we het broodnodige patatje op hadden brak zelfs het zonnetje flauw door.

Al met al hadden we een erg leuke dag, maar we moeten nog een keer terug voor het binnenmuseum, want daar kwamen we niet aan toe. Wel hebben we nog even door Enkhuizen zelf gelopen, wat ook erg gezellig was.

Shoppen in Vathorst

Vanmiddag zijn we wezen shoppen in Vathorst.  We zijn om half 5 naar de kerkdienst van Amersfoort-Vathorst geweest. We hebben de bouwvakperiode gezamenlijke diensten met de Petrakerk.  Nu vinden wij diensten om 7 uur 's avonds helemaal niets. De eerste gezamenlijke dienst zijn we nog geweest, maar vorige week zondag zijn we om 5 uur naar de Lichtkring in Amersfoort-Emiclaer geweest. Maar vandaag moest onze eigen dominee Drost daar preken dus we besloten om naar Vathorst te gaan waar ds. Reitsema voor zou gaan. Hij had een preek over Zondag 31, oftewel de sleutels tot het Koninkrijk van God. Wat een geweldig boeiende preek kregen we te horen. Dan besef je weer dat een leerdienst over de catechismus helemaal niet duf en saai hoeft te zijn. Want het kan ook heel erg boeiend zijn en sturend. en leerzaam. De stoelen mogen wel van betere kwaliteit zijn, maar verder geen klacht van onze kant over de eredienst in Amersfoort-Vathorst.

Weer thuis

We zijn al weer 2 weken thuis van vakantie en zo zoetjes aan begint alles toch wel weer een beetje in z'n ritme te komen. Ik wil eerst altijd het vakantiegevoel nog een tijdje vasthouden, maar nu het weer wat omgeslagen is merk ik dat ik toch wel weer mijn draad op pak van mijn werk en mijn huishouden. Het is leuk om de vakantiefoto's terug te kijken en terug te denken aan 2 heerlijke weken in Duitsland en Tsjechië. Nu Hans woensdag ook terug gekomen is uit Zwitserland en ook hij weer aan de etenstafel zit is alles weer bij het oude. Ik begon er al bijna aan te wennen voor 3 personen koken, maar nu dus weer een paar aardappeltjes meer schillen.  Helemaal in ons ritme zijn we natuurlijk nog niet, want begin september beginnen de studies weer van Hans en Dineke, dus dat is allemaal nog even anders. Maar we mogen wel weer dankbaar zijn dat iedereen weer gezond en wel thuis gekomen is van vakantie.

100 jaar oud

Afgelopen voorjaar kwamen we in het bezit van een wel heel oude bistroset. En niet zo'n standaard met 2 stoelen, maar een met 4 stoelen met armleuningen. Een vriend van Hans wilde ervan af, want het was afbraak. De tafel waren de latten allemaal verrot en de stoelen moesten ook allemaal gerepareerd worden en alles moest opnieuw geschilderd worden.
Gelukkig hebben we een dochter die het geduld en de precisie van haar moeder heeft geerft wat betreft schilderen. Dineke heeft ervoor gezorgd dat we nu kunnen genieten in de tuin van een 100-jarig bistrosetje.

Jarig in Berlijn

Als je midden in juli jarig bent dan vier je je verjaardag nog wel eens op een andere plaats of in een ander land. Zo ook dit jaar. We waren dit jaar een paar dagen in Berlijn. Tijdens mijn verjaardag hebben we een stadswandeling gemaakt langst diverse beroemde plaatsen. Vanuit ons hotel dat vlakbij Alexanderplatz lag, gingen we met de metro naar de Brandenburger Tor, daar loop je ook zo tegen de Reichstag aan en hiervandaan gingen we naar het holocaust monument. Vandaar naar de Potsdamer Platz en het Sony Center. We eindigden onze route bij Checkpoint Charlie. 'S avonds gingen we naar de Hackischer Markt waar we gegeten hebben.
Deze keer dus geen huis vol visite maar met z'n drietjes in Berlijn een jaartje ouder geworden.

Bij de restanten van de muur en op de lijn hoe de muur gelopen heeft lag dit plaatje.

Checkpoint Charlie

Bachelorproef

Vanmorgen mochten we in Kampen komen luisteren naar de presentatie van de eindscriptie van Hans. Toch best wel een zenuwslopend uurtje, niet alleen voor Hans, maar ook voor ons. De afgelopen maanden heeft hij er toch heel wat uurtjes in gestoken en nu na drie jaar TU heeft hij bijna zijn bachelor, bijna want hij moet in het najaar nog enkele vakken afronden om aan zijn vereiste studiepunten te komen, maar ja, met 2 studies tegelijk is dat niet zo vreemd. Gelukkig mocht het goed worden afgerond vanmorgen, want met een 5,5 en een 8 kan hij tevreden zijn.

Vruchtbomen

Ik heb aardig wat vruchtbomen en struiken in de tuin staan. Pruimen, perzik, een appelboom, kweeperen en rode bessen en dan nog een boom waar vruchten aan groeien maar die ik nu nog niet herken. Ik heb ook kersen gehad, maar die heeft een ziekte, want dat blad verschrompeld helemaal en de beginnende vruchten waren allemaal binnen de kortste keren eraf. Maar de rode bessenstruik zat dit jaar heel erg vol. Nu heb ik ondertussen geleerd dat je die niet moet laten hangen tot ze helemaal rood zijn, want dan zijn de vogels je voor. Dus die heb ik er allemaal afgehaald toen ze heel licht rood begonnen te kleuren en zijn ze binnen bijgekleurd tot een mooie rode bes. Een aantal jaren terug had ik tomaten in de tuin waar ik dat ook mee deed, niet vanwege de vogels maar vanwege het weer. Nu heb ik dan nog een appelboom, golden delicious, die heel erg vol zit. Nu maar hopen dat ze uit kunnen groeien tot een mooie grote vrucht, want hier kan ziekte of weersomstandigheden ook alles snel verpesten. De perzik lijkt het goed te gaan doen, maar ik heb geen idee wanneer of die rijp gaan worden. En de pruimenboom is voor het eerst dat die zo vol zit, nu maar afwachten wat daar mee gaat gebeuren. Wel erg leuk om die vruchten te zien groeien en te verzorgen.
Wat zie je hier dan ook weer het geweldige werk van onze Schepper in terug.

Heel Holland bakt

Dus ook wij bakken mee. Thuis wel te verstaan. een leuk programma wat ons aanspoort om ook te gaan bakken. Ik vind het iedere week weer leuk om te kijken wat ze maken. Er zijn toch veel dingen die ik ze niet na doe, maar na de eerste aflevering heb ik een tulband gemaakt die zer goed gelukt was en nu heeft Dineke gisteren koekjes gebakken en zien ze er niet leuk uit? En ze smaken lekker.

Vissen

Niet alleen hou ik ervan om vis te eten, maar ik vind het ook leuk om levende vissen te hebben. Buiten in de vijver en binnen in het aquarium. Nadat ik een paar jaar geleden al onze karpers dood heb laten gaan, hadden we buiten in de vijver nog maar een paar goudwindes over. Binnen had ik 2 sluierstaart vissen, maar 1 ging er een paar maanden geleden dood. Dus toen heb ik 4 kleine goudvisjes erbij gekocht.
Nu is het ironische dat we gisteren voor buiten 8 goudwindes van een klant kregen, van wie de vijver te vol werd en dat vanochtend in mijn aquarium een dood goudvisje lag te drijven.
Dus buiten kleurt het weer volop oranje en binnen is het wat leger geworden.

De Kronkels

Ik loop regelmatig met mijn hondje door de Kronkels. Niet alleen de straat, maar het industrieterrein. Zo ook vandaag. Via de Amersfoortseweg loop ik dan over het terrein van Cool Invest naar de Einsteinweg, via de Copernicusweg of de Edisonweg en soms via de Marconiweg, richting de Fahrenheitweg. Je loopt dan langst allerlei bedrijven en neemt ongetwijfeld toch de namen in je op. Zo heb ik al vaak gekeken naar de posters van Beach Life en denkend dan, wat zit daar voor een bedrijf achter en wat voor mensen werken daar. Zo loop ik ook altijd langst Bungas. Met het hondje, of eigenlijk een kleine felle Jack Russel, die keurig binnen blijft ook al ziet hij mijn hond en zou hij daar graag op af gaan. Maar ik loop ook langst bedrijven als Officebox, shopexpress en Spindel. Soms vraag ik me af, wat voor bedrijf is dat en wat doen ze daar. Maar zo loop ik ook altijd langst een bedrijfje waar ik altijd flipperkasten zie staan als de deur open staat. Daar doen ze dus iets met speelautomaten. Als ik tussen de middag loop dan wandelen veel mensen ook door de Kronkels die ergens daar achter die gevels werken en even de frisse lucht ingaan om hun lunch te gebruiken en hun benen te strekken. Bij andere bedrijven denk ik wat doen zij hier, kijkend naar hun website had ik nooit gedacht hier bepaalde bedrijven te vinden. Vanavond gewoon dus eens lekker via google maps een aantal sites bezocht van bedrijven die toch eigenlijk bijna allemaal onze buren zijn, en dat was best wel even leuk om er niet langst te lopen nu maar via de site te bekijken.

Bijna 18

Zondag a.s. hoopt Dineke 18 jaar te worden. Ik merk het al een paar maanden dat allerlei instanties dat ook weten, oftewel er wordt goed voor haar gezorgd zullen we maar zeggen. Van de belastingdienst, van de zorgverzekeraar, van haar bankrekening, enz.  Ze wordt zelfstandig, voor de wet. Ze mag vanaf zondag ook alleen autorijden, zonder dat Hans of ik er naast zitten. Heerlijk vind ik dat, ook al was het super dat ze 2,5 maand geleden haar rijbewijs in één keer haalde, ze mocht nog niet alleen rijden.
Maar nu wordt ze dus 18.

Ze zag op vrijdagavond 30 juni om 20.27 uur het levenslicht in Amersfoort en nu dus bijna 18.

100 jaar geleden

Zaterdag was het honderd jaar geleden dat mijn vader werd geboren. Ondertussen alweer bijna 10 jaar geleden dat hij overleden is, want hij mocht de gezegende leeftijd van 90 jaar bereiken. Maar 22 juni 1913 werd hij geboren. Ik realiseer me dat het eigenlijk een gek gevoel is dat je vader 100 jaar geleden werd geboren. Ben ik dan al zo oud? Mijn vader was 44 en mijn moeder 42 toen ik werd geboren, dus ze waren best wel oud eigenlijk, maar in de jaren '50 kwam dat vaker voor. Mijn eigen opa's en oma's werden allemaal geboren nog voor 1900. De exacte jaartallen weet ik niet allemaal meer, maar van 1 oma weet ik dat ze in 1878 is geboren en haar man in 1858. Dat waren dus mijn opa en oma. De overgrootouders van mijn kinderen van 18 en 21. Zo gek soms om dat te realiseren.

Zomeravondconcert

Vanavond deden beide kinderen mee aan het zomeravondconcert op het Spuiplein. Terwijl aan de kant van de pleinhuisjes het basketball bezig was, speelden aan de andere kant de  slagwerkgroep en de fanfare van Excelsior beurtelings leuke nummers voor het publiek dat gezellig op de terrasjes zat of rondom de muzikanten stonden te luisteren. Het weer was prima, dus daar lag het niet aan. een volgende keer hoop ik dat ze ook iets samen gaan spelen en niet alleen om de beurt, want volgens mij klinkt het heel goed als de fanfare en slagwerk iets samen doen.

Lieve mensen

Wat fijn om meeleven te ervaren op moeilijke momenten. Vanmiddag kwam op het verkeerde moment dat telefoontje van de mentor. Dineke heeft het niet gehaald. Geen herexamen, maar het helemaal niet gehaald. Het was bijna half vijf toen de telefoon ging. Toen wisten we het. Dineke nam op en het werd meteen duidelijk. Ze begon aan de examens met geen topcijfers, maar ook absoluut niet de slechtste uitgangspositie. Maar de spanning heeft haar genekt. Ze is zo intensief bezig geweest met leren, dat ik wel eens dacht, hou er nu maar eens even mee op. Maar het mocht dus niet baten.
We gaan kijken wat of de volgende stap is. Eerst maar even laten betijen. We vinden het wel erg lief dat iedereen zo meeleeft; dankjewel lieve familie en vrienden.

Examen diefstal

Dit is dus iets wat je nooit meer vergeet. Net dit jaar, dat Dineke examen heeft gedaan, gebeurt er zoiets. Zo heb je van die gebeurtenissen die samenvallen en die je gewoon nooit vergeet. De eerste twee spanningsmomenten zijn nu voorbij. Gisteravond was het gala van V6 wat natuurlijk ook de nodige spanning geeft, maar wat een leuke avond werd. En nu eerst wachten tot 5 uur en toen tot 6 uur om eindelijk te horen dat de examens niet opnieuw gedaan moeten worden.
Nu het allerlaatste moment van spanning wat betreft school hopen we, als ze morgen de uitslag gaat krijgen. Binnen 24 uur weten we het.

Ootje Spakenburg

Tijdens de boerenbeestenboeldag liep ik bij de kraam langst van de Historische vereniging. En ineens zag ik een mandje met oude ansichtkaarten. En daartussenin lag een kaart die ik kende. Want die kaart hadden mijn ouders ook en die zal nu denk ik wel bij één van mijn broers of zussen zijn. Maar ik vond dat zo leuk om diezelfde kaart te zien liggen op de kraam tijdens de boerenbeestenboeldag.
Dus ik kon hem niet laten liggen en voor 2 euro heb ik hem gekocht en staat hij nu te pronk in mijn kamer.

de moeder van mijn vader, oftewel Griet van de Korporaal

Mooie zondag

Vandaag was de zondag dat bij ons in de Immanuelkerk nieuwe ambtsdragers werden bevestigd. Vanmorgen hadden we een mooie kerkdienst waarin ds. Drost een hele groep mannen mocht bevestigen in het ambt voor de komende vier jaar. Ook mijn man Hans is bevestigd in het ambt van ouderling. Toch wel bijzonder, dat hij na diaken geweest te zijn, en jarenlang actief binnen de G.O.V. nu als ouderling mag gaan dienen. Het overwegen, de tijd er naartoe te leven, je bent er mee bezig en het is zo gemakkelijk praten, wel of niet doen, maar zoals ik vorig jaar een beslissing nam om scriba te worden toen me dat gevraagd werd, zo is er ieder jaar de beslissing om het ambt als ouderling of diaken te aanvaarden. Nee zeggen is altijd zo gemakkelijk. Allerlei andere dingen in je leven voor laten gaan; je werk; je hobby's; je gezin; je motivatie; wat kun je al niet bedenken om nee te zeggen tegen het ambt.
Maar mooi is het dan om dankbaar terug te kijken op een mooie zondag zoals vandaag. Broeders die ja hebben gezegd.

Heerlijk weer

Eindelijk, eindelijk, eindelijk! Wat een heerlijk weer. Wat hebben we er lang op moeten wachten, maar nu dan eindelijk zomerse temperaturen. Dineke kwam gisteren met het idee om vanmiddag te gaan fietsen. Dus na de lunch de fiets gepakt en richting de Oostdijk gefietst. We konden niet te ver gaan want ze moest op tijd terug zijn voor de slagwerkgroep. Dus we hebben het maar tot Nijkerk gehouden,  hebben daar de fiets geparkeerd en lekker even wat winkeltjes door gestruind. Bij de ijswinkel, net zoiets als de Spatel, lekker even gezeten met een lekker bakje koffie en Dineke een paar bollen ijs.
Maar wat is dat heerlijk om door de polder te fietsen, hooi te ruiken wat ligt te drogen, de vogels te horen en te zien en te beseffen hoe weinig of we hier van weten. Welke vogel hoor ik hier en wat is dat voor een mooi vogeltje? Volgende keer misschien een boekje meenemen. Alleen jammer dat de automobilisten schijnbaar alleen maar plankgas kunnen passeren. En zelfs een weg waar alleen bestemmingsverkeer mag komen, zoals de Bontepoort, vond ik wel erg veel bestemmingsverkeer rijden en ook weer zo hard. Maar over de dijk was wel heel leuk en natuurlijk ook weer een stukje jeugdsentiment.

Broodtrommel

Vanmorgen heb ik, ik hoop voor de laatste keer, Dineke naar het Guido gebracht. Vandaag is haar laatste examendag. Vanmorgen Duits en vanmiddag Maatschappijwetenschappen. En dat begon dus op 13 mei, nu vandaag is het 23 mei, en over precies 3 weken op 13 juni zijn de uitslagen.
Terwijl ik in de keuken aan het werk ben, kom ik haar broodtrommel tegen. Sentimenteel als ik ben, denk ik terug aan 4 jaar geleden. Hans heeft 6 jaar lang dezelfde broodtrommel meegenomen naar het Guido; Tupperware, dus niet kapot te krijgen, en toen hij daar klaar was, kreeg dus ook zijn broodtrommel rust, oftewel nooit is die meer meegenomen; zijn brood los in een zakje tussen zijn andere spullen in.
Nu zie ik dus Dineke haar broodtrommel. Ben benieuwd wat voor leven die gaat leiden straks. Ze heeft hem jarenlang meegehad, maar ik dacht niet alle zes jaren. Vaak wilde ze een andere hebben, maar we vonden nooit een goeie broodtrommel zoals deze. En ik moet zeggen, dit is geen Tupperware, maar hij is wel ijzersterk. Maar net zoals we de toekomst van de broodtrommel nog niet weten, zo weten we de toekomst van Dineke ook nog niet. Eerst maar eens kijken of ze slaagt, en dan zien we wel weer verder.

Files

Wie heeft er geen last van? Het is een drama op dit moment. Een drama om 's morgens hier uit Bunschoten weg te komen. Vanmorgen om tien voor 8 de deur uit gegaan om Dineke naar school te brengen; 35 minuten later was ik bij school. Op de Bisschopsweg was het een slakkengangetje. Dat kroop vooruit. Daar deed ik het langst over. Om de A1 op te komen moest ik even kruipen, maar eenmaal erop reed het goed door gelukkig tot Amersfoort, maar daar moest ik er toch af. En dan te bedenken dat het nog weken duurt voordat de Amersfoortseweg weer te berijden is. Terug kon ik gelukkig over de Zevenhuizerstraat, wat voor mijn gevoel iets sneller gaat dan via Baarn. Maar het blijft irritatie geven, dat is iedere Spakenburger wel met me eens denk ik.

Verkleurd

Vandaag is me iets gebeurd, wat me al jaren niet gebeurd is. Ik had 2 overhemden van mijn lieve zoon in de was gedaan, samen met een broek van Dineke. Er absoluut niet bij stil gestaan dat er wat mis kon gaan. Toen ik dan ook de wasmachine leeg haalde, zag ik tot mijn grote schrik dat zijn witte overhemd een mooie mintgroene kleur gekregen had. Net als zijn overhemd dat hij droeg toen hij zelf belijdenis deed en wat al wel wat ouder was dus, maar nu dus echt niet meer te dragen is. De broek van Dineke gaf dus behoorlijk af. Dit is me dus echt al lang niet meer overkomen, dat ik dingen bij elkaar in stop die afgeven. Voortaan maar weer beter opletten.

Kleine dingetjes

Het is alweer een week geleden dat het moederdag was, maar ze hebben me vorige week het meest verwend door me de hele dag in de watten te leggen, oftewel dat alles voor me gedaan werd. Dat vond ik toch echt wel heerlijk. daarnaast zat ik vanmiddag nog lekker te smullen van de overheerlijke bonbons die ik gekregen had van Dineke. Hans had een leuk tasje met een pompje zeep, douchegel stukje zeep en een washandje. Gekocht in het klooster toen hij daar een paar weken geleden was. Marian had een mascara voor me gekocht en Dineke had ook nog een paar mooie kleuren oogschaduw. Gewoon echt leuke kleine dingetjes waar ik weer heel lang wat aan heb en waar ik heel erg blij mee ben.

Weer een week voorbij

Het is alweer vrijdag. Weer een week voorbij. Toch wel een andere week weer dan de doorsnee. De examens zijn begonnen. ook hier heeft dat zijn impact. Ook zijn Hans en ik nog een nachtje naar de caravan geweest. Donderdag ben ik druk geweest om daar alles weer pico bello te krijgen voor de seniorenweken die volgende week beginnen. Dan is hij verhuurd, dus ja, dan moet alles netjes zijn. Gelukkig was het in Hardenberg gisteren de hele dag droog, dus ik heb lekker alle dekbedden en kussens de hele dag buiten gehad om te luchten. Door die feestdagen is een week toch ook anders. Toch ook weer wat extra's in huis halen, oftewel wat lekkers voor het Pinksterweekend.
En dan natuurlijk ook het weer. Ik wordt er zo moe van, die kou, ik loop nog steeds met mijn winterjas aan, terwijl het al half mei is, oh ik snak zo naar warmte.
Ik heb gelukkig van de week wel tijd genomen om te gaan sporten. Ook al heb ik niet altijd zin, als ik er eenmaal ben dan ben ik wel altijd blij dat ik gegaan ben.
En ja, zo wordt het weer weekend, het belangrijkste op dit moment is aftellen naar donderdag. De laatste examendag voor Dineke. De vlag uit, figuurlijk dan, want 13 juni weten we pas of het dan ook letterlijk kan.

Het is zover

Het is dan eindelijk zover. Vandaag zijn de examens begonnen. De afgelopen twee weken heeft Dineke dagelijks zitten leren om maar zoveel mogelijk de stof erin te krijgen. En nu zit ze op dit moment te zweten op haar Nederlands. Gelukkig is het weer voor de examenperiode goed, want vorig jaar was het behoorlijk warm en dat is ook niet echt prettig. Het aftellen is nu begonnen, deze week op woensdag en vrijdag en volgende week nog drie dagen en dan is het wachten op 13 juni, de dag van de uitslagen! Precies over een maand dan is alles achter de rug, het lijkt zo ver weg, maar je zit er zo weer tegen aan. Ik hoop voor iedereen die dit jaar examen doet, dat ze het mogen halen en dat ze daarmee weer een fase in hun leven af kunnen sluiten.

Ganzenterreur op het fietspad….

Bijna 2 weken geleden was het dan eindelijk zover, bij het ganzen echtpaar dat achter bij ons op het eilandje zat te broeden, kwamen de eieren uit. Tot die tijd zagen we alleen het mannetje vaak lopen in de groenstrook naast het fietspad, maar nu is dus de ellende begonnen. Want pa en ma gans met hun 4 jonge kuikens lopen de hele dag langst het fietspad, steken het fietspad vele malen over en worden dus boos als er een fietser, bromfietser of wandelaar langst komt.
Het is niet alleen blazen wat ze doen, maar het mannetje valt gewoon mensen aan. Afgelopen woensdag zag ik het drie keer gebeuren, daarnaast hoorde ik een paar keer gegil van meiden die werden aangevallen. Hij wacht tot je voorbij bent en dan vliegt hij omhoog en pikt tegen de rug/nek van de passerende voorbijganger. Dit geeft natuurlijk gevaarlijke situaties.
Dus ik heb woensdag eerst de dierenambulance gebeld. Maar omdat er kosten aan verbonden zijn om de ganzen weg te halen, moest ik van hun de gemeente bellen, zodat zij opdracht krijgen en een adres hebben om de rekening naartoe te sturen. Dus ik woensdagmorgen meteen de gemeente gebeld. Daar mijn verhaal gedaan, ook kreeg ik te horen dat er maandag ook al iemand gebeld had. Ik heb toen ook gezegd dat zij de dierenambulance moesten bellen. Er zou actie ondernomen worden vertelde de telefoniste me. Maar ondertussen is het vrijdag en de ganzen zitten er nog steeds en ze vallen nog steeds mensen aan. Vanmorgen fietste een vrouw vanuit richting Amersfoort rustig langst de familie gans. Ik liep met de hond buiten en zag het allemaal gebeuren. Ze schrok zich wild toen ze gepikt werd nadat ze de ganzen gepasseerd was.
Ik vraag me af of er eerst ongelukken moeten gebeuren voordat er wat gebeurd.
Maandag beginnen de scholen weer en denk maar niet dat meneer gans zijn kindertjes dan ineens niet meer zou beschermen.

In het klooster

Vanmorgen is Hans jr. vertrokken naar Abdij Onze Lieve Vrouw van Koningshoeven. Hij mag enkele dagen in retraite in het klooster; uitgaande van de TU Kampen. Gisteren kwam hij thuis met een brief met instructies, hoe te handelen in het klooster, de tijden van opstaan, eten, bidden en heel veel stil zijn. Tijdens het eten bijvoorbeeld, of het ontbijt, ik zie dat al voor me: mag ik de pindakaas? Nee, dus dat mag je niet zeggen denk ik, want stil zijn, is niet praten. Ik heb vandaag zo eens even op hun site gekeken, en het ziet er niet verkeerd uit. Het is misschien helemaal zo gek nog niet om eens even tot rust en bezinning te komen. Ze gebruiken wel een aantal uren voor studie, en Hans heeft diverse boeken meegenomen, maar hij heeft één ding thuis gelaten, of eigenlijk geruild met mij, zijn telefoon. Dat zal vreemd voor hem zijn, echt heel vreemd om die niet 24 uur paraat te hebben.
Maar ach, het is zo weer vrijdag, en woensdagavond komt hij nog weer even thuis om met Chanoeka op te treden.

Hoera, geslaagd!!!

Dineke heeft haar rijbewijs!! In 1 keer geslaagd. Wat een opluchting. Vorig jaar, op een dag na een jaar geleden had ze haar 1e rijles en nu vanmiddag mocht ze afrijden en het verlossende bericht krijgen dat ze was geslaagd. Nu moet ze nog 2 maanden met een begeleider rijden tot ze 18 jaar is. Heerlijk dat dit traject ook voorbij is. Dank aan instructeur Hans van Oostenbrugge. Heel relaxt begon ze vorig jaar en nu dus het felbegeerde papiertje op zak.

Genieten

Vanavond zat Hans achter de piano, ik zat achter de laptop, en dacht na. Ik moest denken aan een moeder; een moeder die nog een nachtje slapen verwijderd was van het huwelijk van haar dochter. En toen kwam bij mij de gedachte op, dat ik straks ook een moment ga krijgen dat ik mijn zoon niet meer hoor spelen hier in huis. Ik was bezig het aanrecht op te ruimen; hij speelt piano. Ik was even jaloers; jaloers op Marian, die Hans + pianospel straks gaat meenemen. Wat klinkt dat gek, en ook nog zo in de toekomst, maar het geeft wel een brok in mijn keel. Want het raakt me wel, als ik hem van die gevoelige muziek hoor spelen. Wat kan ik er van genieten, ook al uit ik me niet, of kan ik beter zeggen, heb ik moeite om me te uiten, maar het blijft me aangrijpen. Wat geweldig mooi, en dan een zucht van verlichting dat ik ook nog een lieve dochter heb, die ook piano speelt, waar ik ook intens van kan genieten en die nog thuis woont. Ik weet niet wie het eerst het huis uit gaat, maar van allebei probeer ik zoveel mogelijk te genieten nog, nu het nog kan.

Monnikenwerk

Ja, ik vraag me eigenlijk af of je dat wel zo noemen kan. Ik bedoel dus het borduurwerk waar ik sinds de zomer van 2011 mee bezig ben. Gekregen voor mijn verjaardag. Gevonden in een handwerkwinkeltje op Vancouver Island. Ik had dat voorjaar een leuk borduurwerkje gemaakt wat ik in Hardenberg gekocht had. Een stukje met 2 handen, 2 ringen en waar je dus ook 2 namen bij op kan borduren. Dat was allemaal prima te doen, dus heel enthousiast wilde ik toen ik in juli op Vancouver Island was een typisch Canadees borduurstukje kopen. Dat is dus een beer geworden. Ja, die kom je daar nog wel eens tegen, dus dat was toch wel typisch Canadees. Maar thuis gekomen uitgepakt en dan besef je wat het voor een klus het zal gaan worden om dit af te krijgen. Zo fijn en zoveel steekjes. Ja echt een hele klus om dit tot een eind te brengen. Nu al bijna 2 jaar verder en ik heb de draad weer opgepakt, maar ik heb nog geen kwart af, dus het wordt wel 2020 als ik het mag beleven voor dat het af is.

Schoonmaak

Gisteren heb ik weer eens een keer mijn kledingkast leeg gehad, schoongemaakt en al mijn kleding uitgezocht. Het was al weer heel even geleden want ik vind dit van die karweitjes die ik liever even uitstel, maar nu vond ik het toch echt wel nodig. Het kwam nu trouwens wel mooi uit want a.s. zaterdag is het weer kledinginzameling van KOEH, dus dan kan het overtollige meteen weggebracht worden.

De laatste toetsweek

Echt de allerlaatste toetsweek voor Dineke. Daar hopen we tenminste van harte op. Nu ben ik er zelf best bewust mee bezig dat er een fase afgerond gaat worden. Mits ze natuurlijk het examen haalt, maar we blijven daarbij wel positief natuurlijk. Zo slecht staat ze er nou ook weer niet voor. Vorige maand was het de presentatie en het inleveren van het profielwerkstuk en toen de presentatie van de muziekklas. Nu dus ondertussen middenin de toetsweek. Daarna nog een herkansing, de proefexamens en dan de laatste week voordat het centrale examen gaat beginnen. En dan, ja dan is er hopelijk weer een periode afgesloten.

Verstandskiezen

Gisteren zijn bij Hans jr. 2 verstandkiezen getrokken. Hij moest hiervoor naar de kaakchirurg, zoals iedereen tegenwoordig. Nu loopt hij rond met een lekkere dikke wang. Levend op de pijnstillers en ontstekingremmers. Hij is vandaag wel weer naar Utrecht geweest en morgen gaat hij naar Kampen dus in zoverre valt het mee, dat hij in ieder geval wel naar college kan. Eind van de maand staat gepland om zijn andere 2 eruit te halen. Waarom krijg je die stomme kiezen eigenlijk? Die naam klopt ook al niet. Verstandkiezen, daar kunnen we alle woorden voor verzinnen behalve verstand. Ze geven alleen maar moeite en pijn.

Een koud en nat paasweekend

Donderdagmiddag begon ons uitje naar de camping. Met centrale verwarming in onze caravan hadden we goede hoop en veel zin om er even tussen uit te gaan. Ook al wist ik dat ik zaterdagavond weer richting Bunschoten zou gaan i.v.m. de radiokerkdienst. Dus zaterdag vrij vroeg gegeten, mede door het weer,  waardoor ik graag op tijd wilde vertrekken. Gelukkig werd het weer al vrij snel goed toen ik eenmaal onderweg was. En in Bunschoten aangekomen was het wel koud maar niet zulk vies en nat weer als in Hardenberg. Zondag vertrok ik met mijn zonnebril op weer richting hardenberg maar bij Nijkerk viel er al weer sneeuw en dat duurde tot voorbij Nunspeet. Toen knapte het weer op ook al was het koud, de zon scheen in ieder geval. Ik ben wel blij met de cv in de caravan want anders weet ik wel zeker dat ik er niet heen gegaan was. Het was steeds overal lekker warm, en 's avonds stak ik gezellig wat kaarsjes aan wat ook weer wat warmte geeft, gezellig wat extra plaids op de banken, dus toch gewoon lekker gezellig er tussen uit. Maandagmiddag even naar de evenementenhal geweest, waar zoals ieder jaar een rommelmarkt gehouden werd. En daarna weer eens een tijdje aan mijn beer geborduurd, wat ik al heel lang niet gedaan had.  Ik kom altijd zo heerlijk tot rust in Hardenberg, alleen buiten bezig zijn kon nu echt niet, maar hopelijk kan ik binnenkort toch even een dagje vrij maken om de boel schoon te gaan maken.

zaterdag 30 maart

een winters tafereeltje op stille zaterdag

Examenpresentatie muziek V6

Gisteravond was het dan zover. Dineke had samen met haar muziekklas haar examenpresentatie. Wat hadden ze een leuk programma in elkaar gezet. Verschillende stijlen, verschillende instrumenten en uit verschillende tijden. En als klap op de vuurpijl het slotnummer, dat geschreven en gecomponeerd is door Dineke en het refrein geschreven door Laura. En ik heb thuis meegemaakt hoe ze er mee bezig was, en hoe weinig tijd ze er voor had. Dus ik kan alleen maar zeggen dat ik ontzettend trots op haar ben, dat ze dit gepresteerd heeft. Nu maar hopen dat ze er een mooi cijfer voor krijgen.

Dineke achter de piano

Die Zauberflöte

Gisteravond zijn we naar de generale repetitie geweest van de opera Die Zauberflöte, uitgevoerd door studenten van het Utrecht conservatorium, waaronder dus ook zoon Hans.
De hele week al bezig geweest met de repetities en nu vandaag is dan de premiere. Nou ik moet zeggen we hebben genoten gisteravond. Ik ben helemaal niet zo'n 'operamens' maar deze frisse moderne versie, uitgevoerd door bijna allemaal bachelor studenten was meer dan de moeite waard. De kostuums, de choreografie, de zang, de muziek, alles was (in mijn ogen en oren) voortreffelijk. Ruim 2 uur hebben we geboeid geluisterd en gekeken naar deze jonge mensen, die de muziek en zang van Mozart zo mooi weten te vertolken.

Net voordat de voorstelling begon; het orkest is er klaar voor.

Hondje ziek en vogeltje dood

Gisteravond begonnen we al te merken dat Babouche niet in zijn doen was. Erg aanhankelijk, en steeds onder zijn staart likken, oftewel het vermoeden was dat hij weer een anaalklierontsteking had. Daar is hij dus echt gevoelig voor, want hij heeft het in zijn zesjarig bestaan al meerdere keren gehad, maar nu was het al anderhalf jaar geleden. Dus vanmorgen ik met hem naar de dierenarts. Het bleek dus inderdaad weer die ontsteking te zijn. Een flink abces aan de rechterkant, constateerde de dierenarts en hij had ook nog wat koorts. Hij was ook echt zo rustig, liet alles toe wat de arts met hem deed, echt wat ik niet gewend ben. Hij heeft in ieder geval een antibiotica spuit en een pijnstiller gehad en die heb ik ook mee gekregen. Een kuur van 10 dagen en dan moet hij ervan af zijn weer. Wel vervelend hoor als zo'n hondje niet lekker is.
En toen was ik vanmorgen even buiten bezig en daar zag ik dus een dode merel liggen. Die was schijnbaar tegen het glas aangevlogen, want hij lag er vlak onder, maar was echt helemaal levenloos.
Ja, ook de dierenwereld heeft zo zijn verhaal.

Bijbelhoesje

Was ik zaterdag bezig met mijn eetkamerstoelen, vanmorgen heb ik voor Dineke's bijbel een hoesje gemaakt. Vorige week was ik wezen kijken op de bazaar van de zending, maar die maten waren allemaal verkeerd, of te groot of te klein. Dus ik heb eens even goed gekeken hoe of die in elkaar zaten en dat was een koud kunstje om er zelf een te maken. Lapjes stof genoeg in huis. Dus weer creatief bezig geweest. Het weer werkt nog niet echt mee om buiten aan de gang te gaan, dus dan moet je binnen maar lekker aan het knutselen denk ik maar zo.

Stoelen

Ik ben supertrots op mezelf. ik heb zaterdag mijn eetkamerstoelen opnieuw bekleed. Nadat Dineke de oude stof eraf gehaald had, wat een behoorlijk karwei was om al die nietjes los te pulken, heb ik de nieuwe bekleding erop gemaakt. Een stofje wat ik in het museum gekocht heb. En of het nou sterk genoeg is of niet, dat zie ik dan wel weer, ik weet nu hoe het toch vrij gemakkelijk gaat, dus dan kan ik altijd nog weer eens wisselen als ik wil of als het nodig is.
En wie weet ga ik het hout ook nog eens schilderen, dan krijg ik nog weer een andere stoel.

Op de foto

We moesten vanavond een foto maken. Nou ja, we moesten, dat is misschien een groot woord, we wilden een foto maken. Het had wel even wat voeten in de aarde voordat iedereen zover was, maar het is dan toch gelukt om een redelijk beeld te geven van ons gezinnetje, tussen alle lachbuien en serieuze momenten door kregen we het voor elkaar om dit plaatje te schieten. We dachten dat we op lengte stonden, maar Hans staat toch op de verkeerde plek constateerden we, hij is niet meer de langste van ons allemaal.

Nationale Pannenkoekendag en cake bakken

Terwijl ik net een overheerlijk ruikende cake uit de oven haal, bedenk ik dat ik dat toch eigenlijk te weinig doe. Wat is het toch eigenlijk simpel en snel te maken en wat smaakt het toch altijd lekker. Deze keer weer een scheutje advocaat doorheen gedaan. Geeft toch altijd weer even een ander smaakje eraan. Een overrijpe banaan erdoor is ook lekker. En stukjes appel moet ik ook nodig weer eens doen.
Maar die heb ik vanavond door de pannenkoeken gedaan. Hans jr. stuurde een sms je dat hij zin in pannenkoeken had, want het is vandaag nationale pannenkoekendag. Nu was ik van plan om de frituurpan aan te zetten wat we op vrijdag vaker doen, maar hij haalde me toch over om vandaag pannenkoeken te eten. ik had nog een klein bakje kipshoarma in de vriezer, dus die heb ik erbij klaargemaakt voor de liefhebbers van een hartige pannenkoek. En een paar naturel, een paar met rozijnen en een paar met appel. Het smaakte allemaal weer verrukkelijk vandaag moet ik zeggen.
Wat hebben we het toch goed.

Hardenberg

Vandaag even een kijkje genomen op de camping. Hans had een paar afspraken in de buurt van Hardenberg, dus ik ben lekker mee geweest, na een half jaartje toch wel nieuwsgierig hoe het er daar uitziet. En dan natuurlijk de camping, waar ze volop aan het verbouwen zijn. En dan kom je weer even in de caravan, en dan komt meten dat vakantiegevoel weer boven. Je krijgt dan meteen zin om er te blijven, ik tenminste wel. Maar het scheelde dat het zo koud was, dus even een bakkie gedronken met Jan Hakkers en de tekeningen bekeken hoe het allemaal gaat worden. Oh, wat krijg ik dan zin om er te blijven. Maar dan wel als de temperatuur boven de 20 graden is. Daarna zijn we naar Ruinerwold gereden. En dan zie je de ooievaars op hun nesten zitten en je voelt de rust door je lichaam heen gaan. Wat heerlijk om dat gevoel even te ervaren. Ik hoop dat ik weer snel naar de caravan kan om de boel schoon te maken, om lekker een weekendje rust te ervaren, even weg te zijn.

Een duik in het verleden

Vanmorgen koffie gedronken bij broer Roelof. Bij binnenkomst stond zus Gré met ansichtkaarten in haar hand. Ze had voor ons allemaal een stapeltje kaarten. Door Roelof was ze aangestoken om ook eens op zolder te kijken wat daar lag aan spulletjes uit het verleden. Toen vader en moeder overleden waren zijn de fotoboeken naar Roelof toe gegaan en hij heeft behoorlijk wat tijd gestopt in het uitzoeken van alle foto's. Hij heeft een tijdje terug een stapeltje foto's gebracht die bij mij thuis hoorden, omdat ik erop stond of iets daar mee van doen had. Iedere keer als we elkaar zien heeft hij wel iets te laten zien van vroeger, foto's of kaarten of iets dergelijks. Vanmorgen zei ik ook nog dat je dan ook het leeftijdsverschil merkt tussen onze broers en tussen Gré en mij. Er is al zoveel dat wij niet kunnen plaatsen en dat Lammert en Roelof zo kunnen benoemen.
Het blijft wel heel leuk om die oude foto's te zien omdat je nu ook al naar een nageslacht kunt kijken ondertussen. Je ziet dan ook de verschillen en de overeenkomsten. De kinderen van … die lijken op.. als je een foto ziet van een 8 jarig buurjongetje en nu zijn kleinkinderen kent die ondertussen die leeftijd hebben.

Corrie ten Boom

ik heb vanavond eindelijk een keer de film 'de Schuilplaats' van Corrie ten Boom bekeken. Toen ik jaren geleden, met Jan en Willy Koelewijn voor het eerst in het Corrie ten Boom huis in Haarlem was, maakte dat behoorlijk indruk op me. De schuilplaats, waar de familie ten Boom zoveel mensen onderdak boden in de tweede wereldoorlog, je kunt je het niet voorstellen, zo'n kleine ruimte. Een aantal jaren daarna gingen we er met onze kinderen naartoe. Toen hadden we in ieder geval wel een Nederlands talige rondleiding. De eerste keer was de groep namelijk merendeels buitenlander, dus toen werd het in het engels gedaan. Toen ik er voor de tweede keer was toen heb ik de dvd gekocht. Ondertussen had ik ook al het boek gekocht. Maar het boek is alleen mooi als je het huis ook bezocht hebt, dus ook eigenlijk met de film is dat zo. Maar ik heb eigenlijk iets te lang gewacht met de film te bekijken, maar het was wel weer heel indrukwekkend om het verhaal in beeld te zien. Als je dan bedenkt wat men voor gruwelijks allemaal mee moest maken in die concentratiekampen en dan die mensen zien zoals Corrie en Betsy ten Boom, die zo in hun geloof gebleven zijn ondanks de dieptepunten die ze meemaakten. Corrie heeft als enige het kamp Ravensbruck levend verlaten, per ongeluk vrij gelaten. Ze heeft daarna heel veel landen bezocht om het evangelie van Jezus Christus te verspreiden. Toch een heel indrukwekkende geschiedenis.

Een nare dag

De dag begon vanmorgen eigenlijk goed. Het weer was lekker en ook al scheen de zon niet heel fel, de temperatuur was aangenaam. Vanmorgen hadden we onze laatste verenigingsochtend, dus ik besloot om op de fiets naar de Maranathakerk te gaan. Terwijl we daar stonden te wachten hoorden we verschillende sirenes door het dorp loeien van ambulances en politie. Er kwam geen koster opdagen dus we gingen richting Erika waar we met elkaar gepraat hebben over het thema Verlaten, de laatste uren van Jezus aan het kruis. Terwijl ik om half twaalf naar huis fietste kwam ik alweer loeiende sirenes tegen van een ambulance auto en motor. Het blijven toch nare geluiden en je denkt altijd het ergste. Toen vanmiddag om half vijf weer sirenes klonken, had ik ondertussen ontdekt dat je die via internet zo kunt volgen waar ze naar toe gaan. Kort daarna kwam Hans binnen met het droevige nieuws dat vandaag 2 mensen, nog in de bloei van het leven plotseling zijn overleden. Wat kan een dag dan in een keer anders worden. En ook besef ik dan dat in het leven emoties zo dicht bij elkaar liggen. Want dan zie ik op tafel een geboortekaartje liggen, een trouwkaart en een rouwkaart. Alledrie gisteren bezorgd. Een nieuw leven, een grote stap in het leven en een leven wat niet meer is.

De eerste sneeuw

Terwijl het ondertussen al maart is en ze voor komende week mooi voorjaarsweer opgeven, loop ik nog steeds met een zere pols veroorzaakt door het sneeuwschuiven de tweede week van januari. Oftewel ik wordt nog steeds op een pijnlijke manier herinnerd aan het eerste pak sneeuw. Ik merk wel dat de pijn minder wordt, maar het gaat zo langzaam. En ik durf ook geen Ibuprofen te nemen i.v.m. mijn darmen, dus toch maar de tijd nemen voor genezing, hoe lang dat ook nog kan duren. Ik weet wel dat ik dit nooit verwacht had. Daarbij merk je dan ook hoe vaak of je niet een beweging maakt waarbij je je pols draait. Maar goed, het zal hopelijk wel een keer overgaan.

Tandarts

Vanmiddag weer mijn halfjaarlijkse beurt gehad bij de tandarts. Gelukkig hoef ik niet terug te komen. Hij wil me wel erg graag een keertje naar de mondhygieniste sturen om het tandsteen goed weg te halen, maar ik geef daar niet zo direct aan toe, dus we kunnen er weer een half jaartje tegen.
Over het algemeen heb ik nooit zo'n probleem om in de stoel te zitten. ook niet als ik wel eens terug moet komen, het gebeurt nog wel eens dat ik wel terug moet komen om een klein gaatje te vullen en daar heb ik dan ook niet zo'n moeite mee. Ik hoop alleen dat ik nooit aan een kunstgebit hoef. Dat lijkt me nou echt helemaal niks. Eerst al eens al je tanden en kiezen uit je mond en dan zo'n nep gebit erin. Sorry voor alle mensen met een kunstgebit, maar ik vind het echt niks. De tandarts heeft me een tijdje terug al eens beloofd dat ik mijn gebit kan houden tot mijn dood toe, zo goed is het, dus ik heb misschien wel gemakkelijk praten. Als je altijd problemen en/of pijn hebt denk ik er ook wel anders over.

Tijd

De afgelopen weken kwam het begrip tijd meerdere keren bij me in gedachten. Zelf heb ik het gevoel dat ik steeds tijd tekort kom, terwijl dat eigenlijk niet juist is, want als ik alles maar een beetje goed plan dan hou ik heus nog wel tijd over om wat leuks te doen, zoals bijvoorbeeld even naar Ikea toe, of even een spelletje doen, of lekker even te gaan sporten of wandelen. Maar toch, soms wil je dat een dag 48 uur heeft. Aan de andere kant liep zoonlief vorige week met het commentaar dat de tijd zo langzaam ging. Zijn lieve vriendin Marian zat een weekje te genieten van de zon, dus ja, als je dan een hele week moet wachten, dan wil je dat de tijd vliegt. En dat gebeurt dan niet voor je gevoel. Maar goed, zo is tijd een begrip. Als je erover begint, wordt vaak Prediker aangehaald met zijn bekende: Er is een tijd voor … en vul zelf maar verder in.
Maar februari is al weer bijna voorbij. Zo snel gaat deze korte maand. De voorjaarsvakantie is voorbij. Ik hoop dat de winter ook voorbij is. Dat we met maart het voorjaar gaan krijgen. Ik ben toch een warmtemens.

middagje museum

Gistermiddag weer eens een middagje gewerkt in ons mooie museum Spakenburg. Het was de hele middag gezellig druk, zowel in het museum als in het museum café. We liepen met z'n drieeen en met het koude weer wilden de mensen allemaal lekker een kop warme koffie, cappucino of warme chocolademelk en natuurlijk de Spakenburgse koekspecialiteit, oftewel een stuk hart of jan hagel. We probeerden zoveel mogelijk hart te verkopen. En dat liep dus als een trein. Leuk vind ik altijd weer als mensen vragen naar het verhaal van hart, ik ken natuurlijk niet het verhaal uit de bakkerij van vroeger maar ik kan wel veel vertellen over de vorm, het glazuur in allerlei kleuren, de smaak enz. Gisteren hadden we ook nog 4 mensen die wilden het toch wel graag proeven, maar ze wilden ook nog graag een visje gaan eten, want dat moet je natuurlijk ook doen als je in een vissersdorp bent als ons dorp is en 's avonds moesten ze ook nog uit eten, dus toen heb ik maar voorgesteld om de stukken hart doormidden te snijden, zodat ze allemaal een half stukje hadden. Nou toen hadden we weer tevreden klanten. En helemaal toen Wimpje ook nog binnenkwam in klederdracht natuurijk. Die werd het hemd van het lijf gevraagd en ook ik vind dit nog steeds heel boeiend om te horen, want iedere keer leer je wel weer iets. Ja, superleuk om weer eens een middagje gewerkt te hebben.

Zo mooi

De hele week mogen we snuiven aan de geur van ammoniak, verf en alles wat nog meer naar schildersgerei kan ruiken.  Maar het wordt mooi. En het was nodig! En het is geeneens wit wat ze erop smeren. Komende week wordt de vloer opnieuw geschuurd en gelakt. En dan mogen we gaan nadenken wat we allemaal weer terug willen zetten. We zijn het er allemaal over eens dat hij niet meer zo vol moet komen te staan. Dus ook niet meer van alles aan de muur. Ik ben benieuwd wat of er van terecht komt. Maar ik ben nu al heel blij met het resultaat van de schilder.

Het hout is klaar, de onderkant is één keer gedaan en het middenstukje is 'oud' oftewel 'vies'.

Herinneringen

Net even buiten geweest. Kijkend naar de lucht, komt er ineens een herinnering bij me op. Als ik naar binnen ga begin ik mijn verhaal, zoals ik dit nu op papier zet. De reactie van Dineke is: je denkt aan Canada. Hoe weet ze dat zo? Want het is inderdaad aan lang geleden, mijn winters die ik verschillende keren in Canada heb doorgebracht gedurende een aantal weken. Met een laag sneeuw, die de lucht helder en licht kleurt 's avonds. Gek dat je gedachten zo ineens die kant op gaan. Ook weer een verlangen krijgen naar die tijd. Het nog een keer willen overdoen. Ik zal zo maar snel mijn bed opzoeken want de herinnering kan me soms best wel pijn doen. Het beseffen dat je ouder wordt. Dat de lol die we toen hadden in Smokey Lake niet meer terug komt. De herinnering aan de kou, echt kou, min 40 graden was normaal daar. Het is zo lang geleden. Wat wordt ik toch oud als ik daar aan denk. Niet aan denken, heel gauw weer stil staan bij de dag van vandaag. Wel heel mooie en goede herinneringen.

Iets te vieren

Vandaag heb ik iets te vieren. Het is vandaag namelijk precies twee jaar geleden dat ik gestopt ben met roken.
De moeite waard om te vieren. Want wat was ik verslaafd. En al twee jaar lang geen sigaret meer in mijn handen gehad. Wat ben ik nog steeds ongelooflijk blij en trots. Ik hoop van ganser harte dat ik echt nooit meer begin. En als ik terug kijk naar de afgelopen twee jaar, dan heb ik al weer genoeg stress momenten gehad om terug te grijpen naar een sigaret, maar ik heb het niet gedaan. Ook niet die ene keer, toen ik er drie maanden vanaf was, die ene keer, dat ik toen wilde roken, maar niets had, en alle winkels dicht waren gelukkig. Daarna heb ik nooit meer zin gehad.
Valentijnsdag, wat een mooie dag!

Werk aan de winkel

Na 12 jaar is nu eindelijk de kamer leeg en klaar om geschilderd en gesaust te worden. Zo ongelooflijk geel als alles is, vooral als je alles eruit hebt zie je dat heel erg. Zaterdag hebben we de boel leeggehaald. Gelukkig kunnen we alles tijdelijk op de zaak stallen en we hebben nog een 'woonkamer', de 'speelkamer' van 1999. Die nog altijd zo heet, ook al ligt er geen lego meer en geen barbies en baby born pop. Trouwens de kamer die we nu gaan opknappen, werd 12 jaar geleden voor het gemak 'nieuwe kamer' genoemd, en die heet dus ook altijd nog zo. Maar nu wordt hij dus weer als nieuw. Een fris kleurtje er weer op, en ook het parket wordt geschuurd en gelakt. Dat zal ook gigantisch opknappen.

Is wel nodig toch?

Hans jr. heeft de plinten er ook vast afgehaald.

Rondfietsmaaltijd

Gisteravond hebben Hans en ik meegedaan aan de rondfietsmaaltijd van de kerk. Het werd voor de derde keer georganiseerd en wij deden voor de 1e keer mee. Het was een geslaagde avond. Bij de familie Nicolai kregen we ons voorgerecht en voor het hoofdgerecht werd gezorgd door Jacob en Esmeé en tot slot mochten we voor ons toetje naar Theo en Hillie. Voor het eerst van mijn leven heb ik nu dus risotto gegeten. Dat is dan echt wel weer leuk. Je moet maar afwachten wat je te eten krijgt. En dan dus iets wat je nog nooit gegeten hebt. Maar behalve de risotto was alles heerlijk, iedereen had zich behoorlijk ingespannen om er wat lekkers van te maken. Het andere leuke aspect was dat je bij alle drie de adressen met ander gezelschap zat te eten. Dus dat was ook een verrassing met wie je zou eten. We hebben in ieder geval een leuke en lekkere avond gehad. Voor herhaling vatbaar, en misschien ga ik volgend jaar zelf wel als kok mijn kunsten laten zien.

Wie is de mol en expeditie Poolcirkel

Op donderdagavond ben ik deze weken weer helemaal verslingerd aan de buis. Wie is de mol is één van mijn favoriete programma's. Al jaren, maar dit jaar heb ik voor het eerst al vanaf aflevering 2 het sterke vermoeden dat Paulien de mol is, en juist daardoor ga je steeds meer op kleine dingen letten, waardoor ik nog meer overtuigd raak.
Vorige jaren kon ik nooit echt de vinger op iemand leggen, ik zag het gewoon niet. Maar ondanks dat ben ik het altijd een leuk programma blijven vinden. Dus ook dit seizoen weer, en vooral de plek waar ze het spelen, zulke mooie filmbeelden, prachtig.
En dat brengt me op het tweede programma wat ik op donderdagavond al een tijdje volg, maar wat nu dus afgelopen is, dat is expeditie Poolcirkel. Wat een geweldig mooi stuk natuur daar in het hoge noorden, zo ongerept, en daar wonen nog mensen ook. Ik zou alleen liever naar een warm land gaan dan steeds in die kou, maar het programma was wel erg leuk.
Ja, als je van spelletjes en puzzelen en zo houdt, dan zijn dit gewoon hele leuke programma's en we zullen zien over een tijdje wie de echte mol is.

Een corrigerende moeder

Als moeder besef ik steeds meer dat je eigenlijk altijd bezig blijft om je kinderen te corrigeren. Ik wil daar absoluut niet mee zeggen dat ik de perfecte moeder ben, maar nu staat me vandaag nog een werkje te wachten, waarbij ik weer een corrigerende moeder ben.
Toen ze nog klein waren, moest dat anders, deed je dat anders, je corrigeerde ze met het leren eten, hoe hou je het bestek vast, je leerde ze om hun smerige laarzen in de bijkeuken uit te trekken. Later leerde je ze fietsen, je corrigeerde ze en hielp ze met afwassen, de tafel opruimen, en zo kunnen we nog wel een aantal dingen noemen.
Maar nu is zoonlief ondertussen 21 en ik ben nog steeds aan het corrigeren. Nu veel meer op het gebied van lappen tekst doorspitten. Ma, kijk het effe na, wordt er dan gezegd. Open ik het document en zie ik meer dan 5000 woorden staan. En ze gebruiken niet altijd de gemakkelijkste woorden. Maar goed, zolang het kan, blijven we dus met alle liefde corrigeren.

Sneeuwruimen

Vorige week dinsdag heb ik vier keer de straat schoon geveegd. Met de sneeuwschuiver van achter naar voren. En dat is een behoorlijk stuk. Hans vind het niet nodig als het nog sneeuwt, maar als je het iedere keer even weghaalt dan hoef je niet zo'n berg sneeuw tegelijk te ruimen als het gestopt is met sneeuwen. Maar dat heb ik dus wel geweten. Toen ik 's avonds onder de douche stond voelde ik een pijnlijke pols. Niet continue, maar als ik draai met mijn pols/arm, echt zo'n vervelende, niet zo'n leuke pijn.  Maar ik ben ook weer iemand die niet zo snel naar de dokter rent, dus gewoon mee blijven lopen. De pijn werd niet minder maar afgelopen woensdag eigenlijk alleen maar erger. Dus donderdagmorgen toch maar even de dokter gebeld. Nu bleek dat ik mijn pols gewoon overbelast heb met dat sneeuw schuiven, waardoor ik een peesontsteking opgelopen heb. Met rust (hoe moet dat?), koude kompressen en Ibuprofen moet het weer overgaan. We wachten wel af, maar sneeuw ruimen doe ik voorlopig echt niet meer.

Vriezen en vrieskist

Ik vind de winter niet één van mijn meest favoriete seizoenen. Ik kan er even van genieten, ik vind het wel mooi, maar het moet niet te lang duren. Ik vind het dan ook heerlijk dat ze dooi voorspellen dit weekend. Sorry, voor de schaats en sneeuwliefhebbers, maar ik hou meer van de warmte.
Gelukkig heb ik wel een pluspunt nog te noemen tijdens de vorst en dat is dat ik weer even mijn vrieskist heb kunnen ontdooien. Van de week heb ik alles snel even in een kruiwagen gedaan en naar buiten gereden. Een kleed eroverheen zodat de vogels er niet bij konden; in de vriezer een paar emmers met een beetje heet water gezet en een half uur later kon ik al het ijs eruit halen en even met een doek erdoor heen en schoon was hij weer. De spullen stonden heerlijk buiten bij -5 graden, dus het kon allemaal zo weer bevroren terug. Maar... laat nu de dooi maar komen.

Stof tot nadenken in museum Spakenburg

Afgelopen zaterdag ben ik even een 'bakkie' wezen drinken bij Dineke in het museum. Helemaal verkleumd was ik want ik dacht even op de fiets te gaan en het zonnetje scheen, dus dat viel mooi tegen. Maar afijn, na een kop warme chocolademelk was ik weer helemaal warm en kon ik even gaan kijken naar de nieuwe tentoonstelling 'Stof tot nadenken'. Ik moet zeggen dat ze er weer een boeiende tentoonstelling van hebben gemaakt. Ik begin de klederdrachtstoffen steeds leuker te vinden.

Fotoalbum 2012

Ik heb net mijn fotoboek van 2012 klaar. Bij het Kruidvat hebben ze tot 26 januari 25% korting, dus ik dacht laat ik maar eens even snel aan de gang gaan, want anders blijft het weer liggen. Digitaal is heel leuk, maar je moet er wel wat mee doen vind ik. Dus nu heb ik een boek gemaakt van 2012. Van onze Parijs vakantie had Dineke een boek gemaakt, nog gewoon 'ouderwets'. Dus die foto's hoefde ik niet te verwerken. Maar verder is het aardig gelukt om van iedere maand wel wat leuke foto's erin te zetten.
Lekker gevoel als je weer wat afgewerkt hebt.

Ons vogelhuisje

Toen ik vanmorgen in de badkamer bezig was, zag ik bij ons vogelhuisje de koolmeesjes af en aanvliegen. Ik had vanmorgen brood erin gegooid en er hangt een strengetje pinda's. Dus ik vanmiddag  de camera erbij, want het is toch wel heel leuk om die beestjes heen en weer te zien vliegen met een stukje brood in hun snaveltje. 

Maar vanmiddag was het er maar één. Ik heb het toch maar gefilmd. 

Rijbewijs

Terwijl Dineke afgelopen voorjaar begon met haar 1e rijles en van plan was op een relaxte manier haar rijbewijs te gaan halen, heeft ze afgelopen week haar theorie examen gehaald. Fijn voor haar dat ze het in 1 keer heeft gehaald. Zo ongemerkt gaat dat dan toch weer snel. Ze is nog 17 dus we hebben vorig jaar gezegd, je begint gewoon rustig aan en we zien wel wanneer je het haalt, je bent tenslotte nog geen 18.
Toch hoor en zie je verschillende leeftijdgenoten van haar die er mee bezig zijn en het ondertussen ook al gehaald hebben. Het schijnt best wel populair te zijn, dat je nu al voor je 18e verjaardag je rijbewijs kunt halen.
Nu moeten wij eerst als coach een aanvraag indienen bij de rwd omdat je zonder coach niet de weg op mag, dus ook niet mag afrijden. Als wij goedgekeurd zijn, dan moet Dineke de begeleiderspas aanvragen. Wat een papieren rompslomp allemaal, maar ja het moet nou eenmaal.

Dineke start met haar 1e rijles, april 2012

Hans oefent mee

Vorige week zat ik in de sportschool op de fiets te kijken naar de kabelkrant. Op een gegeven moment zag ik het filmpje langs komen van de repetitie waar Hans ook naar toe gaat. Ik zeg altijd maar, leuk voor later om dit soort dingen te bewaren. Trouwens ik vind het wel leuk dat RTV Bunschoten alle filmpjes op youtube zet, dan blijf je toch nog een beetje bij als je zelf geen kabelkrant hebt.  

Koude pootjes

Met dit weer vind Bushi het niet altijd lekker om buiten te lopen. Zo heeft hij de gewoonte als hij koude pootjes krijgt (denk ik) dat hij stopt met lopen, zijn pootje optilt en gewoon stokstijf blijft staan. Vanmorgen liep ik samen met Hans jr. een rondje en de wind was verschrikkelijk koud. Dus op een gegeven moment was het weer raak. Hij wou niet verder lopen. Even later weer stoppen. Je moet dan even met je hand zijn pootje wrijven en dan gaat hij weer verder. Gelukkig had Hans zijn telefoon bij zich zodat er nu eens een foto gemaakt kon worden van deze gekke gewoonte van ons hondje.

Mijn dienst gedaan

Tijdens de dienstenveiling eind oktober bij ons in de kerk, had ik aangeboden om een keer bij iemand te komen strijken.
Loes van Houwelingen kocht deze dienst en afgelopen week ben ik bij haar wezen strijken. Ze had een lekkere stapel strijkgoed opgespaard. Met veel plezier heb ik de berg strijkgoed weggewerkt en ik hoop naar tevredenheid van Loes.

Kabouter Plop en K3

Vanmorgen een andere morgen dan anders. We hadden afgesproken dat Hans jr. zijn zus naar school zou brengen i.v.m. de weersomstandigheden. Ze moest het eerste beginnen, dus op tijd op.
Hoor ik op een gegeven moment een kreet van Dineke. De eerste vier uur vallen uit. Dus de hele morgen vrij.
Terwijl ikzelf 's morgens altijd even naar het nieuws kijk op RTL en op Nederland 1, wordt er net als heel wat jaartjes geleden nog wel eens doorgezapt door de kids. Ja en wat is er leuker als je 21 en 17 bent, om weer eens nostalgisch te doen en te kijken naar Kabouter Plop, Mega Mindy en K3. Heerlijk toch om even ontspannen je ontbijt naar binnen te werken en zien hoe de problemen worden opgelost in de melkherberg van Kabouter Plop.

Bijna voorbij

De 6 weken na mijn knie operatie zijn bijna voorbij. Ik heb wel gemerkt dat die 6 weken toch wel nodig zijn om weer helemaal zonder pijn te kunnen wandelen, fietsen en gewoon je werk doen. Ben deze week voor het eerst weer eens wat verder wezen wandelen dan het stukje naar de rotonde. Vooral gisteren was het heerlijk weer om te wandelen en ben weer wat verder weg gegaan. Volgende week wil ik langzaam aan het sporten ook weer oppakken. Kijken hoe dat gaat. Fietsen en wandelen moet zeker wel weer kunnen, dus maar weer rustig aan opbouwen. 'S avonds is mijn knie nog wel steeds wat dik, 'k heb het gevoel dat er in de loop van de dag, door het lopen dan nog vocht in komt. Ik durf ook nog niet op mijn hurken of op mijn knieën te zitten, maar dat komt ook wel weer.
Gelukkig ben ik ondanks het niet sporten en de feestdagen maar 2,5 kilo aangekomen. Ik had verwacht dat het meer zou worden, maar ik heb me redelijk kunnen beheersen. Nu maar weer even goed opletten wat ik eet en drink en zien dat de overtollige kilo's er weer af gaan.